De stroom Nederlandse emigranten naar Frankrijk gaat gewoon door. Niet dat we de cijfers nog bijhouden, we hebben ons immers teruggetrokken uit de dagelijkse emigratieverhalen. De trend die wij vijf jaar geleden al zagen is alleen nog maar verstrekt: Elk jaar verkopen vele honderden Nederlanders hun Nederlandse huis en gebruiken de overwaarde om een huis te kopen op het Franse platteland. Bijna altijd zonder hypotheek. Niet alleen kunnen ze dan gaan wonen in het land van hun dromen, genieten van de cuisine, de natuur, de cultuur, maar bovendien kunnen ze dan aan de volgende fase beginnen van hun leven, maar dan zonder schulden. Hoe mooi is dat?

Dat brengt me op het volgende puntje: inkomen. Een leven zonder schulden is heel mooi, maar je moet natuurlijk wel een maandelijks inkomen hebben om in Frankrijk te kunnen wonen en leven. Ik heb het dan niet over de pensionado’s of anderen die het geluk hebben van een vast inkomen (alimentatie, uitkering, loon) dat doorloopt ongeacht of ze in Nederland of Frankrijk wonen. Als dat inkomen in Frankrijk moet worden verdiend is de allereerste (ja echt de allereerste) eis dat je je redt in het Frans. Niemand vraagt om perfect Frans, maan werkbaar Frans is echt het allerminste. Mijn vrouw heeft Frans geleerd omdat ze het zo’n mooie, melodische en historische taal vindt. Voor mijn is het Frans puur utilitair: ik vind het Frans niet bijzonder mooi, maar beschouw het als een noodzakelijk gereedschap om in Frankrijk zaken te kunnen doen. Ja, de Fransen spreken Frans en ja, de jeugd spreekt steeds meer Engels, maar dat ontslaat de emigrant niet van de plicht om zich het Frans eigen te maken, precies zoals we in Nederland van emigranten verwachten dat ze zich kunnen redden in het Nederlands. En ja, je mag het best een lelijke of vervelende taal vinden, zolang je er op dagelijks werkniveau mee om kunt gaan. 

Emigratie naar Frankrijk begint en eindigt (vóór alle andere onderwerpen!) met een werkbare beheersing van het Frans. En ja, de uitzondering op de regel is natuurlijk die ene Nederlander, die denkt dat hij de taal wel zal leren als hij er eenmaal woont en inderdaad op deze manier een succesvol en gelukkig leven opbouwt in Frankrijk. Maar dat is echt de uitzondering...