Droomhuis

En daar sta je dan voor je droomhuis. De houten luiken hebben de perfecte, zongebleekte zachtgroene kleur, de natuurstenen muren stralen een warmere gloed uit dan van de andere huizen, de bloemen er omheen ruiken zoeter. En dan het uitzicht.. Het huis lag charmant aan de rand van het kleine gehuchtje, dromerig en uitnodigend, met in de verte enkel bergen, heuvels en uitgestrekte bossen. Kortom, we waren meteen verkocht.

Ik had het huis kort daarvoor op internet zien staan op de site van een makelaar. Meteen gebeld, afspraak gemaakt om dingen door te nemen en alles te regelen. In ons enthousiasme waren we er al naartoe gegaan voordat er iets officieel op papier stond, om een kijkje te nemen in onze toekomstige tuin. Want alles leek immers al in de spreekwoordelijke kannen en kruiken te zijn; de eigenaresse had ingestemd om het aan ons te verhuren en met de makelaar, die als tussenpersoon diende, was inmiddels ook al het éen en ander geregeld. Met een glas koude rosé in de hand om het toch alvast een beetje te vieren bewonderden we het prachtige uitzicht, terwijl we zo nu en dan een sappige rijpe pruim van een boom aftrokken, die deel uitmaakte van de bijbehorende boomgaard. Thuis aangekomen maakten we al druk plannen over hoe we het huis in zouden gaan richten, waar het kippenhok zou komen, de groententuin..

De week daarna bezochten we dan eindelijk het huis van binnen. De eigenaresse zat buiten op een bankje in de zon een boek te lezen toen we aankwamen. Het huis was van binnen nog veel mooier dan de foto’s deden vermoeden, en er leek geen einde te komen aan de kamers, leuke hoekjes en gewelfde wijnkelders die wij in gedachten al heerlijk gevuld (en weer geledigd) zagen. Het leek allemaal gewoonweg té mooi om waar te zijn.

Na het bezoek voegde de makelaar zich bij ons, die een beetje verlaat was. Toen hij informeerde naar hoe alles verlopen was en hoe we het wensten te regelen met de meubels die aanwezig waren, nam alles een onverwachte wending. Want toen bleek dat de eigenaresse nogal wat onenigheid had met haar dochter, die mede-eigenaresse was van het huis. Moeder wilde verhuren, maar dochterlief had haar oog laten vallen op een chalet in de Alpen, en wilde dat het huis verkocht werd zodat ze haar nieuwe buitenverblijf zou kunnen bekostigen. Dus hadden moeder en dochter die ochtend blijkbaar besloten om het huis dan maar voor maximaal 1 jaar te verhuren, en daarna te verkopen. Zowel de makelaar als wij stonden even met de mond vol tanden, want dit kwam voor iedereen als een totale verrassing. Natuurlijk was dit voor ons absoluut geen optie, zo’n complete volksverhuizing met twee kinderen, om dan na een jaar weer op te mogen hoepelen en dan weer opnieuw mogen beginnen. Dus dropen we af, intens ontgoocheld en teleurgesteld. Al zo’n tijd op zoek naar zo’n huis, er zo dichtbij zitten en dan gaat het toch nét niet door…

Thuis aangekomen trokken we dan maar een goede fles wijn open, om het verdriet een beetje te verzachten. En toen we daar samen zaten op ons terras met elkaar, gezond en gelukkig, ach, dan relativeer je alles ook wel weer . En ook al blijft het wel een teleurstelling, we gaan gewoon verder met onze zoektocht, want we zijn er van overtuigd dat érgens een plekje op ons ligt te wachten!

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20130829, Woningen Algemeen

Reactie van Nathalie de Wilde op 30 Augustus 2013 op 16.51: Nou ja, het is gelukkig meestal verbazing in positieve zin, maar soms, vooral als het gaat om ingewikkelde zaken zoals meerdere eigenaars van een huis, kopen of verhuren en dat soort dingen, willen de fransen nog wel dikwijls wispelturig zijn. Hebben al heel wat meegemaakt in al die jaren, en onze normen liggen heus niet zo hoog hoor! Blijft een gevoelig iets, er staan hier veel huizen en mooie terreinen al jaren en jaren te vervallen terwijl er genoeg gegadigden zijn. Vaak onenigheid over prijs, wel/niet willen verkopen én er zijn ook erg veel mensen, vooral boeren, zelfs al zijn ze allang met pensioen, die hun land gewoon niet kwijt willen. Vooral bij de Ardèchoise boeren geldt zoiets als hoe meer land hoe meer aanzien. Ze geven het dikwijls zelf toe! Ook is het dikwijls sentiment natuurlijk, want sommige huizen zijn al zo lang in de familie, kan ik ook wel weer begrijpen. Maar ondertussen blijven ze daar maar staan en vervallen, of ze vragen er prijzen voor die toch bijna niemand kan/wil betalen...

Reactie van Nathalie de Wilde op 30 Augustus 2013 op 16.57: De afspraak met de makelaar was eerst Oscar. De eigenaresse had haar toezegging gedaan, en we hadden een overeenkomst met de makelaar betreffende de borg etc. Maar daarna moesten we het huis eerst nog van binnen bezoeken voordat er zaken op papier gezet konden worden. Na het bezoek zou effectief ALLES geregeld worden. De eigenaresse veranderde van het éne op het andere moment echter van gedachten, had de dag vh bezoek onenigheid gehad met haar dochter en had de makelaar niet op de hoogte gebracht van het besluit om max. 1 jaar te willen verhuren. Dus over welke "kolder" heb je het nu eigenlijk Oscar?? Als er iets nog niet duidelijk is leg ik het graag uit hoor, heb mijn verhaal niet té ver uitgebreid

Reactie van Nathalie de Wilde op 30 Augustus 2013 op 17.05: En met dat "nog een beetje geduld hebben" doelde ik trouwens op (hopelijk) ooit een ander pand dat op ons pad zal komen...

Reactie van Oscar de Pater op 30 Augustus 2013 op 17.39: Wat ik zojuist las dat jij zei dat je de vraagprijs nooit zou kunnen benaderen, niet eens voor de helft, dus ik dacht dat je het zou gaan KOPEN ! Nu begrijp ik dat je het gewoon wilde huren (voor onbepaalde tijd?) en praat je immers over borg, maar plotseling geconfronteerd werd met het feit dat het huren nu maar voor een jaar zou zijn, heb ik het zo goed begrepen?

Ik begreep eerder dat jij dat huis via de makelaar wilde kopen, en dat de eigenaren plotseling eerst gingen verhuren ipv verkopen, en dat jij daar pissig over was! (kan ik mij levendig voorstellen hoor!)

Reactie van Nathalie de Wilde op 30 Augustus 2013 op 17.48: Precies, zo zit het in elkaar. Iemand stelde hier voor om een bod te doen om het te kopen, maar onze intentie was idd huren. En wij beschikken niet over het budget om zoiets te kopen helaas.. Gisteren vernomen dat ze het inderdaad te koop gaan zetten nu i.p.v. verhuren, en voor een enorm bedrag...Dus om een lang verhaal kort te maken; de eigenaresse had het bij de makelaar te huur gezet (zoals veel gebeurd in Frankrijk, ons huidige huurhuis hebben we ook gevonden via een makelaar, die als tussenpersoon fungeerde voor de eigenaars), en was aanvankelijk bedoeld voor de verhuur voor langere tijd. Maar daar is ze dus op teruggekomen. Mijn excuses voor de onduidelijkheid.

Reactie van Oscar de Pater op 30 Augustus 2013 op 17.58: sorry voor mijn onbegrip........de meeste mensen die op dit platform reageren zijn tenslotte eigenaren van FR OG en hebben problematiek of vragen aangaande hun bezit, vandaar......

Reactie van Nathalie de Wilde op 30 Augustus 2013 op 18.01: Geen probleem! groetjes

Reactie van Oscar de Pater op 30 Augustus 2013 op 18.04: Nathalie, mogelijk dat je ze (via de makelaar) kan suggereren dat de verkoop van hun huis i.v.m. de hoge (?) vraagprijs en de zekerheid van verhuren aan jou in deze moeilijke economische periodes wellicht de voorkeur verdient? Immers, verhuren levert pecunia op terwijl dat nauwelijks invloed heeft op de vraagprijs, zeker als de FR economie later weer is aangetrokken en mogelijk de waarde zelfs ook gestegen is..........