24 oktober 2025, de werkweek van onze ambassadeur

Door de ambassade werd ik verzocht om de wekelijkse updates van onze ambassadeur in Frankrijk; Jan Versteeg, onder uw aandacht te brengen. Aan dat verzoek kom ik graag tegemoet, de verslagen van onze ambassadeur zijn informatief voor Nederlanders in Frankrijk en prettig leesbaar.

Veel leesplezier!

Op zondag ga ik vaak een stukje hardlopen, waarbij er grofweg twee opties zijn, die allebei langs de Seine beginnen: naar het Westen de stad uit om door het bos richting Versailles te lopen of naar het Oosten om via de ‘coulée verte’ in het Bois de Vincennes uit te komen. Bij die tweede route loop je dan eerst bijna een kilometer langs de enorme zuidgevel van het Louvre. Gelukkig ging ik afgelopen zondag juist de andere kant op, want het was wat onrustig bij het museum, zoals u zult hebben gelezen.

De schandalige, maar ook spectaculaire kunstroof met de ladderlift, op zondagmorgen vlak nadat het museum open ging voor het publiek, haalde wereldwijd de voorpagina’s. In politiek Frankrijk wordt de roof van de kroonjuwelen door menigeen als een vernedering of teken van verval gezien. Opvallenderwijs is er ook het omgekeerde effect: het zet ook de schijnwerper op de geweldige collectie van het Louvre (het meest bezochte museum ter wereld), op de rijke Franse geschiedenis en op Parijs als eeuwenoud centrum van de luxe-industrie. De serie ‘Lupin’, met Omar Sy, die ook begint met een spectaculaire diamantenroof is opeens weer ongekend populair. Verder heb ik, tijdens een ander hardlooprondje, kunnen vaststellen dat het balkon van de Apollogalerij een toeristische attractie op zich is geworden. Ik kon het niet laten om even tussen de selfienemers te gaan staan. Toch hoop ik vurig dat de daders snel worden opgepakt en de juwelen worden teruggevonden voordat de diamanten eruit zijn gehaald.

Op de ambassade stond de voorbereiding van twee grote internationale bijeenkomsten centraal: de Europese Raad die donderdag in Brussel werd gehouden en de Oekraïnebijeenkomst van vandaag in Londen. Aan beide werd deelgenomen door premier Schoof. En omdat Frankrijk in deze overleggen een sleutelrol speelt, probeert de ambassade Den Haag zo goed mogelijk te informeren over de verwachtte Franse inbreng en de achtergronden daarvan. Maandag had ik samen met mijn Benelux en Nordic’ collega’s bij de Belgische ambassadeur een lunchbespreking met Emmanuel Puisais-Jauvin, de Secretaris-Generaal van het Secretariaat voor Europese Zaken, het orgaan dat in Parijs de inzet van de Franse regering in de EU coördineert. Dinsdag ging ik langs bij Brice Roquefeuil, die als directeur Europa een sleutelspeler is bij het Franse Oekraïnebeleid. Collega’s van de politieke, economische en defensie-afdeling staken ook links en rechts hun licht op, zodat we niet alleen de Nederlandse delegatie goed konden voorbereiden en maar ook de Franse collega’s alvast bewust konden maken van de Nederlandse inzet.

Maar ook langetermijninspanningen lopen door. Zoals de strijd voor rechten van vrouwen en meisjes. Vandaag de dag wordt het nieuws gedomineerd door oorlog en conflict. We vergeten daar vaak bij dat vrouwen en meisjes daar extra hard door worden geraakt, vanwege bewust geweld tegen vrouwen, of omdat ze alleen voor het achtergebleven gezin moeten zorgen als hun man aan het front komt te overlijden. Ook kunnen vrouwen vaak juist een belangrijke rol spelen in de oplossing van conflict, door deel te nemen aan vredesbemiddeling. Dit was een van de onderwerpen van de tweedaagse conferentie over feministisch buitenlandbeleid die Minister Jean-Noël Barrot deze week organiseerde. Uit Nederland kwam daarvoor onze Plaatsvervangend Directeur-Generaal voor Internationale Samenwerking, Steven Collet, over. De tussenliggende avond benutten we om op de residentie met enkele vrouwen die dagelijks met deze onderwerpen bezig zijn (in bijvoorbeeld de VN en NAVO) na te denken over effectief beleid ter bescherming van vrouwen en meisjes in conflictgebieden en hoe je daarvoor de steun van publiek en politiek weet te krijgen.

Na een donderdag die vooral besteed werd aan verschillende vertakkingen van het enorme vraagstuk hoe de Europese landen overeind blijven in een wereld vol economisch en militair spierballenvertoon, was het weer even omschakelen voor een slot van de week waarin kunst, cultuur en schoonheid aan bod kwamen.

Zo hebben we vanavond de Vereniging Rembrandt, in het bijzonder de Titus Kring, op bezoek. De Vereniging Rembrandt werd aan het eind van de 19de eeuw door particulieren opgericht om te helpen voorkomen dat topkunst voorgoed uit Nederland verdween, vanuit het besef dat dat niet alleen een taak van de overheid is. In de loop der tijd heeft de Vereniging een enorm belangrijke rol gespeeld voor de in Nederland aanwezige kunst, uit meerdere tijdperken en culturen. De Titus Kring bestaat uit mensen die meehelpen de collectie moderne en hedendaagse kunst in Nederland op peil te houden. Ze zijn in Parijs voor de belangrijke kunstbeurs Paris Art Basel.

Ook had ik het geluk vandaag te kunnen lunchen met Sacha van Dorssen, sinds jaar en dag een van de grote Parijse Nederlanders. In de wereld van de modefotografie is zij simpelweg bekend als Sacha. In 1964 (!) kwam ze, als studente aan de Bredase Academie St. Joost, voor een stage bij het grote blad ‘Elle’ naar Parijs, om nooit meer echt weg te gaan. Inmiddels is zij een frêle tachtiger die nog wel foto’s maakt, maar dan met haar telefoon. Ze woont in het zesde arrondissement, in het oude atelier van de schilder Corneille, omringd door haar fotoarchief.

Op een bescheiden en beschouwende toon vertelde ze over de vijftig jaar dat ze de wereld over reisde om op de bijzonderste locaties de meest getalenteerde modellen vast te leggen. Of over de weken die ze in New York in het roemruchte Chelsea Hotel doorbracht, en de rekening betaalde door foto’s van de kinderen van de eigenaar te maken. Ik sloeg er nog eens het boek op na dat enige jaren geleden gemaakt werd bij de tentoonstelling over haar 50-jarige carrière. Daarin veel tijdloze iconische foto's, maar ook typerende tijdsbeelden. Zo is daar een prachtige groepsfoto met alle toonaangevende modefotografen uit die tijd, allemaal in een typisch jaren '70 pak met brede revers en wijde pijpen. Allemaal mannen.....behalve Sacha. Voor ik het wist, zaten we twee uur aan tafel.

Daarmee besluit ik mijn weekrelaas. Op ons Atelier Néerlandais in de Avenue Victoria loopt de werkweek nog even door. In het kader van Art Basel Paris hebben we de Nederlandse Rijksakademie van beeldende kunsten carte blanche gegeven om zich in het Atelier te presenteren. De Rijksakademie is internationaal een van de meest gerenommeerde kunstopleidingen, een fenomeen waar Nederland terecht trots is. Dus het mes snijdt hier mooi aan twee kanten: wij delen in Parijs onze trots op dit instituut en de academie kan haar Franse en internationale netwerk verder verstevigen.
Bon weekend,

Jan Versteeg