Drôle de danse... / Vreemde dans...

NEDERLANDS ONDERAAN

‘Quand Biron voulut danser (bis)
Ses souliers fit apporter (bis)
Ses souliers tout ronds
Vous danserez Biron
Quand Biron voulut danser (bis)
Sa perruqu' fit apporter (bis)
Sa perruque
À la turque
Ses souliers tout ronds
Vous danserez Biron….’

Tous les petits enfants de France – et donc, moi aussi – en savent long sur le costume de danse du Duc de Biron : une culotte à la mode, une chemise de toile grise, des bas en peaux de rats… Ce sont des choses que l’on n’oublie pas de sitôt ! Vous comprendrez donc que lorsqu’en octobre dernier, j’ai trouvé le château de Biron au détour d’une petite route perigourdine, j’ai voulu rendre un petit hommage au seigneur du lieu, compagnon d’Henri IV. Le château est plus qu’imposant, une vraie demeure ducale. Mais de tels bâtisses sont presque courantes au Périgord. Par contre, ce qui est absolument unique est… le monument aux morts. Vous savez que toutes les communes de France en ont un. La plupart glorifie les héros ‘morts pour la France’, sans avoir jamais demandé l’avis des premiers intéressés, d’ailleurs. Quelques-uns sont érigés comme un cri contre la guerre. Mais celui de Biron est unique. Imaginez un simple obélisque, quasiment couverts de petites plaques rouges. Chacune porte un texte, écrit par un habitant de la commune, sur la guerre – sujet complexe s’il en est, et beaucoup d’entre nous s’en sont rendu compte ces derniers temps. Je vous laisse lire quelques-unes de ces pensées. Un bien beau monument que ce point de partage (car en fait, à quelques générations prêt, nous aurions nous aussi pu être mis au pied du mur, la faire ou non)

La contine ‘Quand Biron voulut danser…’ : https://www.youtube.com/watch?v=0Xx1QSy8d0M

NL/ ‘Toen Biron wilde dansen (bis)

Zijn schoenen liet hij brengen (twee keer)

Zijn ronde schoenen

Je zult dansen, Biron!

Toen Biron wilde dansen (bis)

Zijn pruik liet hij brengen (twee keer)

Zijn pruik

Turkse stijl

Zijn ronde schoenen

Je zult Biron dansen….’

Alle kindertjes van Frankrijk – en ik dus ook– weten alles over het danskostuum van de Duc de Biron: modieus slipje, een grijs linnen hemd, kousen van rattenhuiden… Dit zijn dingen die je niet snel vergeet! U zult dus begrijpen dat ik, toen ik afgelopen oktober het Château de Biron in de bocht van een Perigord-wegetje vond, een klein eerbetoon wilde brengen aan de kasteelheer, metgezel van Henri IV. Het kasteel is meer dan imposant, een echte hertogelijke residentie. Maar dergelijke gebouwen zijn bijna gebruikelijk in de Périgord. Wat daarentegen absoluut uniek is, is… het oorlogsmonument. Je weet dat alle steden en dorpen in Frankrijk er een hebben. De meesten verheerlijken de helden die stierven voor Frankrijk, zonder trouwens ooit de mening van de eerste geïnteresseerden te hebben gevraagd. Sommige worden opgeworpen als een schreeuw tegen oorlog. Maar die van Biron is uniek. Stel je een eenvoudige obelisk voor, bijna bedekt met kleine rode platen. Elk draagt ​​een tekst, geschreven door een inwoner van de commune, over de oorlog - een zeer complex onderwerp, en velen van ons hebben zich dat de laatste tijd gerealiseerd. Ik laat u enkele van deze gedachten lezen. Een heel mooi monument, dit plek om te delen (want in feite, een paar generaties eerder, hadden ook wij moeten beslissen, om mee te doen of niet).

Het kinderliedje ‘Quand Biron voulut danser…’ : https://www.youtube.com/watch?v=0Xx1QSy8d0M