Ervaringen met remigreren. Is het in Nederland nog wel wat je er van verwacht had?

Reactie van ed posse op 24 April 2016 op 21.37

Ps er bestaat nog een variant vetrekkers, en dat is diegene die ooit vetrok zoals de goudzoekers dat in 1800 deden richting USA, en die dan eigenlijk alleen maar terug willen keren met een heel succesvol verhaal op zak / succesvol cv. Zeg maar het terug keren als een winnaar en niet als een persoon met lege handen of met teleurstelling. ( trouwens deze groep mensen ad je ook vaak bij Turkse mensen die in West Europa waren gaan wonen )

Reactie van Tchou op 25 April 2016 op 7.56

En zijn er ook ervaringen van Nederlanders die weer terug naar Nederland willen en een woning nodig hebben? Bijvoorbeeld huren? Komen deze ook eerst op een lange wachtlijst te staan? Of zal dat misschien van gemeente tot gemeente verschillen?

Reactie van Jos van den Hout op 25 April 2016 op 9.03

@Jaap

Reactie van Wim van Teeffelen op 25 April 2016 op 9.44

Huisvesting is inderdaad een van de grote zorgenpunten bij remigratie. Het Franse huis, lekker goedkoop gekocht vele jaren geleden en liefdevol opgeknapt in al die jaren blijkt in Frankrijk nauwelijks meer op te brengen dan het bedrag dat er voor is betaald (gemiddelde prijsontwikkeling van de Franse huizenmarkt tussen 2005 en 2015: 0%!). Dat doen pijn!

In Nederland willen remigranten dan bij voorkeur het liefst in de buurt van kinderen wonen (of centraal in NL) en die wonen natuurlijk vaak in de Randstad of andere drukbevolkte gebieden. En daar zijn huizen duur, zowel koop als huur. Als je in Frankrijk op het platteland woonde kun je niet voor hetzelfde geld in stedelijke gebieden in Nederland wonen, dat is een harde realiteit waar remigranten vaak aan moeten wennen. Als ze over die schok heen zijn wordt het gemakkelijk in Nederland: in Zeeuws-Vlaanderen, in Oost-Groningen, in Duitsland zo ongeveer ongeval net over de Nederlandse grens en in sommige delen van Limburg koop je huizen voor vergelijkbare prijzen als die op het Franse platteland. De meeste Nederlanders remigreren met minder geld dan waarmee ze emigreerde. Het gevolg is dat ze minder mooi of centraal zullen wonen bij terugkeer. De rijkdom zit dan in de ervaring met het Franse avontuur.

Wim

Reactie van Dienke Cazemier op 25 April 2016 op 9.47

Er is toch ook nog zoiets als 'the best of both worlds...?' Waarom moet je persé voor het één of het ander kiezen? Zeker als je al wat ouder bent lijkt het mij vrij lastig nog helemaal in een andere cultuur, want laten we wel wezen, Frankrijk hééft een andere cultuur dan Nederland, in te burgeren...

Reactie van jaap op 25 April 2016 op 10.34

Helemaal goed Dienke.

Ik roep al vanaf het moment dat we onze "hut" in de Lot kochten, dat we van 2 walletjes blijven snoepen. Uiteraard sluit dit niet aan bij dit item.

Reactie van Dienke Cazemier op 25 April 2016 op 10.37

Klopt Jaap, maar misschien is het een suggestie om de keuze uit de weg te kunnen gaan...?

Reactie van Tessa48 op 25 April 2016 op 12.47

In tegenstelling tot de wat mindere verhalen, zitten wij hier prima op ons stekje. Na een zeer druk werzaam leven (waarin we ook goed voor onszelf hebben gezorgd) is emigratie met de kinderen besproken. Ons stekje ligt op een dag rijden van NL. Voor emigratie hebben we ons goed voorbreid, o.a. een lerares Frans. Wij rijden of treinen regelmatig naar Nl, zo ook andersom. Slechts een oorzaak buiten onze controle kan/zal ons terug naar Nl brengen. On verra.

Reactie van ineke blom op 25 April 2016 op 18.04

In mijn leven ben ik vele malen verhuisd. Vroeger met mijn ouders, later met mijn eerste echtgenoot, nog later met mijn huidige. Opvallend was dat platteland en stad zich daarbij afwisselden. Van Rotterdam naar een klein dorp op de Veluwe, toen weer naar de stad, vervolgens weer een dorp en dat zo'n 20 keer! Zefs in mijn studententijd wisselde ik Utrecht af met Westbroek. Heerlijk aan een dorp: de rust en ruimte, de sociale 'controle', het kleinschalige. Heerlijk aan de stad: naar theater, gesprekken in de kroeg, uitgebreid winkelen, vertier! Lastig aan een dorp: de verplichte visites bij de buren, de moeilijk te verkrijgen boodschappen, de kinnesinne tussen sommige bewoners, slecht bereikbare medische hulp. Lastig aan een stad: parkeerproblemen, altijd geluid, altijd haast. Ik zie dan niet zo veel verschil tussen Nederland en Frankrijk.  Ik voel me in alle situaties thuis. Dorp, stad, Frankrijk Nederland. Maar toch met een voorkeur voor Frankrijk. We wonen nu in Frankrijk op het platteland, we worden ouder. De zorg is hier uitstekend, maar ik moet er niet aan denken hier te wonen als ik geen auto meer zou kunnen rijden en mijn Occitaans is niet zo goed dat ik me in het plaatselijk bejaardenhuis verstaanbaar kan maken. Vandaar dat we toch ook proberen om onze camping te verkopen. We hebben geen haast, maar regeren is voortuit zien. Dan terug naar Nederland? Nee, dat niet. Voor onze kinderen hoeft het niet, die wonen met kleinkinderen in Zwitserland, Belgie en binnenkort komt daar Los Angeles misschien bij. Maar wel weer naar een stad. Lekker met mijn rollator in het openbaar vervoer naar een concert (of een jazzcafeetje) 

Reactie van Ludique op 25 April 2016 op 18.27

Beste Jos, we zullen de column 'Terug naar Nederland' opnieuw publiceren vanwege de relatie met het bericht cq. onderwerp over 'remigratie' van Janny en Kees.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels. 

• ‹ Vorige
• 1
• 2
• 3
• Volgende ›
• Pagina