Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Al meer dan een half uur zit ik op een blanco blad te staren. Mijn inspiratie zit in mijn kleine teen. De linker. Een writersblock. Zo wordt het genoemd door de grote schrijvers. Ik blijf bescheiden. Maar ook kleine schrijvers hebben er recht op me dunkt.
Ik bevind me in Rouffignac. Ergens tussen Périgueux en Le Bugue. Het is zondagmorgen. De zon beschijnt nog het andere halfrond. Het is net geen halfacht. Water valt in bakken naar beneden. In België noemen we het “oude wijven regenen.”
De dappersten onder de marktkramers hebben hun parasol reeds opengeschoven. Ik zit nog knussie-knussie in de warme wagen. The Eurythmics zingen toepasselijk Here comes the rain again.
Koud zal ik het alvast niet hebben. Mijn geheim is thermisch ondergoed. Wondergoed.
In het enige café die het dorp rijk is worden de lichten aangestoken. Een dampende café-au-lait voor de werkzaamheden is hier mijn wekelijks ritueel.
Er waait een stevige bries. Hopelijk verdrijft die de zwangere regenwolken.
In België was ik meer dan tien jaar marktkramer.Er is één groot verschil met Zuid-Frankrijk. In België zijn de mensen ingesteld op regen en kou. Zij komen, zelfs bij hondeweer, toch buiten. Hier blijven de mensen binnen. Lekker bij het haardvuur. Croissantje met koffie. Een Frans chansontje op de achtergrond. Of wat accordeondeuntjes.
Een buurman die even binnenwipt. Aanschuift. Petit déjeuner wordt brunch. Een glaasje alcohol kan er misschien al in. Met wat paté du campagne. Stukje brood met geitenkaas. Misschien een oestertje slurpen.
Bedenk ik mij. Terwijl het intussen gestopt is met regenen. En het langzaam maar zeker, maar zeker langzaam dag wordt. Tijd om de waren uit te stallen. Koffietje niet vergeten.
De markt is intussen afgelopen. De regen bleef uit.
Maar met alle respect, wel veel “oude wijven.”
Une bonne dimanche.
Bent u ook niet zo gek op regen?
Rijdt ook zo graag op slingerwegen?
En is drie maal drie ook in Frankrijk nog altijd negen?
Regen of hagel, sneeuw of tsunami, het zal ons niet tegenhouden voor het schrijven van een nieuwe aflevering van les deux fromages en France. Heel binnenkort.
Van uw correspondent ter plaatse.
A+
Koen
Weergaven: 1564
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Nou heel mooi. Ik dacht meteen aan de "oude wijven koek" uit Drenthe, maar jij had iets heel anders in gedachten.
Nou, dat is geen writersblock. Het is eerder een verkeerde keuze van onderwerp. U wilt misschien iets schrijven over uw dagelijkse leven in Frankrijk. Dat kan op zich heel erg interessant zijn, maar u verteld min of meer tussen door dat u marskramer bent geweest in België. Daar zou ik best wel wat meer over willen lezen. Veel liever dan weer een verhaaltje over die aardige Franse buurman die zo leuk met zijn dieren omgaat, of dat mooie dorpspleintje waar je 's ochtends in de ochtendzon zo heerlijk kunt kletsen met de andere dorpsbewoners. Of over al die andere zaken die het leven hier zo aangenaam cq zo vervelend make. Schrijf eens over hoe het is om marktkramer te zijn en wat je zo al beleefd hebt. U zult mij als lezer hebben. Na veertig jaar schrijven mag ik dat wel zeggen, denk ik. Veel inspiratie!
Vind ik juist prachtig! Die korte stukjes over hoe men het leven ervaart. De indrukken die men krijgt op een vroege morgen en hoe men dan de dag begint of doorbrengt. Wat men zoal denkt over de omgeving waarin men zich ophoud. Die andere onderwerpen komen vanzelf aan bod, vooral als het gewoon doorgaat met het schrijven over waar men zich zoal mee bezighoud. Dat noem ik WVTTK (wat verder ter tafel komt), dat kan letterlijk van alles zijn uit heden, verleden, en toekomst.
Persoonlijk geniet ik ontzetend van dit soort stukjes, en moge er nog veel meer van komen.
Dus Koen, lekker doorgaan, bedankt alvast.
En Ad, je wensen worden vanzelf gehonoreerd, echt wel.
Cornelis, ik ben het zeker niet met je oneens. Die stukjes, of blogs zoals ze tegenwoordig genoemd worden, zijn vaak heel leuk om te lezen. Ik ben een fan van Renee Vonk, waarvan ik weet dat ze heel erg goed kan schrijven: zij is een professional. Maar als ik dan lees dat Koen & Katrien twee jaar als marktkramers hebben gewerkt, dan denk, daar moeten een macht aan verhalen zitten die nog leuker en interessanter zijn. Ik lever geen kritiek, ik moedig aan. Schrijven is mijn vak en ik heb heel wat aanstaand schrijvers de weg gewezen. Schrijven is niet zo moeilijk: het vinden van een (jouw) onderwerpen wel. Dus, succes Koen & Katrien.
Heerlijk om te lezen en ik wil allebei, en de stukjes over hier , maar ook over de Belgische markten bezien door de marktkramer, heerlijk, weer anders dan hier en veel anders dan in Nederland, dus Koen ga door, ik hang aan je pen................ dus schrijf door...........Overigens schrijft Katrien ook heel leuk, heb jullie stukjes gelezen op je website, heerlijk verpozen, tussen de activiteiten door. Zeker met de winter in aantocht. Overigens Koen op welke markten sta je zoal? In Monpazier? Of Bergerac, of Villeneuve sur Lot of is dat te ver?
Nog meer ‘ouwe wijven’
Leuk dat de Belgische Koen & Katrien in dit jaargetijde andere gedachten hebben bij ouwe wijven dan Nederlanders, meer speciaal die uit het oostelijke deel van ons Nederland. Ouwe wijven zijn bij ons spinnenwebben, die vochtig zijn van de ochtenddauw. En als je er tegenaan loopt of - nog erger - je met je gezicht erin loopt, dan weet je niet hoe snel je je snoet weer schoon moet poetsen.
Zo’n grijze vlaag, die tussen de bomen hangt, ziet er in het donker bij maanlicht nogal spookachtig uit. In vroegere tijden, toen het in Nederland nog echt donker kon zijn, sprak dat tot de verbeelding van de mensen. En, omdat er toen nog geen televisie was, kwamen de mensen ‘s avonds gezellig bij elkaar en vertelden ze onder het genot van zelfgemaakte citroen-brandewijn verhalen. Over heksen en ouwe wijven, die in het bos rondzwierven. Over het kaarslichtje in kalebassen met daarin gesneden gezichtjes, die deze heksen en ouwe wijven weg deden vluchten.
Ouwe wijven, of, in het saksische dialect: olde wiev’n, waren een bron van vele nostalgische verhalen!
Kan kloppen, waarschijnlijk omdat het oostwaarts meer vriest dan bij ons op de Veluwe...
Voorlopig sta ik nog op de markten rond Ribérac...Tocane, Périgueux,St-Astier, Ribérac, Mussidan en dan iets verder op zondag Rouffignac...vanaf januari verhuizen we echter meer zuidelijker (zie stukje op de blog getiteld Gavaudun)en dus zullen ook de markten veranderen...Bergerac,Villeneuve-sur-lot,Fumel... nog te bekijken...Bedankt voor de reacties trouwens...Beste Ad...op onze blog vindt je intussen een 70-tal stukjes, geschreven in de laatste 5 maand...dus aan inspiratie voorlopig geen gebrek...geniet er van...http://detweekaas.blogspot.fr/
Hallo Koen,
ik heb snel even gekeken. Vanavond lees ik wat aandachtiger. Doe trouwens de groeten aan Anette en vraag mijn telefoonnummer aan Peet, die hier Pierre heet en die iets 'vaags' doet met haring. Kom daarna een borrel drinken (oude klare van hoge kwaliteit). Wij wonen in Daglan en dat is net tussen Sarlat en Gourdon. Een ietsje zuidelijker dus.
Zonder dollen, ga eens praten met Pierre. Die zoekt naar een opvolger en ik kan je vertellen dat zijn handel heel wat interessanter is dan kaas.
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr