Parijs: Hôpital de la Salpêtrière

Het kan soms raar lopen met een gebouw, zo ook met dit wat ‘verborgen’ ziekenhuis, vlakbij Gare d'Austerlitz.
Het werd gebouwd in 1656, de tijd van Lodewijk XIV, met als doel een buskruitfabriek. Voor buskruit heb je salpeter nodig, vandaar zijn huidige naam. Architect Libérale Bruand ontwierp een geometrisch gevormd gebouw rond een vierkante binnenplaats. Na enkele jaren wordt het gebouw in gebruik genomen als opvoedcentrum, maar dan speciaal voor vrouwen. Zwerfsters, bedelaarsters en vrouwen die geestesziek waren werden hier naartoe gebracht nadat ze van de straat waren geplukt. Men had de ijdele hoop hierdoor het verpauperde straatbeeld te verbeteren. Het werd echter een grote doffe ellende, zeker toen het in 1680 ook nog eens een gevangenis werd voor prostituees. Iedereen vocht met elkaar, de hygiëne was diep en diep triest en eigenlijk werd niemand behandeld. Er zijn verhalen dat de geesteszieke vrouwen werden vastgeklonken aan de wanden van hun cel en de ratten vrij spel hadden.
In de 18e eeuw werd La Salpêtrière gebruikt als wachtkamer voor deportatie van mensen naar Canada en de Verenigde Staten. Pas na de revolutie heeft het gebouw zijn huidige functie als ziekenhuis gekregen.
In 1964 fuseerde de instelling met het Hôpital de la Pitié en heet tegenwoordig Hôpital de la Pitié-Salpêtrière. Het is natuurlijk nu niet meer zo als vroeger en vele beroemdheden zijn hier voor een ‘bezoek’ geweest. Michael Schumacher, Ronaldo, Alain Delon, Gérard Depardieu, Prins Rainier van Monaco en Jacques Chirac kreeg hier zijn pacemaker in 2008. Ook zijn hier bekende mensen overleden, Josephine Baker in 1975 en voormalig Tour winnaar Laurant Fignon in 2010, maar in 1997 werd dit ziekenhuis ongewild wereldnieuws. Na het gruwelijke ongeval in tunnel d’ Alma werd Prinses Diana overgebracht naar Hôpital de la Pitié-Salpêtrière. Ze is hier overleden op 31 augustus 1997.

Je kunt gewoon naar binnen lopen en heerlijk in het gras of op een bankje in de binnentuin een broodje eten. Kijk om je heen en je kunt je niet voorstellen dat hier in het begin van de 19e-eeuw maar liefst 7.000 vrouwen op een minder plezierige wijze werden ‘verzorgd’. Nou ja, verzorgd(?!).