Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Een kennis van mij zei toen hij mijn emigratieplan vernam: ‘ik zou dat nooit doen omdat ik mijzelf niet in staat acht om in Frankrijk weer voldoende sociale kontakten te ontwikkelen.’
Het heeft mij niet weerhouden om te gaan, maar ik heb er wel acht op geslagen dat ik hier aandacht aan moest geven.
Hans van de Bos geeft in een recent topic aan dat hij ingeburgerd raakte door de dorpsbibliotheek te bemannen, de dorpswebsite te onderhouden en zelfs in de gemeenteraad plaats nam, mijn compliment.!
Wij hebben ons best gedaan om vrienden te worden met onze buren, dat is goed gelukt en zijn nu ook bevriend met hun beste vrienden.
Daarnaast hebben wij aan allerlei feesten in ons stadje deelgenomen, waarbij we leuke kontakten opgedaan hebben. Een van die kennissen heeft ons bij de bejaardenclub getrokken en daar beleven we veel plezier aan de ‘repas dansants’.
Onze buurvrouw heeft ons meegetroond naar de feestavond van de ‘Pensionnés de la Marine’, waar ik als gepensioneerd zeilbootschipper nu ook lid van ben. Hun bustochten naar diverse bezienswaardigheden in de regio met als hoogtepunt de uitgebreide lunch zijn feestelijke dagen voor mij. De laatste keer kwam ik terecht op een zitplaats naast een alleraardigste heer die 30 jaar voor de Franse tak van hetzelfde bedrijf gewerkt bleek te hebben waar ik 24 haar werkte. Wij tutoyeren elkaar inmiddels.
In ons stadje zijn circa 100 ‘associations van modelzeibootclub tot yogaclub, dus er is keus genoeg. Maar inmiddels hebben wij de handen vol aan onze bestaande sociale kontakten en is er weinig ruimte voor nog een clublidmaatschap.
Het is ons dus goed gelukt, vooral omdat we leuke open mensen gevonden hebben die ook van eten en dansen houden. Maar we zijn nu 12 jaar verder en erop rekenen dat zoiets nogmaals lukt is misschien te hoog gegrepen. Dus verhuizen doen we waarschijnlijk niet meer en dat hoeft ook niet, want we hebben het goed in dit stadje van circa 10.000 inwoners aan de Etang de Thau in de Hérault.
En U, hoe heeft u sociale kontakten ontwikkeld in uw Franse woonplaats?
Weergaven: 2410
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Wij zijn aangekomen in putje winter in Gavaudun, Lot et Garonne.
Enkele dagen na onze aankomst was er een nieuwjaarsreceptie. Daar ontmoetten we het ganse dorp en na een uur liep de burgemeester-vrouw reeds met onze dochter op de arm.
We hebben onze buren een bezoek gebracht.
We zijn lid geworden van de Salsa-club.
Regelmatig vindt u ons in het plaatselijk cafe-restaurant.
Onze dochter heeft ook voor veel connecties gezorgd door haar aanwezigheid in de creche en nu in de school.
Na 3 jaar Frankrijk kunnen we zeggen dat ons sociaal leven veel rijker is dan het was in Vlaanderen.
Kom buiten en spreek iedereen aan, het gaat heus niet vanzelf.
Ook wij hebben goeie contacten met onze dorpsgenoten. Wij zijn lid van een club voor gepensioneerden die veel organiseert. ook worden wij regelmatig bij mensen thuis uitgenodigd en andersom. Als wij hulp nodig hebben bij het e.e.a. kunnen wij ook een beroep doen. Ik heb in het begin erg moeten wennen om regelmatig naar de club middag te gaan om te kienen! In Nederland deden wij dit nooit. Wij hebben ook Nederlandse vrienden/kennissen waarvan er ook naar de club gaan, maar enkel voor de repas en leuke dingen. Zij varen een beetje op ons vlotje mee zou je kunnen zeggen. Soms denk ik weleens dat ze ons een beetje overdreven met "die" Fransen vinden. Maar goed, velen willen zeker ooit terug naar Nederland en wij willen in principe hier blijven. Ga je enkel met Nederlanders om dan eindig je waarschijnlijk erg eenzaam.....
Hier voor velen de oplossing. Doe net als Henri Bik en wordt, buiten al de sociale contacten met Fransen, lid van de Nederlandse Vereniging Lanquedoc Roussillon (NVLR). Dit natuurlijk als je in dit gebied woont. Deze club organiseert heel veel voor zijn leden en introducees zijn altijd welkom. Geheel op basis van vrijheid blijheid. Dit tegen minimale kosten. Mail me maar. aat@nvlr.eu
Hallo Henri,
Ik ben hier al op jonge leeftijd gekomen en heb 32 jaar gewerkt in toerisme. Daardoor zit je meteen in het franse systeem, dus dan lopen je contacten heel anders dan wanneer je hier komt als je met pensioen bent. Het verging mij zelfs zo dat ik de eerste jaren mijn oude vriendschappen in Nederland heb laten verwateren. Na verloop van tijd heb ik wel weer contact met ze opgenomen en we zien elkaar nog af en toe.
Ik zit in verschillende verenigingen in mijn woonplaats en heb daardoor ook hele leuke contacten gemaakt. Onlangs heb ik nog een reis naar Rusland gemaakt met onze lokale vereniging. Op zo'n reis leg je natuurlijk heel snel contacten met de medereizigers die allemaal in mijn gemeente wonen. En omdat we gezamenlijk dezelfde ervaringen hebben opgedaan op die reis heb je iets om over na te praten. Mensen die ik voor de reis niet kende hebben mij uitgenodigd om hun foto's, waarvan zij een video gemaakt hadden, te bekijken.
Neem ook zelf initiatieven om mensen behulpzaam te zijn. Op die bewuste reis naar Rusland was iemand op de terugreis zijn handbagage bij de overstap op Schiphol kwijtgeraakt. Na thuiskomst heb ik meteen voorgesteld dat ik ze wel wilde helpen bij het reclameren bij Schiphol, omdat het in het Nederlandse allemaal wat gemakkelijker loopt en ze zelf maar een paar woordjes Engels spraken. Na veel omwegen is hun bagage bij hun thuis afgeleverd en kreeg ik meteen een telefoontje om mij te bedanken.
Verder zit ik sinds een paar jaar op Italiaanse les, waarvan ik inmiddels penningmeester ben. Met verschillende (Franse) leerlingen maken we jaarlijks een reisje naar Italië en we komen regelmatig bij elkaar op bezoek voor een aperitief of etentje. Het is zelfs zo dat ik af en toe "surbookée" ben en niet aan alles mee kan doen.
Ik denk dat het maken van sociale contacten, of dat nu in je vaderland is of in je woonland, afhankelijk is van je eigen instelling. En het is natuurlijk heel belangrijk dat je de Franse taal beheerst, zodat je deel kan nemen aan de gesprekken. Er zijn voldoende mogelijkheden om de taal te leren, o.a. op internet. Kijk naar Franse films op de televisie en naar het nieuws. Toon belangstelling voor het Franse nationale en lokale nieuws. Dan weet je waar de mensen het over hebben en kan je ook meepraten.
Ook een idee is lid worden van on va sortir , een landelijk initiatief. Fransen ondernemen activiteiten en iedereen kan zich hiervoor aanmelden. Nogal wat Fransen om mij heen doen dit om zelf ook nieuwe sociale contacten op te doen. De activiteiten variëren van wandelen, museumbezoek tot picknicks (nou ja, nu even niet met dit weer...) en borreluurtjes. Omdat iedereen op een activiteit kan inschrijven zijn de groepen van wisselende samenstelling bij elk uitje, alhoewel mensen natuurlijk wel gemeenschappelijke interesses hebben. Groet, Lena.
Met je eens, Simon. Je moet er maar zin in hebben, om met groepjes en clubjes op te trekken. De gedane suggesties zijn ook alleen bruikbaar voor die mensen die dat leuk vinden. ;-) Aan de andere kant: degenen die daar geen behoefte aan hebben, kunnen dus ook zonder die vorm van inburgering heel gelukkig zijn. Groet, Lena.
Oké Simon, hier is dan een niet-ingeburgerd stel van 67 en 68 die al 13 jaar in Frankrijk wonen. Kan niet anders zeggen dan dat wij ons dolgelukkig voelen op ons Stilteplekje in de Tarn et Garonne. Ook al hebben wij ondertussen een franse schoondochter en woont dochterlief met man en twee kinders ook al 9 jaar in Frankrijk toch vinden wij het heerlijk zo samen en hebben geen behoefte aan de "Inburgering" zoals dat genoemd wordt. Voor ons geen moeten naar speciale oudermiddagen, ook al worden wij er regelmatig voor gevraagd. Ook vanuit onze buren is er nu gewoon respect voor wie wij zijn. Die rustige buren die het heerlijk vinden samen met zo af en toe wat bezoek. Natuurlijk maken wij een praatje als wij elkaar zien en natuurlijk gaan wij zo af en toe naar onze oude buurvrouw van 83 die het fijn vind als je komt en ons laat zijn zoals wij zijn. Maar voor ons geen "Moeten" meer, maar gewoon genieten van de natuur, de stilte, onze boeken en van elkaar.
1. je aanpassen: niet altijd maar het oerhollandse kopje koffie met een koekje aanbieden maar ook (vooral) een apéro. Ook als het 11 uur 's ochtends is.
2. mee doen met lokale feestjes en evenementen zoals bijv. vorige week de receptie n.a.v. het fete du ducasse.
3. je eigen eigenwijze ding blijven doen. Ik organiseer ieder jaar een haringfeest met korenwijn. Er komen steeds meer dorpsgenoten op af! En trouwens, ik zet er ook andere echte Franse aperitiefjes en hapjes bij.
4. toen ik van 17 tot 24 jarige in Parijs woonde, nu decennia geleden, was het geen enkel probleem om met mensen in contact te komen. Vaak ook, net als ik zelf, buitenlanders. Maar thuis komen was zeeeer uitzonderlijk. Stel dus je verwachtingen bij, pas die OOK aan. Stadse Franse zijn minder van het thuis over de vloer komen dan Nederlanders.
5. Doe iets wat maatschappelijke waarde (en waardering) heeft. Hoe ziet de website van je dorp er uit? Kun jij dat beter? Moet de mairie iets vertalen? Biedt je diensten aan.
6. als is die Carrefour nog zo mooi en groot, ga voor je basisproducten naar het piepkleine, duurdere en onooglijke winkeltje in je eigen dorp. Zo niet ... voor je het weet is die ook weg!
7. stop met zeuren over jagers, foie gras buren die een jaar aan snoeigroen opstoken en andere zaken die ook in dit platform vaak aan de orde zijn.
Nee, ik ben niet ouder dan 243!
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr