Nederlanders.fr

Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!

||  PLAATS BERICHT  ||  PLAATS ADVERTENTIE   || 

« Als er een tegenligger komt stap ik uit. »

« Stap je uit? » Zoon kijkt me beduusd aan. « En dan? »

We rijden op een heel smal hobbelig bergweggetje dat hoger en hoger klimt. Mijn automaatje twijfelt voortdurend tussen de eerste en tweede versnelling. Ze piept en kraakt alsof haar onderstel op het punt staat doormidden te breken en één voor één haar wielen los te laten. Tegemoetkomend verkeer kan onmogelijk passeren en mochten ze toch een poging wagen, dan zitten wij aan de foute kant. De kant die in de diepte verdwijnt. Achteruit rijden in een vloeiende lijn is niet mijn sterkste kant. Ook al niet.

Zoon bidt met me mee dat een tegenligger uit zal blijven, al zijn er slechtere plekken om te sterven. Om ons heen is een surrealistische wereld van kleur. Goud, koper, amber en robijn afgewisseld met koppig groen. Ondanks de lage bewolking voelt het alsof we bij de laatste bocht de zon binnenrijden, het herfstige geel omringt ons met warmte. Tot mijn opluchting zijn we boven.

Ons hondenmeisje, nog altijd niet dol op autorijden, weet niet hoe snel ze de wagen moet verlaten en kijkt schichtig om zich heen waar deze gruwelijke rit haar gebracht heeft. Een eenzame parkeerplek van graspol en zand gehuld in stille nevel. 

Gedrieën beginnen we aan de wandeling en klimmen langzaam de mist in. Door mijn blik op mijn voeten te fixeren hoef ik de oneindigheid van de stijging niet te zien en houd ik de moed erin. Bovendien weet ik zo de diverse hopen paardenpoep op het pad te ontwijken die voor een culinair zeer kritische border collie overigens een heel smakelijk hapje zijn. Stapje voor stapje bedwingen we de hoogte en als we eindelijk op een horizontaal stuk aankomen word ik me pas weer bewust van de herfst om mij heen. 

Plotseling zien we het. Paardenschimmen. Ze doemen op uit de mist tegen de heuvel vlak voor ons. Heel veel paardenschimmen.

Even twijfel ik of we niet per ongeluk toch in het hiernamaals terecht zijn gekomen, zo mystiek dromerig is dit tafereel, maar dan voel ik de paniek boven borrelen. Ons pad voert recht op die beesten af. Ze zijn met veel, ze zijn erg groot en wij hebben een schichtig schapendrijvertje bij ons. Zo een die nog weleens als een kip zonder kop met de haren overeind, blaffend en grommend op het gevaar af vliegt, bij gebrek aan een doordachter plan. 

Dit keer gelukkig niet. Dit keer gaat onze heldin zitten en weigert pertinent nog een stap te verzetten. Na vele aanmoedigingen, zoon vooruit (hij is absoluut de dapperste van ons drie) krijgen we haar met een hele grote boog, vlak langs het ravijn, voorbij de grazende hoefdieren. Boven op de bergkam aangekomen voelt iedereen zich weer veilig en breekt de zon door de mist. Rechts van ons kijken we op een adembenemend palet boomkruinen en verder het dal in de Isère die richting Rhône kronkelt, links zien we de horde paarden in het ruige veld van bovenaf. 

Een zwarte knol trekt onze aandacht. Met opgekrulde lip snuffelt hij aan een elegant bruin vrouwtje, terwijl hij wat gehinnik mompelt. En dan, terwijl de herfst op zijn hoogtepunt is en de boomblaadjes hun sterfbed bejubelen, schuift de hengst zijn indrukwekkende instrument uit zijn koker. Op de rug van de gewillige merrie zingt hij uit volle borst de lente toe.

Bij de parkeerplek is de nevel inmiddels opgelost en staan er meer auto’s naast de mijne. Fluitend rijden we naar beneden. Terug in de Alpenhut staat de afwas te wachten, moet de was van de lijn en de piepers geschild.

Lekker belangrijk.

Weergaven: 1106

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20211124, Korte Verhalen

Reactie van marielle op 24 November 2021 op 10.18

dankjewel, Dorine voor dit mooie verhaal en de spanning die er bij zit.

Reactie van Anton Noë, beheerder en gastheer op 24 November 2021 op 10.22

Dankjewel Dorine voor dit opnieuw heerlijke korte verhaal. Zo een van "in één adem...". Je schrijfstijl blijft ook heel "eigen" en herkenbaar. 

Je 42ste bijdrage alweer in dit forum.

Je kunt er een leuk boekje van maken...

,

Reactie van Augusta op 24 November 2021 op 10.52

Heel mooi!

Reactie van Maria op 24 November 2021 op 17.17

Wat een mooi verhaal en zeer beeldend geschreven. Compliment! 

Reactie van Dorine van der Marel op 24 November 2021 op 18.10

Heel erg bedankt voor jullie aardige reacties en Anton ook veel dank voor de referentie!

Reactie van Theodora Besse op 24 November 2021 op 19.18


Je was er vrij lang niet Dorine,  met je mooie verhalen! Ik heb je gemist. Mijn dochter, die je verhalen ook zeer op prijs stelt, en ik hadden het er nog over, waar je toch was. Blij dat je hier weer eens iets hebt geschreven! Dankjewel! Je weet het altijd zo treffend neer te zetten!

Reactie van Dorine van der Marel op 25 November 2021 op 7.57

Wat leuk dat ik gemist ben! Het was een beetje een lastig jaar met weinig tijd voor schrijven, maar ik ben zelf ook blij dat het nu weer eens gelukt is. Erg bedankt voor je sympathieke woorden Theodora.

Reactie van Maria op 25 November 2021 op 11.07

Dorine, bedankt dat ik even mee mocht op je wandeling en je verwondering mocht meemaken. 

Ik heb je verhalen gemist. Dit verhaal maakt het lange wachten weer goed .

Groeten vanuit een féerique Normandie  

Reactie van Dorine van der Marel op 25 November 2021 op 21.10

Dank je wel Maria!

Reactie van saskia op 27 November 2021 op 19.53

Prachtig geschreven , zo beeldend dat ik zweet op mijn hoofd kreeg , was blij dat ik lekker thuis zat.

Bedankt was even spannend, zo leuk

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels. 

Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!

Wordt lid van Nederlanders.fr

GA DIRECT NAAR:

Laatste nieuws uit Frankrijk

© 2024   Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.   Verzorgd door

Banners  |  Een probleem rapporteren?  |  Privacybeleid  |  Algemene voorwaarden