Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!

Een waardeloze situatie: Vervolg!

Dag Allemaal,

Gisteren was het zover en werden er foto's van Choupette haar poot gemaakt om te kijken waarom er geen vooruitgang was. Haar pootje was niet gebroken, maar uit de foto kwam dat er een infectie zat en ze moest dus in de kliniek blijven voor verdere onderzoeken.

Dat je geit wordt aangevallen door een onbekende hond is al hartverscheurend... maar het telefoontje van vandaag heeft ons echt de grond onder de voeten weggeslagen. We moesten een onmenselijk moeilijke beslissing nemen.

Er waren twee opties: Choupette laten inslapen, of haar poot laten amputeren vanwege de infectie in haar bot.

We bespraken het samen en ik heb nog even mijn hart uitgestort bij mijn lieve vriendin Laura, die altijd voor ons klaar staat

Uiteindelijk hebben we besloten haar een kans te geven — juist omdat Choupette zelf zó’n ongelooflijke levenslust en kracht liet zien.(zie foto hierboven)

Voor een geitje dat al een te korte voorpoot had, was dit allesbehalve een makkelijke keuze. Wij geloven er heilig in dat een dier een waardig en gelukkig leven moet kunnen leiden — kunnen liggen, opstaan en vrij bewegen. Een leven in een klein weilandje, zonder echt te kunnen doen wat ze wil, dat gunnen we haar niet.

Maar toen ik in haar ogen keek, zagen we iets… een dosis strijdlust, vertrouwen, hoop. En dat maakte de keuze voor ons duidelijk: we moesten haar die kans geven.

Dus ja — haar pootje is geamputeerd.

Het was doodeng, want vorig jaar kon ze niet eens goed verdoofd worden bij een eerdere operatiepoging. Maar vandaag… vandaag ging alles goed. De operatie verliep zoals gehoopt — en wat er daarna gebeurde, bezorgde iedereen kippenvel: Choupette werd wakker… en ze stond op!

We hebben nog een lange weg te gaan. We nemen het dag voor dag, week voor week, en zullen goed kijken of ze nog steeds onze vrolijke, blije meid is.

Om haar te helpen, zullen we(hopelijk) samen met Orthopia een verlengstukje(prothese) laten maken voor haar te korte pootje. Later vertel ik daar meer over — eerst moet ze aansterken en moeten wij dit allemaal even laten bezinken.

Choupette eet alweer, staat, en loopt zelfs wat rond. Op de terugweg naar huis lag ze rustig op de achterbank, met haar neusje lief in onze nekken — alsof ze wilde zeggen: “Het komt goed.”

Het blijft moeilijk, en ons hart is zwaar. Maar we geloven erin dat deze dappere meid ons allemaal gaat verbazen. En mochten we ooit merken dat het écht niet meer gaat, dan zullen we ook dan het beste voor haar doen.

Maar nu… nu kiezen we voor hoop en leven.

We willen iedereen bedanken voor de lieve berichten, donaties, steun, gebeden en positieve energie die jullie naar Choupette hebben gestuurd. Jullie woorden en betrokkenheid betekenen zó ontzettend veel voor ons — meer dan we ooit in woorden kunnen uitdrukken.

Lieve groet

Henk, Laurenca van dierenparadijs

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20251023, Dieren

< Vorige bijdrage

Reactie van Robert T 9 uur geleden: Een dier kiest vaak zelf wanneer het klaar is met leven in lastige omstandigheden...De weerbaarheid en aanpassingsvermogen zijn bijzonder groot bij dieren. Zolang de geit opstaat en rondloopt en heldere ogen heeft lijkt het plezier te hebben in haar leven.

Fijn voor jullie dat u achteraf kunt zeggen dat de juiste keuze is gemaakt met behandelen...Succes ermee. :)

Reactie van Laurenca Paradis d' Animaux 9 uur geleden: Robert T Mooi ;) en dat klopt inderdaad en ze ging zelfs met haar pijnlijke poot door. We zullen af moeten wachten en zien hoe het verder gaat.

Choupette is in ieder geval zelf heel positief en zolang dat zo is, is het voor ons de goede beslissing geweest. Ze eet, ze drinkt en loopt al rond. Nu eerst genezen en dan gaat ze zelf wel aangeven wat ze wil.

Dankjewel voor uw reactie :)

Reactie van jane dietze 6 uur geleden: Een fijn bericht in deze rauwe tijden, heerlijk dat daar ook nog ruimte voor is.

In 2010 kwam er in onze tuin een (wilde) kattenmoeder 3 kleintjes werpen, waarvan er 2 gehandicapt geboren werden, één mistte zijn rechterachterpootje de andere zijn linkerachterpootje. We gaven ze de namen Bassie en Adriaan. Van de ca. 8 wilde zwerfkatten die op datzelfde moment lange tijd hier kwamen mee-eten, is alleen nog de rossige Bassi de " le handicapé" over, inmiddels dus 15 jaar oud. Helaas is hij niet te benaderen om hem goed te kunnen verzorgen, maar komt wel schreeuwen om eten (en hij eet enorm veel vind ik), alleen zacht voedsel omdat de tanden volgens mij ontbreken en slaapt in een "donut" op mijn terras. Moet daarvoor een hoge stenen trap op en af, hij redt zich dus prima, weet natuurlijk niet beter, maar toch, heb alle vertrouwen in de toekomst van Choupette, ik leef met jullie mee, sterkte