Afwijkende voornaam mbt doopnamen; heeft u daar ook problemen mee (gehad)?

Reactie van Rianne Courtin op 3 November 2010 op 13.44

Het is inderdaad een onpraktische Nederlandse gewoonte die ik me pas realiseerde sinds ik in Frankrijk woon. Ik heb maar één doopnaam en dat is dus de (enige) naam die ik aan alle officiële instanties heb doorgegeven. Trouwens het probleem kan zich ook voordoen in andere situaties: een tijdje terug moest ik een pakje ophalen op het postkantoor waarop mijn roepnaam stond vermeld en niet mijn doopnaam. Het heeft overedingskracht gekost om het pakje toch te krijgen. Ook heb ik ooit jaren geleden problemen gehad met het willen opzeggen van een France Telecom abonnement dat ik had afgesloten met mijn roepnaam (bij afsluiten vroegen ze geen legitimatiebewijs) en bij opzeggen vroeg men opeens legitimatiebewijs. Kortom erg onpraktisch maar weinig aan te doen..

Reactie van haarklover op 3 November 2010 op 14.13

Ook in Nederland ben ik altijd geregistreerd onder mijn officiële namen, bij werkgevers, banken en verzekeraars.
Dat dat in Frankrijk ook gebeurt, vind ik normaal.

Ik vind wel dat als u 3 voornamen heeft, de bank deze alledrie vermelden moet.
En initialen kunnen verwarring wekken: mijn zus en moeder hebben dezelfde initialen (niet slim van mijn ouders, maar goed).

Dan blijft de vraag of dit gevolgen voor uw pensioen e.d. heeft.
Het beste lijkt mij, overal uw officiële namen bekend te maken. Misschien wil het pensioenfonds uw identiteit beter controleren als u met pensioen gaat dan wanneer u u inschreef (zie het voorbeeld van France Telecom).

Voor de Sécu is het misschien minder belangrijk, zolang de apotheek alleen om uw "carte vitale" vraagt en niet om een identificatie.
Maar als u daarnaast een particuliere verzekering heeft, moeten de vermeldingen misschien wel overeenkomen.

Kortom,
Het hebben van een voornaam die niet geregistreerd is, is leuke Nederlandse folklore, die we niet aan Fransen opleggen kunnen.

Reactie van Antonie Nicolaas de Graaf op 3 November 2010 op 19.33

Met mijn voornamen Antonie Nicolaas wordt het in Fr. consequent bijna overal automatisch "Antoine"... Mijn visitekaartje vermeld: Antonie N. (Dit Toon) de Graaf. Dat mijn ROEPNAAM , Toon, in Fr. altijd uitgesproken wordt als : "Toennn"
neem ik inmiddels maar voor lief... Zelfs de Fr. schoonouders van onze dochter, die wij inmiddels zo'n 20 jaar kennen, noemen mij dus "Toennn". In de Gemeenteraad van Lignac (36) waar ik me, m'n AOW-leeftijd in aanmerking genomen, ERG THUIS voel, wordt het óók gewoon: "Toennn.." Het hoort voor mij bij de charme van het wonen in La Douce France !

Reactie van Renie RIEU op 3 November 2010 op 19.49

Nou deze discussie ga ik dus volledig uitprinten voor mijn schoonfamilie die ik niet kan overtuigen van de 'Nederlandse logica' en er dus vrolijk vanuit gaan dat ik mijn voornaam (lees: doopnaam) niet mooi genoeg vind!!! Mijn schoonzus blijft dan dus ook fijn mijn doopnaam gebruiken hihi..

ik vind het eigenlijk wel grappig, al moet ik inderdaad bij elk ziekenhuis/dokter/tandarts bezoek de boel weer opnieuw uitleggen en dat al 10 jaar lang!!! Heerlijk land toch hè!

Reactie van Catharina Jumelet op 4 November 2010 op 8.53

Tja, en ik ben dus voor de fransen Catharina i.p.v. Catharine. Maar één letter verschil, maar erg belangrijk. Wellicht ga ik mezelf wel gewoon zo noemen, ben ik er meteen vanaf. Een lastiger probleem vind ik de familienaam. Ik heb mijn eigen naam gehouden toen ik trouwde, maar daar weten ze hier niet zo goed raad mee. Bij de RSI heb ik mijn eigen naam, maar op mijn carte vitale staat de naam van mijn man. Ik moet dus altijd goed opletten welke naam ik uitspreek/opschrijf. Dat vind ik wel lastig, want ik vergis me natuurlijk regelmatig met alle verwarring van dien.
Onze dochter heeft een oud-hollandse doopnaam: Jannigje. Dit is niet uit te spreken voor de fransen. Nu heeft ze daar nog niet zoveel last van, maar later zal ze het wel merken. Onze kersverse zoon hebben we om die reden twee namen gegeven, waarvan de eerste meteen zijn roepnaam is. Wel zo gemakkelijk.

Reactie van Bart Weijland op 4 November 2010 op 9.12

"de kans dat ik luister is iets groter."
Maar het blijft inderdaad iedere keer uitleggen.
Verwante discussie , het behouden (niet verliezen ) van de "meisjes-naam", een even grote strijd met de franse instanties, en , maar dat is typisch voor mijn familie een naam die om het evenmet "ey" of "eij" geschreven wordt. m'n zoon, om of franse trouwboekje heeft een nederlandse ÿ, terwijl mijn naam met ij geschreven is, op de voorgaande pagina = > lang leve de lol bij het uitleggen aan administratieve instanties

Reactie van haarklover op 4 November 2010 op 9.26

Ik leg meestal uit dat als mensen mijn doopnaam gebruiken, ze mij net zo goed naar mijn numéro de Sécu kunnen noemen (en dat dat nog handiger is ook, want niemand in Frankrijk heeft hetzelfde nummer van de Sécu)

Reactie van haarklover op 4 November 2010 op 9.39

Bart Weijland,

Onder Nederlandse woordenboeken is al onenigheid of de "ij" 1 letter is.
Frankrijk kent de i, de j, de y en het trema. Maar volgens mij is een y met trema geen "ij".
Knap dat u een Nederlandse "ij" in uw trouwboekje gekregen heeft.

Reactie van Martje op 4 November 2010 op 10.33

Na tal van pogingen om niet mijn doopnamen maar mijn "roepnaam" officieel te maken in Frankrijk, heb ik het uiteindelijk maar opgegeven, er valt echt niet tegen te vechten, en inderdaad is het eigenlijk verwarrend die doopnamen. Wel grappig als je net als ik een doopnaam hebt met een in Frankrijk nooit voorkomende lettercombinatie zoals een lange ij, dan maken de Fransen er echt een potje van, zelfs de officiele administratie.

Reactie van Bart Weijland op 4 November 2010 op 12.02

@ haarklover : uitgepreid spellen doet meestal goed, maar let op bij de G of J, na 24 jaar twijfel ik nog steeds, dus "comme Gérard" of "comme Jean"

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels. 

• ‹ Vorige
• 1
• 2
• Volgende ›
• Pagina