Het geluk van de huisvrouw

Wanneer je gaat opruimen kom je van alles tegen, bijvoorbeeld oude gebruiksaanwijzingen of folders uit een tijd dat de "elektrische" keuken (de Amerikaanse droom) ook binnen handbereik van gezinnen met een wat lager inkomen kwam. Voor de moderne keuken was een elektrische mixer een onmisbare accessoire:

Door m'n boekenkast bladerend kwam ik dit boek tegen waaraan ik de titel van dit bericht - don't shoot the messenger - heb ontleend. Ook over Nederland gaat een boek van Timo de Rijk: "Het elektrische huis". Reclame voor verwarming van Philips en uiteraard een echte radio, de hele wereld onder luisterbereik. En waar kocht je een stofzuiger? Vaak kwam er een colporteur langs de deur, internet shopping avant la lettre.

En Frankrijk dan? Waar kwamen de Nederlandse dienstplichtigen die in La Courtine mochten gaan oefenen mee terug? Heel vaak met apparatuur van Moulinex. Nog zo'n naam uit een Frans industrieel elektronisch verleden, Schneider, hi-fi installaties, tv's en later zelfs een serie MSDOS pc's.

De ontwikkelingen in la France worden uitvoerig beschreven in een tweetal boeken van Jaques Rouaud "60 ans d'arts ménagers". Het eerste deel behandelt de jaren 1923-1939 met als ondertitel "Le confort". De aftrap voor wat in Nederland in 1920 van start ging als de "Damesbeurs" vond in Parijs na de zomervakantie van 1923 plaats, de eerste "Salon des Appareils Ménagers".

"Au retour des vacances de l'été 1923 les Parisiens apprennent par des affiches qu'un salon des appareils ménagers va se tenir en Octobre au Champs-de-Mars dans la baraque de la Foire de Paris.

Ils découvrent aussi avec surprise qu'il est organisé par le tres sérieux Office des Recherches et Inventions dont le directeur n'est autre que Jules-Louis Breton, ancien sous-secretaire d'État des Inventions interessant la defense nationale pendant la guerre. Et qui fut, il y a peu de temps encore, le Premier Ministre de l'Hygiène, de l'Assistance et de la Prevoyance Sociales. Ainsi commence « L'une des plus étonnantes aventures de notre temps ». "

In het eerste deel, 285 pagina's geschiedschrijving met veel foto's, kom je een wasmachine van Peugeot tegen en reclame voor het elektrisch verwarmen (infraroodstraling).

Ooit gekocht op een vide-greniers, zomaar wat rondslenterend, dat soort trouvailles zijn vaak de aardigste. Wat het geluk van de huisman betreft: misschien Jamie Oliver als "your one stop shop for everything"?

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20201002, Woningbeheer en Huishouding

Reactie van Robert T op 4 Oktober 2020 op 21.13: In het midden vorige eeuw jaren 60=70 met De Gaulle was France toch wel een vooruitstrevend op technisch gebied. Denk aan de Concorde, de Citroen DS met luchtvering en de huishoudbeurs zoals Rob die laatzien

Reactie van Rob van der Meulen op 4 Oktober 2020 op 21.42: @ Robert, een kleine pocket die hier nu naast me ligt van Jacques Guyard met als titel "Le miracle français", verschenen in 1965 bij uitgeverij Seuil, beschrijft de periode van wederopbouw en snelle industrialisatie van na de Tweede Wereldoorlog. Op de voorkant ondermeer het volgende: "25 années qui valent un siècle". Een periode die later aangeduid gaat worden als: "Les trentes gloreuses". Samenvatten hoeft niet, dat doet Wikipedia tegenwoordig.

Reactie van Rob van der Meulen op 5 Oktober 2020 op 14.48: Nu we met de Citroën DS en de Concorde in de periode van na de Tweede Wereldoorlog komen moet ik het helaas stellen zonder Tome II ("La consommation") van die twee boeken over de Franse huishoudbeurs. Jammer, want eigenlijk interessanter en herkenbaarder dan het tijdperk van onze ouders en grootouders. Wat die DS betreft: een Frans product "pur sang", daar is al het nodige over geschreven en je ziet ze nog rijden. Vaak in het bezit van Nederlanders trouwens. Voor de weinige Franse bezitters loont het de moeite om naar een automarkt in Utrecht te gaan, de onderdelen zijn in LDF nauwelijks meer te krijgen of schreeuwend duur.

De Concorde echter is van gemengd bloed, Brits-Franse samenwerking. Er zijn er nog een aantal te bezichtigen, deze op een voormalige RAF basis uit de Tweede Wereldoorlog, ten zuiden van Edinburgh:

Binnen houdt de ruimte niet over, maar het zien van deze aanduiding zal veel hebben goedgemaakt. De straalmotoren waren behoorlijk dorstig. Om tijdens de vlucht het evenwicht van de machine goed te kunnen bewaren werd er voortdurend brandstof van de ene tank naar de andere rondgepompt. Eén van de vele taken voor de boordwerktuigkundige die samen met de gezagvoerder en de tweede piloot ook niet echt ruim behuisd waren.

Les trentes glorieuses waren natuurlijk ook de tijd van de Koude Oorlog. De bewapeningsindustrie en de daarmee verband houdende technologie draaide op volle toeren. Komen we toch weer even terug bij de Franse en Britse bijdrage aan de Concorde: die motoren werden ontwikkeld uit wat er indertijd onder de Vulcan bommenwerpers hing, in 1961 operationeel. Als strategisch wapen al snel achterhaald door intercontinentale raketten. Een aantal andere bommenwerpers uit die tijd werd omgebouwd tot tankvliegtuig, op het voormalige RAF airfield Elvington (bij Yorkshire in de buurt) nog steeds op afstand te bezichtigen. In dit geval een Handley Page Victor. Om met een vleugje Frankrijk af te sluiten, een blik in de officiers mess van de Franse piloten die toen voor de "Free French" van generaal De Gaulle vlogen en daar op Elvington waren ingekwartierd.