Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Ik hoor op het Franse forum vaak het woord dialoog gebruiken en dat staat voor een manier van in gesprek gaan, die tot verbinding en tot wederzijds begrip leidt door elkaar te begrijpen. Op dit forum worden uiteraard praktische zaken behandeld, maar daar wij allemaal mensen zijn komen daar ook gevoelens aan te pas of we willen of niet, want we zijn gelukkig geen computers, maar mensen. En in mijn opinie zullen computers ook nooit zover ontwikkeld kunnen worden.
Daar ik zelf en ook anderen soms moeite hebben met de wijze waarop boodschappen naar elkaar overgebracht worden met wellicht voorbarige kritiek of verwijten naar anderen wil ik graag een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van een dialoog met elkaar ofwel kennis nemen van een betere manier van communiceren zonder teveel regels.
Ik ga daarvoor uit van respect voor elkaar en de acceptatie dat iedereen zijn eigen denkraam heeft (naar analogie van Olivier B.Bommel en Tom Poes) en dan gaat het niet om een strijd wie gelijk heeft maar de acceptatie dat er meer waarheden zijn zolang het om denkramen gaat, daar die door ieder verschillend geïnterpreteerd kunnen worden afhankelijk van de bril die je opzet.
Ik baseer mij in het toelichten op wat een dialoog inhoudt op het boek van Martin Buber "Ik - Gij" waarvan de titel is nu veranderd in "Ik en Jij" dat werd uitgegeven door Bijleveld en nu is te bestellen bij Bol.com.
Ik werk vaak met de dialoog en ik geef dan ook graag praktische voorbeelden van hoe dat werkt en ik hoop dat jij er iets in kunt herkennen en er iets mee kunt in eigen woorden.
Ik spreek bij dialoog van aktie en reflectie op wat ik zeg, op wat ik voel en op wat ik doe en dat de ander hetzelfde doet. Dat is de ideale situatie waarin ik heb ervaren dat er waardering voor verschil kan ontstaat en respect voor elkaars eigenheid. In de praktijk hebben we nooit de ideale situatie, maar door werkelijk in dialoog te gaan en ook ons zelf te laten zien in hoe iets overkomt, ontstaat verandering zonder inspanning.
"Ik zeg iets" bv. Wat heb jij een mooie trui aan (Aktie) en reflectie van degene die de boodschap ontvangt: "Ik voel mij warm worden door jouw positieve woorden” (reflectie op mijzelf is iets zeggen over wat in mij gebeurd). Ik kan verder ondersteunen door: "Ik meen wat ik zeg" (aktie) en dan het antwoordt: "Ik hoor een warme klank in jouw woorden en dan voel ik mij heerlijk” (reflectie). Iets minder positief kan ook zijn "Ik merk in mezelf dat ik jouw boodschap niet ontvang ofwel ik voel niet dat het gemeend is. De boodschap voelt voor mij niet echt, omdat ik jou erbij zie lachen alsof het een grap is". Of "Ik zie dat je kijkt alsof je meent wat jij zegt, maar ik wantrouw dat omdat ik de laatste tijd een paar negatieve ervaringen heb gehad met mensen die zoet doen en achter mijn rug om andere dingen zeggen. Ik durf niet zomaar te vertrouwen" "Dat heeft dus niet met jou te maken, maar met mijn angst belazerd te worden:" Als ik mijn hart open stel voor deze woorden dan zou ik kunnen zeggen: "Goh wat erg dat dit jou is gebeurd, ik voel mij geraakt door je openhartigheid en ik begrijp het wantrouwen van jou".
Dan wil ik iets dieper ingaan op reflecteren op jezelf, want dat houd in dat je gewaarzijn ontwikkeld over wat in jou gebeurt bij bepaalde woorden die gebruikt worden door een ander. Dat vraagt gewoonlijk training om dat gewaarzijn te ontwikkelen, want we kennen onze eigen blinde vlekken vaak niet. We krijgen enkel een (vaag) onprettig gevoel en kunnen dat dan wel of niet plaatsen of benoemen de ander automatisch als negatief (afweerreactie) ofwel als jij je onprettig voelt leg je dat zonder zelfonderzoek in de buitenwereld.
Op forums zie je meestal dat mensen enkel op elkaar reageren zoals een tennisbal van de een naar de ander stuitert. Dat wil zeggen dat de boodschap tot de voordeur komt en niet verder.
Daarnaast is er het gevaar voor inkleuring bij het waarnemen. Als iemand bedrukt kijkt kun je concluderen dat iemand niet lekker in zijn vel zit of je kunt de indruk benoemen die jij hebt op basis van hoe jij waarneemt (wellicht voel jij jezelf bedrukt?) of wat jij voelt als iemand zo kijkt en dat hoeft niet waar te zijn, want voor hetzelfde denkt hij ontzettend over een moeilijk vraagstuk.
Nu over een wijze wat ik vaak tegenkom op het forum wat ik noem elkaar etiketteren zonder reflectie op jezelf: (wellicht zou het zo ook kunnen).
Jok (fictief): "Egotripperij wat jij zegt, want ik weet toch echt wel hoe het zit doordat ik al jarenlang in deze markt werken alles goed bijhoudt".
Jol (fictief): “Ik voel mij niet serieus genomen al jij deze gelijk egotripperij noemt en ik voel mij gelijk in de hoek geschopt alsof mijn informatie zondermeer niet juist is”.
Jok: "Sorry ik wil je niet in de hoek zetten en ik weet dat ik erg eigengereid overkom doordat ik mij verschuil achter mijn deskundigheid. Ik zal het anders zeggen volgens de laatste informatie die ik heb "zie ook Service-Public" op internet zit het bij wet "Zo en zo".
Jol: "Ik ervaar dit antwoord een stuk prettiger en ik geloof dat jij dit weet op deze wijze en daar wil ik niets aan afdoen. Ik probeer echter altijd de marges in de wet te zoeken en nu heb ik dit gevonden onder de jurisprudentie "zie Legifrance.gouv.fr" en dat is een uitzondering op die regel". "Even goede vrienden"
Als er op het forum gereageerd wordt op een wijze die agressief overkomt dan heb ik en ik denk velen met mij de neiging om terug te trekken omdat ik niet in gekissebis betrokken wil worden ofwel als iemand het als erg storend ervaar kan die persoon op dezelfde manier agressief terug doen en kan krijg ik zoiets van wat een gekissebis over wie gelijk heeft. Het kan ook anders. Ik geef een voorbeeld (heb ik 3 dagen over gedaan om een vorm te vinden waar ik me niet verdedig, want dat is mezelf ondermijnen en waarin ik de ander niet aanval want dat lokt weer een agressieve reactie uit):
De situatie is dat ik kritiek krijg doordat iemand mijn woorden tegen mij gebruikt ofwel in zijn eigen straatje interpreteert. Ik voel de neiging tot verdediging (de persoon herinneren aan wat ik eerder toegezegd heb) ofwel de ander vragen waar de agressie vandaag komt (reflectie op wat ik in mij gebeurd is doen alsof de ander een probleem heeft = aanval)
Wat doe ik: Ik benoem heel positief het fijn te vinden dat mijn gevoelsmatige teksten aandachtig door hem gelezen wordt. Dan zeg ik hoe ik mij voel in mijzelf: "Ik voel me tot de orde geroepen door een schoolmeester die met het vingertje heel rationeel zeg: "Doe jij wel wat jij zegt". Piet (fictief) ik ken jou in je rol van familielid. Ik wil je graag tegen komen in wie jij bent en dus nodig ik jou uit iets persoonlijks te delen, zodat ik je kan leren kennen en kan inleven in jou".
Resultaat: een heel vriendelijk antwoord.
Waarom ik het belangrijk vind dat we laten merken hoe iets overkomt als iemand uit zijn dak gaat en blijkbaar zichzelf niet onder controle kan houden? Reality testing laten plaats vinden hoe dit als persoon ervaren wordt zonder meteen normatief op te treden. Op het moment dat iemand kan verwoorden wat de reden tot uit het dak gaan is en dat dan begrepen wordt, dan is het bewustzijnslevel reeds verandert en vindt verandering zonder inspanning plaats.
Ik hoop dat dit stuk een aanzet geeft tot iets meer aandacht voor wat gebeurt zonder voorbarige conclusies te trekken en ideeën geeft om anders te reageren. De vrijheid om te uiten is een groot goed zonder iemand nodeloos te kwetsen of te etiketteren.
N.B. Ik heb ook nog een leuk meer theoretisch stukje van een collega over de dialoog en zal vragen of ik het mag sturen naar geïnteresseerden. Ik beveel het boek van Martin Buber aan. We hebben nodig op dit prachtige Frankrijk forum dat de gesprekken discussies, dialogen voedend werken en dat vraagt soms een stapje terug doen en reflecteren op jezelf en daar verslag van doen, zodat het effect van de woorden duidelijk is zonder een normerend vingertje.
Ik verzoek ieder die dit ter harte gaat en waarde hecht aan gewaar te zijn ofwel ondersteuning zoekt om lid te worden van de groep
Weergaven: 7044
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Nicolette, ik heb de indruk dat je niet begrijpt wat echt luisteren is. Jouw stokpaardje is opnieuw een norm te introduceren hoe alles perfect uitgedrukt moet worden. Ik ervaar dat als jezelf opnieuw erboven stellen en de clou niet vatten.
Ik heb hier een korter omschrijving over oordelen en dat is met een denkraam door het leven lopen ofwel je kunt de wereld beleven en ervaren en aldus kun je gewaar zijn in hier en nu. Een avontuur
Evert, kan hetzelfde tegen jou zeggen, je hebt duidelijk de uitwisseling tussen Tom en mij niet gevolgd. Ik begrijp uitstekend wat echt luisteren is, maar ik heb nu het gevoel dat jij daar moeite mee hebt.
@Nicolette, ik heb het geheel geprobeerd te volgen in de afgelopen dagen, en gemerkt dat in mij best zo nu en dan wat problemen zijn gerezen in het begrijpen van de ander. Mag ik me er ook even in mengen? Als je dat vervelend vindt, geef het maar aan, oké? Ik pik dan nu even iets uit jouw laatste reactie (eentje die je al eerder naar voren gebracht had) wat mij ook nog steeds aanspreekt:
Het op schrift een dialoog aangaan vraagt een bepaalde manier van omgaan ermee.
Dat besef ik me ook terdege. Ik kan namelijk niet aan het lichaam van de ander zien wat iemand's reactie hem doet, evenmin kan ik geen intonaties horen uit het geschrevene, omdat de stem erin ontbreekt. Toch kan het geschrevene mij wel iets doen en dan hangt het van de manier van omschrijven af - en de woorden die gebruikt worden - wat iemand over wil brengen.
Voor mij is het daarom eveneens van belang hoe ik mijn woorden kies, om mezelf zo goed als mogelijk is, uit te kunnen drukken. Dus de schrijfstijl doet er voor mij wel degelijk toe. Als ik namelijk alleen maar iets kan lezen i.p.v. beluisteren, dan is het wel zo prettig als de stijl op een dusdanige manier is neergezet, dat het de ander de minste moeite kost om het tot zich te nemen.
Was dit niet in het begin zo'n beetje de strekking van jouw opmerking? Daarin kan ik je persoonlijk goed volgen. En als de stijl al lastig is om te verwerken, plus dat er woorden zijn die verschillende vertalingen kunnen krijgen - en vaak ook haaks op elkaar staand -, wordt het helemáál lastig om binnen te laten komen wat de ander wil zeggen. Ik ervaar zelf dat het me dan extra moeite kost om neutraal te blijven, zonder me te laten meeslepen door vermoedens en/of persoonlijke geraaktheden, zeker niet als ik deze niet afcheck bij de ander, want dan gaan ze allemaal een eigen leven leiden. Het blijkt vaak dat het uiten van vermoedens voor een ander als een aanval gevoeld kan worden. Het vooraf vragen of het klopt wat je (in het algemeen bedoeld) denkt of voelt kan meteen in het begin al vervelende misverstanden voorkomen, wat het onderwerp recht aan doet.
Ik heb nu even een paar voorbeelden aangehaald wat er kan gebeuren als er dingen ontbreken aan geschreven dialogen, waardoor er situaties kunnen ontstaan, die als onprettig ervaren worden. Hoe kunnen we zulke dingen nu voorkomen? Heb jij suggesties?
Waar ik zelf aan denk is of het misschien een idee is om essenties te bepalen waar een geschreven dialoog aan zou dienen te voldoen, en die dan hanteren als er met elkaar uitgewisseld wordt......
Nicolette,
Dank voor deze weinig sympathieke reactie. Altijd leuk om een berichtje te krijgen op mijn verjaardag.
Je reactie begint al meteen met het stellen van een oordeel en een onverhuld publiek verwijt. Blijkbaar is dat voor jou acceptabel en zelfs gebruikelijk, voor mij niet. Het getuigt van ongemanierdheid. Gezien de gedachten wisseling die er heeft plaats gevonden is er ook geen enkele aanleiding om weer met een oordeel en een verwijt te komen.
“It takes all kinds to make the world go round” is niets anders dan een “cop out”, een gemakkelijke uitvlucht, een goedkope manier om weg te komen met een onbetamelijke daad of met onwellevend gedrag. Het duidt er op dat je niet bereid bent enige verantwoordelijkheid te erkennen voor het kwetsen van de ander. En ondertussen ga je er even zo vrolijk mee door.
De dialoog maakt al veertig jaar deel uit van mijn vakgebied filosofie. Uit je reacties blijkt evident dat de dialoog voor jou nieuw is.
Jij streeft niet naar een dialoog, jij zoekt de discussie. Jij daagt uit tot een polemiek. Het uiten van oordelen over anderen maakt deel uit van de strategie die bij een polemiek hoort.
Je gaat niet in op de argumenten van de ander, maar blijft hameren op je eigen standpunt. Voor jou geldt dat jouw mening belangrijk is. Niet die van een ander. Dat je daarmee de ander onrecht aan doet, of dat je daarmee nooit tot een uitwisseling van gedachten komt, doet voor jou blijkbaar niet ter zake.
Om jou te citeren: “Feit blijft dat (daar is mijn stokpaardje weer) wanneer je op schrift de dialoog aan wenst te gaan het erg belangrijk is hoe je je uitdrukt”. Hier ben ik het helemaal mee eens. Echter: A. Jij voert geen dialoog, maar een discussie en B. Je drukt je in deze draad herhaaldelijk uiterst ongelukkig uit.
Dat je in een draad die als onderwerp “de dialoog” heeft een polemische discussie wilt beginnen is eigenlijk al onbegrijpelijk. Het is zoiets als willen meedoen aan een wedstrijd zwemmen, maar eisen dat je meedoet op een waterfiets.
Maar dat je met onnodige en oneigenlijke verwijten en oordelen aan het adres van goed bedoelende mensen komt is ronduit onvergeeflijk. Ik verwacht dat je je excuses maakt.
Tom
@Tom, begrijp ik het goed... dat je vandaag jarig bent? Zo nee, excuus voor mijn vergissing, maar zo ja, bij deze heel hartelijk gefeliciteerd, joh! Ik hoop echt dat bepaalde uitspraken geen afbreuk gedaan hebben aan je plezier van vandaag, hoor!
Tom, ik zal nog even op een rijtje zetten wat er in mijn ogen gebeurd is:
1)Boudewijn valt mij aan en jij valt hem naar mijn idee bij, je wekt de indruk dat je het op alle fronten met hem eens bent. Waarop ik geef aan dat ik dat een nare reactie vind en ik daar verdrietig van word.
2)Jij schrijft dat je dat niet gezegd hebt.*
3)Ik schrijf dan dit: @Tom, je schrijft "Nicolette, Mijn respons op Boudewijn bevat geen inhoudelijke uitspraak over hetgeen je hebt gesteld in welke van je op deze draad geplaatste reacties ook.*" Als je op een dergelijk bericht reageert op de wijze waarop jij dat deed (Mooi verwoord, Boudewijn, het is bijna een gedicht! Je hebt helemaal gelijk, er wordt nu iets geforceerd dat nergens naar toe leid") kan ik niet anders concluderen dat jij ook vind dat ik pagina's lang heb lopen 'zuigen'.
4)Jouw reactie is dan weer dat jij ook na teruglezen geen enkele aanleiding ziet waarom ik tot die conclusie kan komen én: De relevantie van je conclusie over wat jij denkt dat mijn mening over jouw reacties zou moeten zijn ontgaat me. Maar het is blijkbaar zo belangrijk voor je dat je je genoodzaakt voelt om er hier nog eens op terug te komen. Wellicht is het voor jou de meest effectieve manier om met mensen om te gaan. Het is niet mijn manier.
Dat vind ik een zelfingenomen reactie, en de beschuldiging van jou dat ik een polemische discussie zoek zal ik dan ook met de zelfde vaart bij jou terugleggen. In een dialoog waarbij je respect voor andermans gevoelens hebt zou je bijvoorbeeld hebben kunnen antwoorden 'sorry, het was niet mijn bedoeling om je te kwetsen' toen ik aangaf verdrietige gevoelens van jouw reactie te krijgen, ipv 'nee, dat staat er niet' dan stap je de dialoog uit en de discussie in. Alles wat je hierboven schrijft is naar mijn mening niet op mij maar op jezelf van toepassing, spiegelen heet dat. Ik zal dan ook geen excuses geven voor het feit dat ik heb gezegd dat ik jouw reactie zelfingenomen (uit de hoogte, hooghartig) vond, daar sta ik namelijk vierkant achter. Het was en is niet mijn bedoeling om je hiermee te kwetsen, en ik begrijp ook eerlijk gezegd niet wat hier kwetsend aan is, lees je bericht aan mij nog eens na zou ik zeggen. Mijn laatste bericht aan jou, wat jij blijkbaar zo kwetsend vind ik juist zo kort mogelijk gehouden om niet weer een ellenlange ellendige (polemische) discussie aan te zwengelen.
In een schriftelijke dialoog gaat het niet om intonaties, lichaamstaal, gezichtsuitdrukkingen, e.d. Ironie en humor kunnen op schrift getoond worden net als boosheid, verdriet, gekwetstheid, e.d. Wat dat betreft zijn zogenaamde "emoticons" (gezichtjes met een glimlach of een traan) volkomen overbodig. Toch gaat het in een schriftelijk of filosofische dialoog nauwelijks om emotie.
Correct taalgebruik maakt elke dialoog makkelijker. Toch hoort er in iedere dialoog ruimte te zijn voor het eigen geluid, voor het eigen taalgebruik, voor het eigen "dialect". In een dialoog kun je dus iemand niet aanvallen omdat hij/zij woorden anders schrijft dan het groene boekje voorschrijft.
Samen dezelfde taal spreken maakt de dialoog makkelijker. Maar het is er geen voorwaarde voor. In een Star Trek aflevering getiteld "Darmok and Jalad at Tanagra" spreken de bewoners van een planeet in metaforen die betrekking hebben op hun geschiedenis. Het lijkt eerst tot verwarring en zelfs een conflict te leiden tussen de bemanning van de Enterprise en de bewoners, maar geleidelijk ontstaat er toch een dialoog.
De ander verwijten maken of oordelen uitspreken over de ander hoort niet thuis in een dialoog. Wel kan men de ander wijzen op gedrag dat de dialoog doet stokken; zoals het uiten van onbeleefdheden, grofheden, onjuiste argumentatie (drogredenen) - voor zover deze laatste in een dialoog aan de orde komen. Men kan de ander ook bevestigen in een mooie of correcte wijze van uiten. De voorwaarde moet echter blijven dat het de dialoog voedt en niet ondermijnt.
Wat werkelijk nodig is voor de dialoog is de welwillendheid van de ander om echt te luisteren. De bereidheid om elkaar tegemoet te komen. De bereidheid om het eigen standpunt te verlaten om tot een beter inzicht te komen van het standpunt van de ander.
Niet iedereen kan dat - het vergt oefening.
Niet iedereen wil dat. Men moet er "de wil tot macht" voor opgeven.
En dan zijn er nog mensen die willens en wetens elke poging tot dialoog torpederen. In dat geval is de wil tot macht doorgeslagen naar passief agressief gedrag, zie; http://land-van-de-averni.blogspot.fr/2012/10/passief-agressief-ged....
Een dialoog is dan niet meer mogelijk, tenzij men het passief agressief gedrag bij zichzelf herkent.
Tom
Goh, wat leer ik weer een hoop vanavond!
Maar daarnaast verwarren me nog steeds een paar dingen, merk ik. Als emoticons volkomen overbodig zijn, waarom zijn er dan zoveel mensen die daar graag gebruik van willen maken? Ik vind ze op heel veel fora terug die ik bezoek, zelfs een aantal technische. Voor mijzelf zijn dat fijne hulpmiddelen om mijn innerlijke belevingen nog wat beter te kunnen uitdrukken....
Verwijten en oordelen kunnen in feite ook op subtiele manieren voorkomen in geschreven dialogen. Op een gegeven moment zijn ze helderder geworden en dan pas komen de 'tegenreacties'. Dat zou dan toch ook om een bepaalde manier van omgaan vragen, maar welke dan? Hoe ga je met zoiets om?
Om deze redenen voelt het voor mij nog steeds niet helder om vollediger te kunnen zien welke factoren nu eigenlijk van belang zijn om een geschreven dialoog positieve handen en voeten te kunnen geven. Ik heb er tot nu toe een aantal opgepikt, maar dat zijn er m.i. nog niet voldoende. Valt ethiek hier ook niet onder?
!Tom, je tweede helft van je reactie is voor mij de spijker op z'n kop slaan. Dat staat voor mij ook helemaal bovenaan de lijst van essenties voor omgang hebben met elkaar, op welke manier dat dan ook is: verbaal of op schrift. Ik zal trouwens morgen die link eens doorlezen die je meestuurde, lijkt me best interessant. Maar nu ga ik naar bed, want ik rol weer van m'n stoel af.
Welterusten allemaal en tot later weer!
Nicolette,
Boudewijn’s reactie ging in de eerste plaats over de wijze waarop Evert persoonlijk werd aangevallen – er werd bewust een argumentum ad hominem (op de man spelen) toegepast, dat is niet alleen een foute wijze van redeneren maar juist omdat het bewust werd gedaan een drogreden. Hij was de eerst die dit inzag en hij noteerde dat staccato in korte zinnen (als een gedicht).
In een dialoog is het niet interessant wie de drogreden aanlevert. Het is nooit geldig. Dus het kan niet aangevoerd worden als argument. Door niemand.
Dat is waar mijn respons over ging. Het ging niet over jou, ik heb jouw naam niet genoemd, ik heb niet naar jou verwezen en ik ben daarvoor niet ingegaan op de punten die je aanbracht in deze draad.
Ik heb evenmin de indruk gewekt dat het wel over jou zou gaan. Dat is wat jij er aan toevoegt.
Je haalt nu aan dat je in je reactie stelde dat je verdrietig was om het gestelde - maar de reactie waarin je dit melde was gericht aan Boudewijn, ik werd daarin slechts terloops genoemd met een onterecht verwijt van jou. Dat verwijt van jou vond ik nodig te corrigeren. Op de andere dingen was het niet aan mij om daarop in te gaan.
En vervolgens kom je naar mij met verwijten en een oordeel.
Als je daar vervolgens op terugkomt, merk ik dat je geen van mijn argumenten hebt overgenomen of zelfs maar in overweging hebt willen nemen. In plaats daarvan houdt je hardnekkig vast aan een je eigen mening die in wezen niets anders dan een oordeel inhoudt.
In een vervolgreactie heb ik je er op gewezen dat het hebben van een oordeel over iemand en een mening hebben over wat jij denkt dat de ander over je jou denkt volkomen irrelevant is in een dialoog (mijns inziens ook in het dagelijks leven). Het is een onnodig ingewikkelde manier van denken die nergens naar toe leidt.
Die uitleg is voor jou weer aanleiding om nog een keer met een oordeel te komen, dit keer van zelfingenomendheid. Dat is een kwetsend bedoeld verwijt, hoe je dat ook wilt wenden of keren. Het is ook een sta-in-de-weg voor een dialoog.
Dat ik je daar op wijs betekent niet dat ik een discussie met je nastreef. Ik wijs je er op zodat je de fout in je wijze van redeneren kunt corrigeren. Zonder dat stopt de dialoog – maar er begint vervolgens geen discussie.
Je definitie van spiegelen is een andere gemakzuchtige manier om onder je verantwoordelijkheid uit te komen. Het ontbreekt aan geldige argumentatie en het houdt wederom een oordeel in. Spiegelen duidt sinds de oudheid al op zelfreflectie, je kijkt in je eigen spiegel en ziet hoe je zelf werkelijk bent. Een waardevolle oefening. Met spiegelen zoals jij het definieert kom men niet ver.
Tom
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr