Info CAK fout?

Reactie van Theodora Besse op 22 December 2018 op 11.24

Jammer Willem, maar het CAK heeft het bij het rechte eind. De ziektekostenverzekering geldt voor ieder van een paar persoonlijk. Alleen voor de zorgtoeslag, waar je partner met haar inkomen recht op zou kunnen hebben, wordt naar het gezinsinkomen gekeken. Dus daar heeft ze wellicht ook geen recht op. Wanneer je je partner in dienst had genomen was het iets anders geweest. Dat kun je alsnog doen. Ze wordt dan verplicht basisverzekerd in Frankrijk en is vanaf dat moment niet meer verdragsgerechtigd.

Maar voor werkgever spelen heeft weer andere nadelen, ook financieel. Bovendien moet je dan wel werk voor haar hebben.

Reactie van Willem van Oosten op 22 December 2018 op 13.07

Dank voor reactie.

ben er blij mee dat CAK gelijk heeft overigens.

 De premie Ned ziektekosten wordt ook nog verhoogd met een inkomenstoeslag van ong 15%  zodat er uiteindelijk maar een schamel bedrag over blijft.

Vreemd dat daar geen heffingsvrije drempel is, b.v. Minimum loon.

niet erg sociaal vind ik.

Reactie van Margareth op 22 December 2018 op 14.08

Ja Theodora heeft idd gelijk, hier hetzelfde verhaal.. Man verplicht verzekerd in Frankrijk omdat hij hier werktrimesters heeft opgebouwd en ik betaal aan Nederland idd 101€ Verdragsbijdrage en 15% WLZ... Die laatste is onredelijk maar helaas legaal... Het CAK zei letterlijk tegen mij dat is om de Nederlandse zorgstaat op peil te houden, tja... over vele andere ruggen.... die dus eigenlijk niks meer met de Nederlandse zorgstaat van doen hebben...

Reactie van Theodora Besse op 22 December 2018 op 15.13

Officieel wordt de WLZ-bijdrage inderdaad geheven vanwege "solidariteit met het NL zorgstelsel". 

Je krijgt er ook iets voor terug:
1. Wanneer je besluit om te remigreren, heb je geen wachttijd van een jaar voor WLZ-zorg. Je komt er meteen voor in aanmerking.
2. Je kunt je als verdragsgerechtigde ook in Nederland laten behandelen, voor welke behandelingen de NL basiszorgverzekering geldt.
3. Je betaalt als verdragsgerechtigde niet het eigen risico van €385 per jaar (2018 en 2019) dat inwoners van Nederland moeten betalen.

Aan de andere kant dragen patiënten in Frankrijk een permanent eigen risico, doordat de basisverzekering slechts 70% van de gemaakte ziektekosten vergoedt, behalve in geval van de erkende chronische ziekten, waarvan 100% wordt vergoed.

Wanneer je niet lijdt aan een erkende chronische ziekte ben je als oudere of chronisch zieke bijna verplicht om een aanvullende verzekering te nemen, die in Frankrijk duur is, omdat de premie wordt berekend op basis van leeftijd. Bovendien geldt de aanvullende verzekering in het algemeen niet in het buitenland. APRIL biedt daarom speciaal voor verdragsgerechtigden een (zeer dure) aanvullende verzekering aan die ook geldt voor een behandeling in Nederland. Maar die is overbodig wanneer je plotseling met spoed in een FR ziekenhuis moet worden opgenomen.

Alle basisverzekeringskosten die NL verdragsgerechtigden in Frankrijk maken worden door Nederland aan Frankrijk vergoed. En aangezien heel veel WLZ-zorg in Frankrijk onder de basiszorgverzekering valt (behalve definitieve opname in een tehuis) krijgen veel verdragsgerechtigden in Frankrijk toch een soort WLZ-zorg, al heet het niet zo.

Tot slot een doekje voor het bloeden: door toepassing van een nieuwe berekeningsmethode van de ziektekosten per land (waarop de woonlandfactor is gebaseerd) zal de woonlandfactor voor Frankrijk in 2019 flink lager zijn dan in 2018. En daarmee zal ook de verdragsbijdrage lager uitvallen.

 

Reactie van Willem van Oosten op 23 December 2018 op 10.29

Helder allemaal

Dank

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.