La Mairie

Reactie van Robert T 4 uur geleden

Ha Rob, wat grappig ik had deze net vorige week ontdekt en er over aan het schrijven aan vrienden. 

Reactie van Rob van der Meulen 4 uur geleden

@ Robert T, wie van de drie? Prémery, Irancy of Auxerre?

Reactie van Robert T 3 uur geleden

Zonder twijfel de onderste, de trappen op naar "Het Gezag" en boven  in heldere letters het logo van de Republique. 

Ons vorige huis stond bij Vezelay ( noord Morvan) dus ik meen de onderste te herkennen 

Reactie van Rob van der Meulen 3 uur geleden

Leuke omgeving daar rond Vézelay. Over drie weken is daar op 8 augustus weer een concert van het bach ensemble amsterdam, in de Basilique.

Reactie van Andreas Chatziantoniou 3 uur geleden

Sinds ik me kan herinneren was ik onder de indruk van het Franse Corporate Branding 

Liberté - Egalité - Fraternité

Maar bijna 36000 - is wel veel. Kennelijk is er weinig animo om dit te veranderen.

Ik weet nog dat we tijdens vakanties in plaatsen waren waar zo'n 200 mensen woonden, en wel een eigen Mairie was. Een keer was de verhuurder ook al tijden burgemeester. 

Reactie van Rob van der Meulen 2 uur geleden

Andreas, ook de kleinere blijven onmiskenbaar een Mairie. Achtereenvolgens Crux-la-Ville, Vitry-Laché,  Chitry-les-Mines en iets eenvoudigs, ik dacht in de buurt van Moussy, allemaal in de Nièvre.

Reactie van Rob van der Meulen 1 uur geleden

@ Andreas, wat die kleine plaatsjes met een eigen Mairie betreft. Een interessante politieke en bestuurskundige vraag blijft op welke afstand van de burger de overheid moet functioneren. Met je hoofd in de wolken en tegelijketijd beide voeten in de klei? Een uItdagende opgave. Zie bijvoorbeeld de  speech van Hans van Mierloo in 1968 te Leiden om dat altijd aanwezige thema nog maar weer eens van stal te halen in de context van de zestiger jaren in Nederland. Zomaar een voorbeeld, de politicologen onder ons zullen er talloze andere aan kunnen toevoegen.

Wat LDF aangaat. Ik werd in 2012 door vrienden uitgenodigd om aan te schuiven bij het tellen van de stemmen, presidentsverkiezingen, in de tot bureau de vote omgetoverde Mairie van een klein dorp. Ook al ben je dan natuurlijk een buitenstaander, je observeert, je weet weing van de vele dorpsvetes die je in bijna ieder Frans dorp tegen kan komen, het ging bovendien om landelijke verkiezingen, toch voelde ik me dicht bij het democratische proces. Zo werkt dat dus hier in de praktijk dacht ik. Een verslag van uw correspondent ter plaatse.

Reactie van Andreas Chatziantoniou 1 uur geleden

@Rob

Een belangrijk punt. Maar wat is schaalgrootte en wat is afstand?

Kan een instituut functioneren als er altijd dezelfde mensen de job uitvoeren? Als de kennis er niet is? Als je de middelen hebt om twee uur per week als gemeente op te treden?

Tevens zijn we met z'n allen veel mobieler dan 50 of 100 jaar geleden. Je moet toch naar de winkels, en die zijn nu eens niet in het gehucht met 200 inwoners. Dus dan kan je net zo goed voor je bank/postzaken ook nog bij de gemeente langs, als je toch naar het dichtbijzende plaatsje moet.

Wat niet wegneemt dat het stemmen nog in de dorpskroeg plaats kan vinden.

Maar misschien is dit mijn eigen DNA - opgegroeid in Berlijn, dan naar Utrecht en nu (deeltijd) een dorpje met 5000 inwoners. Mijn verwachtingspatroon is anders. In de wijk waar ik in Berlijn gewoond heb wonen meer mensen dan in Utrecht. En zelf deze hebben ze met de daarnaast gelegen deelgemeente samen gevoegd, omdat het allemaal te duur werd. 

Is groter beter? Nee. Is klein beter? Ook niet.

Reactie van Rob van der Meulen 34 minuten geleden

@ Andreas, inderdaad kan de zogenaamde kleinschalighied in grote steden ook leiden tot vele koninkrijkjes die allemaal ongeveer hetzelfde soort wielen opnieuw gaan uitvinden, niet echt efficiency bevorderend. Of onderling gaan bekvechten of ze eigenlijk geen recht hebben op een halve vuilnisauto meer per week, hoe verdelen we de schaarse middelen van de Gemeentereiniging. Allemaal wrijvingsenergie die als warme lucht vervliegt en dus zeker geen zoden aan de dijk zet. Amsterdam met z'n deelraden, waar onnavolgbare beleidsnota's werden geproduceerd, van een hoger abstractieniveau dan wat vanuit Den Haag op ons neerdaalde, die zelfs wanneer je ooit klassieke talen tot je had mogen nemen moeilijker te decoderen waren dan versleutelde Enigma berichten van het Duitse leger in de Tweede Wereldoorlog. En in Den Haag wordt waarschijnlijk om meer dan één reden het stadhuis ook wel aangeduid als het IJspaleis, sorry, het "èhs-pahlès".

Berlijn ken ik alleen als toerist, waar me bijvoorbeeld deze advertentie in de U-Bahn onder Alexanderplatz opviel of deze parkeerplaats voor de Trabi-safari.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.