Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Wij Nederlanders trekken naar Frankrijk om daar het tweede gedeelte van ons leven door te brengen en hopen vervolgens op een voor ons ideale plek te zijn beland waar het weer, rust, ruimte natuur en geen stress, de ingredienten zijn.
Maar er schuilen ook de addertjes in het gras! De verborgen problemen die niet in een - twee - drie naar voren komen bij het overwegen van de stap van het definitieve vertrek; de verlangens en de dromen die samen met jouw geliefde uit moeten komen in het nieuwe land, dat alles maakt vaak dat je onbewust je nieuwe situatie idealiseert.
Bij het verkennen van je droombestemming komt het woord heimwee bijna niet voor. Je leeft in een roes en je ziet alles door een roze bril. Het vakantiegevoel dat je al jaren had zodra je op je bestemming was gearriveerd, is met geen tien paarden van je af te nemen! Hoe heerlijk zou het zijn als je dat gevoel voor altijd zou hebben….
Maar helaas: droom en werkelijkheid liggen niet altijd in elkaars verlengde! Nederlanders die “de sprong wagen” en besluiten om zich definitief in hun vakantiegevoel te dompelen , denkend dat zij voor altijd alles op kunnen snuiven wat in Nederland niet mogelijk is, zouden wel eens bedrogen uit kunnen komen. Afgezien van de financiele aspecten zijn er nog zoveel andere zaken waar soms geen rekening mee wordt gehouden. Je wilt vertrekken naar een ander land, maar dat land is in maar weinig opzichten hetzelfde als je thuisland.
Veel hangt ervan af of je nog moet werken in je nieuwe thuis, of dat je samen met je partner zorgeloos kunt gaan genieten van wat je in Nederland ontbeert. Als je er zelf in je eigen levensonderhoud moet gaan voorzien, zal dat een extra hindernis zijn waar je van te voren zorgvuldig over moet nadenken. Vervolgens: wanneer de stap gezet is nadat alle structurele zaken (zowel vanuit Nederland als ter plekke) geregeld zijn, is daar eindelijk het moment waar je zo lang naar hebt verlangd. En dan moet blijken of je de realiteit en werkelijke kennis van het Franse land met al zijn gewoontes goed hebt ingeschat!
Het tegenkomen van “problemen” en hoe daar mee om te gaan is voor iedereen verschillend. Het inlezen in Nederland via het enorme aanbod van websites, boeken, tijdschriften, doe je niet in één week. Voorbereiding kost tijd, veel tijd! Praten, praten en nog eens praten met je partner en kinderen is essentieel. In zulke gesprekken komt het woord heimwee niet vaak voor, zo ook niet de kennis van de Franse taal. En dat is vaak voor velen een valkuil. Het investeren in een nieuwe toekomst kost bovendien veel geld en inspanning. Je ziet regelmatig om je heen dat deze radicale beslissing te snel wordt genomen. Zoals gezegd: het bespreken van de mogelijkheid dat je heimwee kunt krijgen naar je vertrouwde Nederland en het vermogen om jezelf in het Frans goed uit te drukken wordt door velen onderschat.
De taal: zolang alles goed gaat zul je niemand horen klagen maar zodra er zich problemen voordoen is de kennis van de Franse taal noodzakelijk.
Heimwee: vrienden, kennissen en familie ga je op een of andere manier missen! Maar je blijft optimistisch en gaat door. Het nieuwe thuis wordt in bezit genomen, helaas, al na korte tijd kom je er al achter dat de pindakaas of het stuk kaas dat je had meegenomen op is. Immers, de producten die je meebracht uit je geboorteland hebben niet het eeuwige leven. En dan, oude kaas is schreeuwend duur in Frankrijk- als je het sowieso al kunt vinden. Drop, hagelslag en jenever zijn o.a. de producten die nauwelijks of niet te koop zijn in La Douce France.
Natuurlijk zijn daar de vrienden en familie die naar je nieuwe onderkomen komen kijken en kortstondig zullen ook zij meegenieten van jouw heerlijke nieuwe leven. Als ze weer terug gaan naar Nederland laten ze de meegebrachte producten achter. Maar ook die raken op …. en dan? Kun je ze missen of wordt het een obsessie? Het gemis van deze typische Nederlandse producten kan een onderdeel gaan uitmaken van de eerste verschijselen van heimwee. Depressiviteit, lichamelijk klachten, misselijkheid, vermoeid en slecht gezind zijn, kunnen ook vaak symptomen zijn van heimee ....
Wat je bij emigranten op latere leeftijd tegen komt, is het missen van de kinderen en de kleinkinderen. Bovendien is er de angst om in Frankrijk in een bejaardenhuis terecht te komen. Onbekendheid en het niet vertrouwd zijn met het Franse systeem van de oudedagzorg kan een reden zijn om terug te gaan. Maar om geruisloos in het Nederlandse terug te keren is niet eenvoudig.
Nou ik neem nog een hap van mijn boterham met pindakaas en bedenk me goed: hoe goed mijn Frans en hoe fijn het is om helemaal geintegreerd te zijn, voor een Fransman zal ik toch altijd die Hollander blijven.
Wilt u niets missen van deze verhaaltjes, dan kunt U mij volgen via mijn weblog. http://ohfrancemonamour.wordpress.com/ U krijgt dan iedere week mijn verhaal automatisch per mail toegestuurd.
Weergaven: 2434
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Van dat tussen wal en schip zitten kennen wij heel goed. Vroeger in Canada gewoond en een tikkie heimwee naar Nederland gehad wat ons uiteindelijk deed terugkeren. Na 20 toch weer Nederland uit en daar ben ik het met Jako dik eens dat als wij de grens overgaan bij Hazeldonk, we eigenlijk gelijk al weer terug willen. Neemt niet weg dat we de kleinkinderen soms erg missen en daarom gaan we twee x per jaar even heen. En snel weer terug...!
Warme groet Ada
"Geluk" maakt men zelf. Waar ook ter wereld.
De blaadjes vallen, de wind huilt, vandaar diesombere toon?
@Jaap,
Dat klopt: er zijn geen officiële statistieken over remigranten vanuit Frankrijk. Dus ik hou mijn eigen lijstje bij, gebaseerd op gemiddeld 80 emigrantengezinnen die wij, soms beperkt, soms uitgebreid, begeleiden per jaar. En dat doen we al 10 jaar. Ik weet niet van iedere klant wat er van geworden is, maar wel van veel (o.a. met dank aan fora zoals deze en allerlei sociale media).
Wij hanteren de volgende definitie van 'mislukte emigratie' (daar mag u het rustig mee oneens zijn, maar je moet een duidelijke definitie hebben, anders hebben statistieken geen betekenis): een emigratie beschouwen wij als 'mislukt' indien de emigrant of een deel van zijn familie binnen drie jaar terug is in Nederland.
Op basis van onze ervaringen (en dat gaat dan om mensen die zich beter dan gemiddeld voorbereiden op hun emigratie) mislukt 50% van alle emigraties. En de belangrijkste reden?......Heimwee!
Wim
Wim , zijn er dus tòch statistieken en wel die van jou, dat van die 50% binnen 3 jaar lijkt me reeel, ben benieuwd wat het percentage wordt na langere periode òf van wat "oudere" medelanders. Want heimwee kun je op heul veul manieren krijgen.
Marielle, ik denk zeker dat "jongere" medelanders een grotere kans van slagen hebben, hoewel ik zelf 2 gezinnen ken, die vanwege het jongste kind (1 x 9 en 1 x 16 jaar), die werkelijk ziek werden van heimwee, terug zijn gekeerd.
@Jaap:
Na 7 jaar is nog eens de helft van de emigranten of verder getrokken naar een ander land of terug naar Nederland. Ik beschouw dat niet als een mislukte emigratie, immers veel mensen willen na zeven jaar weer wat anders, een nieuwe wending aan hun leven. Dus 25% van alle emigraties is permanent. Voor die groep zie je pas terugkeer in overweging komen bij extreme omstandigheden (overlijden partner, scheiding, of zeer vergevorderde leeftijd). Hoeveel dat er zijn weet ik niet. Geen van onze klanten van de afgelopen 10 jaar heeft als de zeer vergevorderde leeftijd gehad. Met overlijden en scheidingen hebben we wel te maken, maar daar kan ik geen percentage aan hangen.
Wim
Dus eigenlijk is er een enorm percentage spijtoptanten, zonder dat nu direct 'mislukte emigraties' te willen noemen. Kennelijk: home is where the heart is. Oftewel, je roots kun je dus maar moeilijk van je af 'schudden'. Zelfs mijn broer, nu 27 jaar in Frankrijk, getrouwd met een Francaise, vier kinderen, bedrijf en een rijk sociaal leven, betrap ik er op nu hij ouder wordt dat hij weer meer naar NL terugverlangt, met alle kleine dingen van dien: pepernoten, pindakaars, chocoladeletters. Al zal remigratie in zijn geval geen optie zijn, een van zijn dochters zie ik nog wel eens in NL een plekje zoeken, dat dan weer wel ;-)!
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr