Wat je echt moet weten over orgaandonatie!

Reactie van Fre@ op 19 Oktober 2015 op 10.41

Steven zegt: “Ada1: ik gun ook ieder zijn/haar eigen mening en beleving. Zolang die anderen niet schaden. En dat is bij weigeren van orgaandonatie het geval, zeker als dat gebeurt met argumenten die gebasserd zijn op pseudo-wetenschap. 

Wat is daar flauw aan?”

Steven, jij en anderen bestempelen mijn visie (plus ook die van anderen die mij op dieper niveau  begrijpen) als pseudo-wetenschap. Blijkbaar heb je niet in de gaten dat dit woord een veroordeling inhoudt en dat je je eigen visie als “echte” wetenschap hanteert. Het woord ‘wetenschap’ impliceert véél meer dan het tot je nemen van informatie van anderen. Echte wetenschap is wat je van binnen voelt, en niet bedacht hebt. Voelen gaat véél verder dan bedenken, dat staat voor mij als een paal boven water. Ons bewustzijn gaat veel verder dan het denken alleen, en daarom ontwikkelen we onszelf ook. En denk je nou echt dat de huidige wetenschap alles kan? In de praktijk merk ik heel vaak dat die juist nog aan alle kanten rammelt vanwege onwetendheid op veel gebieden. Kijk maar naar hoe artsen bijvoorbeeld omgaan met gezond eten, daar hebben de meesten geen kaas van gegeten, omdat dat in hun opleiding ontbroken heeft. Dat stuk is dus in onwetendheid. Waar blijft dan de wetenschap over dit onderwerp? Juist, bij anderen die daar onderzoek naar gedaan hebben! Echte wetenschap impliceert zelf-onderzoek en zelf-ervaringen opdoen. Al is dat een persoonlijke wetenschap, toch kunnen daar vele, vele anderen het ermee eens zijn, omdat zij soortgelijke ervaringen hebben opgedaan. Daarbij kan het de informatie die uit boeken komt gewoonweg niet tegenop, omdat het bedenksels of vermoedens zijn, van het zal wel zus of zo zijn. Dus dan krijg je invullingen, omdat men het gewoon niet echt wéét. Dit is punt 1.

Reactie van Fre@ op 19 Oktober 2015 op 10.43

Dan zeg Steven ook nog dat het weigeren in afstaan van organen anderen schaadt. Hoe kom je daar in vredesnaam bij? Wat van mij is, is van mij, en ik heb het volste recht om mijn organen voor mijzelf te houden, in welke situatie dan ook. Mijn lichaam is ooit aan mij gegeven bij geboorte, het is mijn geboorterecht. Daar heeft verder niemand anders recht op dan alleen ik, en daar heb ik alleen de volledige verantwoordelijkheid over. Dat is punt 2.

Reactie van Fre@ op 19 Oktober 2015 op 10.55

En het laatste punt is, dat wanneer mijn lichaam iets gaat mankeren, dat dat óók mijn eigen verantwoording is. Die verantwoording kan en wil ik niet emotioneel van anderen ‘afdwingen’ door dan maar te verwachten dat een ander mij daar dan maar in tegemoet gaat komen door zijn organen aan mij af te staan. Mijn ziekte is mijn persoonlijke verantwoordelijkheid en daar zal ik helemaal zelf mee moeten zien te dealen. Dat is de verantwoordelijkheid die ik naar mijzelf toe heb. En als mijn ziekte tot de dood leidt, dan is dat wat er is en na de dood ga ik op een geheel andere manier verder met leven. Doodgaan is voor mij niets anders dan een verhuizen naar een andere dimensie van leven, omdat het leven - in mijn beleving - nooit ophoudt als ik mijn fysieke lichaam heb afgelegd. Zo werkt dat voor mij. Maar zoals jij het zegt, Steven, voelt het aan als pure emotionele chantage als ik niets doneer omdat dat anderen zou kunnen schaden, want ik zou in jouw ogen dan egoïstisch zijn, terwijl ik niets anders doe dan mijn eigen verantwoordelijkheid bij mezelf te houden, want ik wéét gewoon van binnen wat ik mezelf aandoe en wat daarvan het gevolg is voor de ontvanger, wanneer ik organen zou afstaan. Ik heb het volste recht op deze visie en gevoelsbelevingen en wie ben jij om daar kritiek op te leveren? Leg mij dit eens uit.... geldt ook voor Boudewijn en alle anderen die mijn visie sterk afwijzen en als egoïstisch beschouwen, wat ook voelbaar is uit de reacties.

Reactie van Fre@ op 19 Oktober 2015 op 11.04

Als laatste even naar Boudewijn toe: ik kan je heel goed volgen in je blijdschap dat iemand organen heeft afgestaan aan b.v. je partner. Voor jou/jullie is die beleving heel fijn en daar genieten jullie van en voelen je daar dankbaar voor. Wederzijdse wensen en afspraken in orgaandonatie is prima zolang dit zelf gekozen is. Voor mij werkt die keuze geheel anders, vanuit een totaal andere belevingswereld en om die reden doe ik niets met orgaandonatie, noch heb ik ook maar één seconde de wens om een orgaan te ontvangen van anderen.

Overigens is bloed ontvangen bij operaties b.v. ook anders, omdat bloedcellen minder persoonlijkheidsbelevingen in zich dragen dan compacte organen. Bloedcellen vernieuwen veel sneller dan de cellen van organen en werken daarom anders uit in het hele systeem van de mens. Ik heb zelf geen bloed ontvangen, wel altijd bloed gegeven tot 20 jaar terug, en heb door ziekte niet meer willen afstaan, omdat ik volgens mijn visie die energie niet wil doorgeven aan anderen die zelf ook al ziek kunnen zijn (zijn ze ook meestal). Hiermee ga ik dus een stuk verder in het toepassen van mijn zelfverantwoordelijkheid. Maar nogmaals, iedereen staat het vrij om te wensen en te kiezen wat hij/zij wil en als dat wederzijds is, dan is dat gewoon zo, daar is niks mis mee. Ik wijs doneren niet af, en niet-doneren evenmin. Het zijn twee totaal verschillende leefsituaties waarbij keuzes gemaakt worden/zijn waar iedereen recht toe heeft om dat zo te doen, of niet te doen. Dat wat er nu eenmaal is, welke situatie ook, is een vast gegeven. En waarom zou daarover bekritiseerd moeten worden? Begrijp je wat ik bedoel?

Reactie van Ada op 19 Oktober 2015 op 11.24

Jeetje Frea, wat kun jij dit mooi zeggen in je laatste 4 postings! Dank je wel, je raakt precies de kern van wat ik over dit onderwerp denk en vooral voel!

Warme groet Ada

Reactie van Fre@ op 19 Oktober 2015 op 12.38

@Wim, hoe kan jij nou weten wat ik voorsta, zoals je zegt zieltjes winnen? Leef jij in mij soms? Waarom denigreer je mijn visie door het zo persoonlijk te maken?

Overleden Reactie van Boudewijn Bolderheij op 19 Oktober 2015 op 12.48

Dank je wel Frea, voor het openen van dit draadje.

Ik vind het zo van zelf sprekend dat menselijke organen, voor zover daarvoor nog geschikt, hergebruikt mogen worden, dat ik mij helemaal niet realiseerde dat er mensen zijn die daar tegenstander van zijn ( geloofsoverwegingen daargelaten ). Die mensen bestaan dus en zij halen alles uit de kast om hun standpunt te verdedigen. 

Heel bijzonder voor mij is dat ik bij dit onderwerp tot de meerderheid behoor.
Voor mij is het gebruikelijk alleen te staan of bij een kleine minderheid te horen.
Ook voor deze nieuwe ervaring dus mijn hartelijke dank.

Teleurgesteld ben ik over het aantal mensen dat meepraat.
Onderwerpen die het leven raken worden geheel overschaduwd door "Action".
Behoorde ik toch weer tot die kleine minderheid waar ik mij zo bij thuis voel.

Ik hoop Frea,
Dat je nog meer draadjes " met inhoud " opent.

Reactie van Fre@ op 19 Oktober 2015 op 13.45

Boudewijn, wat super om jouw overwegingen te mogen lezen! Jij laat hiermee nu zo duidelijk zien dat je verder wilt denken en zien dan menig ander. Inderdaad is het ook fijn voor je om eens tot een meerderheidsgroep te mogen horen, alles is in feite goed. In meerdere draadjes heb ik ook kunnen lezen dat je je tot een minderheidsgroep voelt, maar in veel van die draadjes heb ik je ook vanuit mijn hart kunnen volgen en heb daar menig keer op gereageerd en je gesteund, omdat we daarin dezelfde belevingen hebben. Anders en verder denkende mensen worden door de massa, die dat dus niet doet, dikwijls afgewezen en zelfs verguisd. Angst voor de dood doet mensen verstrekkende verwachtingen en gedachten hebben, die persoonlijke grenzen van anderen kunnen overschrijden. Heb je geen angst voor de dood, zoals ik, dan maakt het je niks uit of je fysiek hier verder leeft, of dat je overgaat. Mijn nabestaanden kennen en delen mijn visie, zij denken en voelen daar net zo in als ik, dus naast het normale verdriet van gemis, wéten zij dat ik aan de andere Zijde het goed zal hebben (zelf ervaren) en met die wetenschap accepteren zij het onvermijdelijke verdriet dat je elkaar eens, fysiek, niet meer om je heen zult hebben.

Inmiddels zijn er op deze site www.wanttoknow.nl vanmorgen weer twee artikelen over orgaandonaties verschenen, beide zeer de moeite waard om te lezen. Voor de liefhebber, die echte wetenschap zoekt.

Reactie van Wim van Teeffelen op 19 Oktober 2015 op 15.29

@Frea, hoezo denigreren? Volgens mij maak je het zelf persoonlijk. Mijn visie is heel simpel: iedereen maakt zijn eigen keuze of hij donor wordt of niet. Ik denk dat mijn persoonlijke leven en de mensheid wordt geholpen door zoveel mogelijk donoren te registreren. Ik probeer mensen ervan te overtuigen zich als donor op te geven. Jij hebt een andere visie en door dit draadje te plaatsen probeer jij mensen voor jouw visie te winnen.

Net als in de politiek is er geen gelijk, het zijn twee verschillende meningen. Ik hoop dat zoveel mogelijk mensen mijn mening volgt en zich niet aansluiten bij jouw mening, omdat ik denk dat dat beter is voor de mensheid.

De term pseudo-wetenschap is geen belediging, zoals jij dat helaas voelt, maar wordt gedefinieerd als: "De benaming voor een stelsel van opvattingen, uitspraken, of handelingen dat de toets van een wetenschappelijke methode niet doorstaat maar waarvan aanhangers toch beweren of suggereren dat het om wetenschap handelt."  (https://nl.wikipedia.org/wiki/Pseudowetenschap).

Daarbij is 'wetenschappelijke methode' gedefinieerd als: "Een systematische manier om kennis te vergaren met als eis empirische adequaatheid en logica."

Gebaseerd op deze definitie voldoet jouw theorie hier uiteengezet (en de theorie in je diverse verwijzingen), volledig aan de definitie van pseudo-wetenschap. Dit is geen waarde-oordeel, maar een definitie. Ik persoonlijk heb geen voeling met je theorie (m.n. omdat elke vorm van empirische bewijs ontbreekt), maar dat ontzegt jou absoluut niet het recht om je theorie uit te dragen. Maar dat op zijn beurt ontzegt mij ook niet het recht om mensen te proberen over te halen zich aan te sluiten bij het andere kamp: het gebruik van donororganen is in de reguliere wetenschap empirisch onderbouwt als een methode om het lijden van een patiënt te verminderen of zijn leven te verbeteren of te verlengen. Het is geen feilloze methode: er kunnen complicaties optreden, de patiënt kan desondanks overlijden, er kunnen zelfs afstotingsverschijnselen optreden, maar het empirisch bewijs bestaat dat in de meerderheid van gevallen een donororgaan goed is voor de mens met een gezondheidsprobleem dat op een andere manier niet meer aangepakt kan worden.

En je onderscheid tussen bloed en organen vind ik niet overtuigend: oftewel je accepteert 'vreemde' elementen in je lijf om je gezondheid te verbeteren, of je accepteert dat niet. Het onderscheid tussen 'dode' vreemde elementen zoals een tandimplantaat of een kunstheup en 'levende' vreemde elementen zoals een donornier of een bloedtransfusie kan ik dan nog wel begrijpen, maar niet die tussen het ene soort levende elementen en het andere soort.

Wim 

Overleden Reactie van Boudewijn Bolderheij op 19 Oktober 2015 op 17.39

D66 doet opnieuw een poging om een wetsvoorstel door de Tweede Kamer te krijgen om iedereen orgaandonor te maken, tenzij bezwaar wordt aangetekend. De bedoeling is dat mensen in een brief het verzoek krijgen om een keuze te maken: organen afstaan na de dood of niet. Als mensen na twee brieven geen reactie geven, zijn ze automatisch orgaandonor.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels. 

• ‹ Vorige
• 1
• …
• 3
• 4
• 5
• 6
• Volgende ›
• Pagina