Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Mijn oog viel op dit artikel: https://grenzenloos.nl/in-deze-landen-voel-je-je-het-snelst-thuis/?....
Ik heb de bronnen niet bekeken, weet ook niet hoe betrouwbaar het onderliggende onderzoek of dit artikel is, maar ze hebben geprobeerd om een ranglijst te maken van emigratielanden waar je je het snelst of best thuis voelt als Nederlandse emigrant. Daarbij is de aantekening gemaakt dat het gaat om waarden en opvattingen, zoals hoeveel belang een bevolking hecht aan vrijgevigheid, individualiteit of gelijkheid. Taal of typische gewoonten zijn niet meegenomen.
Zweden staat op de eerste plaats: daar zouden Nederlandse emigranten zich het snelst thuis voelen. Frankrijk staat op een verbijsterende 20ste plaats, nog achter landen als Kroatie en Slowakije.
Ik heb in mijn werk dagelijks te maken met cultuurverschillen tussen Frankrijk en Nederland en er is zeker sprake van verschillen in levensopvatting tussen Fransen en Nederlanders, wat voor sommigen ertoe leidt dat ze voor altijd Nederland de rug toekeren en voor anderen dat ze na twee of drie jaar op hangende pootjes terugkeren naar Nederland, een illusie armer.
Waar ik zeer benieuwd naar ben, is de ervaring van Nederlanders die nu in Frankrijk wonen en eerst in een ander Europees land hebben gewoond, of omgekeerd, eerst in Frankrijk hebben gewoond en daarna zijn door geëmigreerd naar een ander Europees land. Ik weet dat er lezers zijn die in deze categorie vallen. Laats las ik hier dat een Nederlander vanuit Zweden naar Frankrijk is verhuist en ook iemand die eerst in Portugal woonde en nu in Frankrijk (en een precies omgekeerd geval; eerst in Frankrijk woonde en nu in Portugal).
Ik zou Nederlandse lezers van dit forum, die ook in een ander Europees land hebben gewoond, anders dan Nederland en Frankrijk, willen uitnodigen om hier hun ervaring te delen v.w.b. het wennen aan de cultuur.
Ik wil niet (opnieuw) een discussie aanzwengelen over de culture verschillen tussen Nederland en Frankrijk, die al vele malen zijn langs gekomen op dit forum. Dus als u heel graag wilt vertellen over hoe u het verschil tussen Nederland en Frankrijk heeft ervaren, zou u daar dan een afzonderlijk draadje aan willen wijden, zodat we hier hopelijk een interessante discussie kunnen krijgen over de onderlinge culturele verschillen tussen andere Europese landen, door de ogen van Nederlandse emigranten in Frankrijk.
Wim
Weergaven: 4310
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Ik kreeg vandaag een pub van Mano Mano
apparaten voor het werken in de tuin.
Was een leunstoel.
Kijk, dat vind ik nou mooi aan Frankrijk!
Mijn ervaring geeft me in dat mensen die in het éne land niet gelukkig zijn, dat in het andere land óók niet zullen zijn. Nederlandse émigré's die iets wilden ontvluchten gingen doorgaans weer terug. Evenzo denk ik, dat als je in Frankrijk niet gelukkig bent, het zinloos is naar een ander land te emigreren: daar zal je al gauw hetzelfde ervaren.
Frankrijk is in veel opzichten niet beter dan Nederland, maar ook niet slechter: je geluk moet je ergens zelf vinden. Wel is Frankrijk véél meer "familie-ziek" dan Nederland: op feestdagen zit men vaak bij familie, en dan zijn de niet-verwante) vrienden soms bijzaak.
Ik denk dat het slagen van 'n emigratie enerzijds te maken heeft met je eigen opstelling: hoe flexibel en open sta je tegenover dingen die anders werken of waar in je nieuwe land anders over gedacht wordt (cultuur/mentaliteitsverschil). Hoeveel energie ben je bereid te investeren (en/of tegenslagen te accepteren) om te slagen?
In hoeverre heb je je nieuwe land verheerlijkt en komen die overtroffen verwachtingen niet uit? In hoeverre ben je je bewust van wat je achterlaat en de moeilijkheden die je jezelf op de hals haalt (want na 'n eerste moeilijke periode vol strubbels blijft alles toch altijd nét iets ingewikkelder in je adoptieland dan in je geboorteland, hoe goed ingeburgerd je ook bent en hoe goed je de taal ook spreekt). Sommige mensen vluchten voor drukte, gebrek aan ruimte of klimaat. Die zullen dat in FR wel vinden, maar je geeft ongetwijfeld ook dingen op die je wel kunt waarderen van NL. Het paradijs op aarde bestaat niet. Ieder land z'n voors en tegens. Het is maar wat voor ieder persoonlijk het zwaarst weegt, welke achterliggende motivatie er is waarvan gehoopt wordt dat het nieuwe land dat wel biedt. Ik ben het niet met je eens, Hans. Je kunt wel dingen ontvluchten maar niet jezelf.
Ga je alleen of ga je met partner of gezin (kunnen kinderen aarden/vriendjes/school etc.). Alle combinaties hebben zo hun voors en tegens. Alleenstaanden zullen 't wellicht moeilijker hebben in het begin maar zullen ws. wel sneller/beter de taal leren en integreren. Jongeren zullen wellicht eerder integreren dan zij die 20 of 30 jaar ouder zijn. Stellen blijven misschien eerder op zichzelf. Gezinnen komen wellicht snel in contact met lokale ouders. Andere mensen doen geen moeite te integreren cq. de taal te leren en zoeken andere Nederlanders of buitenlandse communities op voor sociale contacten. Bijv. expats omdat ze niet verwachten lang in hetzelfde land te blijven.
Tevens denk ik dat het ook te maken heeft met hoe je op je nieuwe plek ontvangen wordt. Het ene land staat wellicht opener tegenover de vestiging van 'n Nederlander (of andere buitenlander) dan het andere De ene plek in datzelfde land (bijv. 'n stad waar je al aanwezigheid van andere nationaliteiten hebt, of 'n toeristisch gebied bijv.) is niet hetzelfde als 'n gehucht op het platteland. En daarna is het ook afhankelijk van persoonlijke ervaringen want de één treft 't misschien slecht terwijl de ander juist prachtige mensen tegenkomt.
Ik kwam van de week 'n Portugees tegen die in heel veel landen is geweest cq. gewoond heeft. Naar Portugal wil ie nooit meer terug. Over Engeland was ie goed te spreken, Spanje was ok, Nieuw-Zeeland was z'n favoriet. Maar ja, stel je voor dat ie 't slecht had getroffen in de UK of Nieuw-Zeeland. Dan waren die landen niet op nr 1 en 2 geëindigd. En voor iemand anders is of klinkt Portugal misschien als het paradijs...
Voor zover ik kan lezen vraagt Wim hier naar ervaringen van Nederlanders die gewoond hebben in verschillende landen. Niet naar ervaring met emigreren naar Frankrijk vanuit Nederland alleen. Waarom vind iemand het bv makkelijker om te leven in Portugal in plaats van Frankrijk. Of waarom is iemand vanuit Engeland naar Frankrijk gekomen? Aangezien ikzelf dit ook heel interessant vind wacht ik geduldig op zo'n ervaring.
Een interessante vraag. Maar blijkbaar is goed lezen hier een groter probleem
Wim schreef: "Ik wil niet (opnieuw) een discussie aanzwengelen over de culture verschillen tussen Nederland en Frankrijk, die al vele malen zijn langs gekomen op dit forum."
Dus gingen vier van de zes reacties over de niet van toepassing zijnde culturele verschillen...
Onze zowel positieve als negatieve ervaring v.w.b. het wennen aan de cultuur in een land is sterk ingegeven door zeer plaatselijke omstandigheden. We zouden die micro ervaring niet ‘op landniveau durven te extrapoleren ’. Daarnaast zijn onze persoonlijke kennis en interesse sterk sturend (beheersing taal, waardering omgeving, waardering van tal van overige subjectieve zaken).
Het lijkt me op zijn zachts gezegd erg moeilijk dit onderwerp in een echt goede lijst vast te leggen. Dat zou een enorme internationale studie vergen. Wie gaat die betalen. En waarom? Wim, en het artikel zelf, stellen ook al vragen bij de causaliteit en de representativiteit van het opgestelde lijstje.
Dus het blijft vermoedelijke gezellige borrelpraat met net zoveel ervaringen, als meningen als mensen. Mooi toch ;-).
Ik denk dat daar geen wetenschappelijke studie op los te laten is; ieder mens is anders en elke situatie is anders. Verder ben ik altijd uitgegaan van het motto: "er komt niemand vragen of ik buiten kom spelen, ik moet zelf in beweging komen. Ik heb als expat 5jr in Indonesie en 4jr in Polen gewoond (net na de val vd Berlijnse muur). In die landen mocht ik niet 'echt' werken en kon alleen vrijwilligerswerk doen. Ook goed. Maar het wonen en werken in Frankrijk vind ik persoonlijk wel prettiger.
De periode in Polen was enorm interessant, maar alle contacten waren moeizaam en wantrouwerig (begrijpelijk). Uiteraard was de taal in het begin een ding, maar ook later bleef het vaak beperkt tot een praatje 'mooi weer/geen weer'. Wel was het geweldig om mee te maken hoe graag jongeren vooruit wilden. Ik werd regelmatig op straat aangesproken of iemand even met me mee mocht lopen en dan engels wilde spreken.
Frankrijk gaf me de kans om gewoon te werken waardoor je onderdeel wordt van een gemeenschap. Iedere gemeenschap discrimineert, of je nu nieuw komt te wonen in Emmen of in Cotignac. Maar achter de geraniums wegkruipen helpt ook in Emmen niet.
Voor mij biedt Frankrijk, prachtige natuur, heerlijk eten, aardige, redelijk toegankelijke mensen met een prettig gevoel voor humor en ruimte om van dit alles te genieten. Natuurlijk heb ik ook mijn komische en soms irritante ervaringen, dat kan liggen aan cultuurverschil op gewoon aan mezelf. Ik heb niks tegen Ned maar ik voel me prima op mijn gemak in Frankrijk en dan met name in Bretagne.
Interessant onderwerp. Ik ben met een Française getrouwd in 1971. We hebben eerst 7 jaar in Nederland gewoond, dat is haar zeer goed bevallen en heeft zelfs zeer goed Nederlands leren praten en schrijven.
Toevallig viel ik op een Amerikaans bedrijf die in Frankrijk een bureau wilde openen, maar je moest verschillende talen spreken, hetgeen mijn geval was (NL, FR, D, EN). We zijn toen in 1978 naar Frankrijk verhuisd en … sedert die tijd altijd in Frankrijk gebleven. We hebben nooit moeilijkheden gehad met de wijze van leven, manier van reageren, enz. We hebben snel vrienden gehad en met mijn collega’s was er een zeer goeie relatie.
Ik heb dus in feite totaal geen moeilijkheden gehad met het Franse leven, manier van leven, manier van reageren, enz. In tegendeel het was cultureel gezien een zeer rijke ervaring.
Een verschil is dat als een afspraak maakt, dan zijn de Fransen vaak een beetje te laat. Hier in Anjou heet dat “le quart d’heure Angevin” hetgeen je het “morele recht” geeft om een kwartier “te laat” aan te komen.
Wij als Nederlanders zijn meer precies en we zijn altijd op tijd of zelfs 5 of 10 min eerder.
Ik krijg bijvoorbeeld altijd complimenten van de ouders van de studenten aan wie ik Engelse les geef, want ik ben altijd precies op tijd (of 5 min eerder) en dat valt hun op.
Ja, verder de Fransen zeggen altijd “U” en wij zeggen veel gauwer “je en jij”. Daar hebben ze moeite mee. En … een leuke gewoonte is dat als je iemand ziet die je kent (buren, vrienden, collega’s, …) , altijd 2 of 4 kusjes geeft. Dat doen we niet in Nederland. En dan natuurlijk de Franse gastronomie met vaak volledige zalige en zeer complete maaltijden, ….. dit doen we vaker in Frankrijk dan in Nederland. En … altijd een glaasje goeie Franse wijn bij je eten. De echte Baguettes, en de zalige uitmuntende kaassoorten, slakken eten, … !!
Groeten en een prettig Pinkster weekend !
Jean
Helemaal mee eens Helga. Je zou zelfs omgekeerd kunnen stellen dat de uitkomst van dergelijke onderzoekjes wat vertelt over ‘Naar welke landen emigreren over het algemeen wat voor type mensen’. Dat is een net zo (weinig) valide hypothese.
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr