5 december 2025, de werkweek van onze ambassadeur

Veel leesplezier!

Goede voornemens en wat er dan van terecht komt

Bij het nalezen van m’n berichten op Facebook, merk ik dat ze de laatste tijd steeds langer worden. Daar worden ze niet automatisch interessanter van en mijn streven om de berichten op donderdag of vrijdag te plaatsen, komt regelmatig in de knel. Vandaar dat ik ga proberen om iets minder uit te wijden over mijn bezigheden en niet alle activiteiten van de week zal bespreken. Ik hoor graag wat u ervan vindt.

De grote politieke kwesties van deze week in Parijs zijn de moeizame onderhandelingen over de nationale begroting voor 2026, de pogingen van de VS om een staakt-het-vuren in Oekraïne te bereiken en het bezoek van president Macron aan China.

Wat betreft het eerste onderwerp blijft het spannend. De twee kamers van het parlement hebben zich over de verschillende begrotingswetten gebogen, er zijn grote aantallen amendementen ingediend, maar er is nog geen zicht op een doorbraak. Ondertussen komt de deadline van 31 december rap naderbij. In het Hôtel de Matignon, de ambtswoning van minister-president Lecornu, wordt zo ongeveer dag en nacht gewerkt. Ik kan daarvan getuigen, want de kantoren van zijn medewerkers kijken uit op onze achtertuin. De laatste weken brandt het licht daar al als ik om kwart over zeven de luiken open doe, en is vaak nog aan als we naar bed gaan.

Over de andere twee onderwerpen, Oekraïne (president Zelensky was hier maandag, juist tussen de overleggen in Florida en Moskou in) en het staatsbezoek aan China, hebben we als ambassade op meerdere niveaus geprobeerd wat ‘inside information’ te krijgen. Voor zover dat gelukt is, kan ik er hier niet veel over delen. Interessant is in ieder geval dat alles met alles samen blijkt te hangen. Het bezoek van president Macron staat vooral ook in teken van het Franse G7-voorzitterschap in 2026, waarbij de inzet is om bruggen te slaan tussen het Westen en de andere wereldspelers. Ongetwijfeld zal er tussen de Franse en de Chinese president ook worden gesproken over de oorlog in Oekraïne en over – diplomatiek uitgedrukt – de uitdagingen voor het wereldhandelssysteem.

Nog steeds sta ik versteld van de verscheidenheid van het werk hier. Maandag had ik ‘s middags twee door Minister Barrot (Europa en Buitenlandse Zaken) georganiseerde bijeenkomsten: in aanwezigheid van mevrouw Macron en mevrouw Zelenskaya werd eerst stilgestaan bij de door Rusland ontvoerde Oekraïense kinderen, en daarna het Seizoen van de Oekraïense Cultuur geopend. Daarna moest ik in vliegende vaart naar huis om daar een seminar te openen over de ‘eiwittransitie’, met bedrijven en beleidsmakers uit Frankrijk en Nederland. Nogal wat anders.

Waar gaat het over bij de eiwittransitie? In essentie over het feit dat we in Europa heel veel plantaardige eiwitten (vooral soja) importeren, met name voor diervoeders. Dat maakt ons erg afhankelijk van importen, maar het heeft ook milieugevolgen: er komt heel veel geïmporteerde stikstof in het milieu. Er is dus veel voor te zeggen om in Europa meer eiwitrijke en stikstofbindende gewassen te gaan verbouwen. Verder kan ook de uitstoot van broeikasgassen die gepaard gaat met onze voedselproductie flink verminderd worden als we een groter deel van onze eiwitbehoefte rechtstreeks uit plantaardige producten (zoals peulvruchten) halen.

Dit was ook een groot thema op de Food Ingredients beurs waar ik op dinsdag het Nederlandse paviljoen mocht openen. Nogal wat Nederlandse bedrijven, zowel traditionele grote spelers zoals Cosun en Koopmans, als allerlei swingende startups, zijn bezig met die plantaardige eiwitten. Sowieso mooi om te zien dat er van de ongeveer 1500 bedrijven op de beurs, maar liefst 82 uit Nederland afkomstig waren, met producten die uiteenlopen van smeltkaas tot AI software.

Een andere sector waarin we in het buitenland een ‘groene’ reputatie hebben is urbane mobiliteit. U weet dat dit in Parijs ook een groot onderwerp is. France 3 heeft zelfs een wekelijks programma ‘Parigo’ dat helemaal aan (duurzaam) stadstransport is gewijd. De redactie was op het idee gekomen om de Nederlandse ambassadeur fietsend te interviewen. Men wilde vooral weten hoe ik als Nederlander aankeek tegen wat je best een kleine revolutie mag noemen: de uitbreiding van het fietspadennet in Parijs en het fors toegenomen aantal fietsers. Wist u dat de Fransen de fiets ‘la Petite Reine’ noemen? Het Koninginnetje. Een koosnaam die waarschijnlijk verwijst naar koningin Wilhelmina, die ooit door Parijs fietste. Wilt u het resultaat van de opnames zien, Parigo is zaterdag te zien op TV of via internet.

Wat er verder nog op mijn agenda stond deze week: een ongelooflijk mooi concert van het Rotterdams Philharmonisch met pianiste Martha Argerich in de Philharmonie de Paris, een bezoek van Martijn Gruijthuijsen, Gedeputeerde van de Provincie Noord-Brabant en de Brabantse Ontwikkelings Maatschappij (BOM). Een werkontbijt georganiseerd door het Deense EU-Voorzitterschap met minister voor Europese Zaken Jean-Noël Barrot over alle grote internationale vraagstukken. Een diner met leden van de Directie Internationaal Onderzoek en Beleidsevaluatie (IOB) en de Directie Westelijk Halfrond (Noord- en Zuid-Amerika dus) over hoe Europa moet navigeren in een wereld waarin de VS en China de toon zetten. Meerdere andere ambtelijke delegaties uit Den Haag. Et enfin een ontvangst voor de CAMNA, de Corps des Attachés Militaires Navals et de l’Air, bedoeld om de medewerkers van de in Parijs gevestigde defensieattachés te bedanken.

Hoewel Parijs al helemaal in Kerststemming is, en ook onze katten er zin in hebben (zie foto), kunnen we er niet omheen dat het eerst nog Sinterklaas is. Wanneer je al jaren in het buitenland woont, vooral met kleine kinderen, zijn typisch Nederlandse tradities zoals Sinterklaas best belangrijk. Wij hebben dus altijd veel gedicht en geknutseld voor surprises. Daardoor zijn ook onze volwassen kinderen erg aan die traditie gehecht geraakt en vieren we het nu ook met de schoonkinderen. Ik moet de schrijfader even voor gedichten gaan gebruiken, dus ik sluit nu af.

Feestelijke groet,
Jan Versteeg