Alle berichten zijn gemarkeerd als 'Korte Verhalen' (740)

Als we het hele jachtgebeuren vandaag de dag bekijken ziet dat er heel anders uit dan een 40 jaar geleden.

Hoewel ik er zelf niet aan meedoe is het geen uitzondering meer dat we ons verplaatsen in four – wheel drive cars; het kan niet op. Veel ruimte voor het wild hoewel dit 40 jaar geleden nodiger was dan nu. Ook onze wapens zien er doorgaans geperfectioneerder uit dan toen; kortom ook op dit terrein heeft de welstand ons meer armslag gegeven.

Zo had ik destijds een…

Mistroostig en schaapachtig gaan we de Intermarché binnen. Een godvergeten zondagochtend in Champhol. Het zwarte schaapje in de toch al lelijke agglomeratiekudde rondom Chartres. Het type dorp dat je doet twijfelen of het vroeger toch beter was. Toen men nog gewoon naar de ‘messe’ ging, zoals het schaapjes van de Heer betaamt. Vroeger, toen de Intermarché nog gewoon gesloten bleef op zondag en de parkeerplaats gewoon leeg bleef.

Anno 2018 kan welvarend Frankrijk elke dag van de week…

Zo heerlijk rustig – deel(tje) 2

Om hem wat te plagen wees ik Paul goedmoedig op een rood-wit bordje aan het hek. Daarop stond dat er op die openbare baan alleen jeu de boules (dus alleen met houten ballen) mocht worden gespeeld. Dus niet met metalen pétanque-ballen, wat Paul en zijn eveneens bejaarde vrienden wel deden. Paul kapte mijn bemoeienis doelmatig af met de voor mij historische woorden: “Maar Diecke, als iets verboden is, wil dat nog niet zeggen dat het niet…

“U hebt een boerderijtje in Frankrijk? Dat lijkt mij zo heerlijk rustig, meneer Dijs”…

Ik wil net de eerste hap van mijn carpaccio de bœuf nemen als ik zoon aan de lijn krijg. Hij is helemaal over de rooie. Hij wil een rekening met creditcard openen bij een bank, maar omdat hij nog geen 18 is, moeten zowel vader als moeder daarbij aanwezig zijn.

“Beláchelijk.”

Bovendien is de bank in het weekend alleen op zaterdagochtend open.

“Ze snappen toch wel dat hij in Montpellier op school zit en dus met zijn ouders niet anders dan op zaterdagmiddag of zondag langs kan…

Enkele jaren geleden stond Guy aan de andere kant van de Auzonnet, toen ik voorbijkwam. Hij riep me toe dat ik gemakkelijk de rivier kon oversteken, omdat het water toen ook laag stond. Onder zijn aanmoedigingen daalde ik de steile helling weer af, stak voorzichtig van steen op steen de rivier over en klom aan de andere kant de oever op. Ik moest mee omhoog naar z'n "huis". Het bleek een oude donkergroen met oranje beschilderde stacaravan,…

De open mijn waar ik vaak een ochtendwandeling maak, omdat het er zo lekker rustig is, dwingt mij en Pico tot steeds kortere wandelingen vanwege de erosie en de instortingen van de wanden en de paden. Zondagmorgen besloot ik weer eens een lange wandeling langs de Auzonnet te maken, een riviertje dat ontspringt in de buurt van ons beroemde château de Portes (le vaisseau des Cévennes) en na vele kilometers uitmondt in de Cèze. Een deel van de…

Ik ben inmiddels 20 jaar met mijn echtgenoot getrouwd en dat schijnt een mirakel te zijn. Dat was tenminste de bescheiden mening van een stel klanten van hem die zich op de leer van Feng Shui hebben gestort. Ik ben blijkbaar door mijn geboortejaar een ‘oost-type’ en echtgenoot juist een ‘west-type’ en dat geeft een hoop tegenstrijdigheid, alleen al in huis. Hij moet bijvoorbeeld met zijn hoofd richting het westen slapen om echt uitgerust wakker te worden en ik juist richting het oosten, om…

“Er schijnen nog altijd stereotypisch denkende Nederlandse huismussen te zijn die menen dat alle Franse mannen een alpinopet dragen.”

“Is dat zo?”

“Wis en waarachtig. En die denken dat alle Fransozen altijd een stokbrood onder een arm meedragen”.

"Èn een snor hebben.”

“Over dat laatste wil ik je wat vertellen, over wat een snor zoal met iemand kan doen.”

“Kom maar op!”

“Ik ben al jaren goed bevriend met een Frans echtpaar: Michel en…

De een paar dagen later was Hans de Groot, samen met een neef van Jan, naar het huis gekomen. De politie had via de secretaris van het dorp het adres van de tandarts achterhaald en de politie in Emmen geïnformeerd. Er moest nog al wat geregeld worden, het vervoer van Jan naar Nederland in de eerste plaats en vervolgens de administratieve rompslomp. Jans neef was na het in ontvangst nemen van de persoonlijke spullen van Jan, direct daarna in de auto van Jan weer terug gereden.

De…

De enorme hond van de man uit de Creuse blaft als zijn baas verder dan twee meter uit de buurt is. En dat is hij nogal eens, want de man maakt graag een praatje en hoort bij de inventaris van de camping. Hij kan dus ook gasten ontvangen en ze wijzen op de bel waarop ze moeten drukken als de acceuil onbemand is. Dan komt de immer in het zwart geklede, kettingrokende Jeremy op zijn fiets aangesneld. Intussen blaft de hond met regelmatige tussenpozen, terwijl de man uit de Creuse hem zonder…

Arnos en Faneta namen alle spullen die ook maar iets met het schilderwerk te maken hadden mee in de auto. Onderweg nam Arnos het scenario een paar maal met Faneta door en hoopte maar dat ze het aan zou kunnen.

Het was al donker toen de SAMU en de politie arriveerden. Faneta bleef in de kamer timide op de bank zitten. Het eerste inventariserende verhoor gaf geen aanleiding tot problemen; Wie is wie en wat is jullie relatie. Faneta kon zonder terughoudendheid alle achtergrond informatie…

NEDERLANDS ONDERAAN:

Me revoici, tout guilleret après six jours de bonheur à marcher le long des routes. Ou mieux dit, le long d’un chemin d’environ 150 km (détours et errements inclus), qui serpente dans la campagne environnant Nimègue, et finit par se mordre la queue, comme tout serpent mystique qui se respecte, là-même où il a commencé: dans la splendide église Saint-Stéphane. Ce chemin s’appelle, en bon…

Hij had sowieso al een lichte aversie tegen smartphones in het algemeen en tegen Apple in het bijzonder, maar zijn vrouw had een paar jaar geleden een iPhone van dochter kunnen overnemen. Het was niet anders.

Samen met zijn vrouw zat hij in het café een espressootje te drinken met een glaasje water erbij en hij moest alleen maar even een sms’je naar iemand sturen om een bepaald misverstand dat op de loer lag te…

Jan verveelde zich die middag. Hij zou eigenlijk het hek rond het land moeten inspecteren maar hij had daar helemaal geen zin in. Hij neusde nog wat rond in het huis op de plaatsen waar hij nog niet geweest was. Het huis was niet groot dus daar was hij snel mee klaar.

Hij liep de woonkamer in, het manshoge schilderij in de voorlopige fase stond duidelijk aanwezig te zijn met net zo duidelijk de afwezigheid van mannelijke attributen.

Een idee kwam in hem op, hij begon te grijnzen.…

De volgende morgen, tijdens het ontbijt smeedde Faneta het hete ijzer.

‘Het is nu een mooie gelegenheid om je te schilderen.’

‘Nu? Kan dat vanmiddag niet?

‘Vanmiddag moet ik naar huis om aan mijn administratieve en huishoudelijke verplichtingen te voldoen en mijn vader te melden dat hij vanavond weer voor zichzelf mag zorgen.’

‘Oké, maar zo? Zoals ik er nu bijzit? Ik zie er niet uit, ongeschoren, mijn haar in oorlog…’

‘Dat is juist perfect, geen glamour maar gewoon…

Jean is geboren en getogen in het huis waarin hij nu 86 jaar woont, waarvan 65 jaar met Marie. Zij kwam uit een dorp hier zeven kilometer vandaan. Ze spraken daar met nét een beetje een ander accent, maakten de cider nét even anders, maar deze verschillen bleken overbrugbaar. Naast elkaar zitten ze aan de keukentafel te stralen. Het leven is niet altijd goed voor ze geweest, maar ze zijn er nog en zijn heel monter. We zitten er al een half uur voor we koffie krijgen. De meegebrachte…

Op de terugweg van de supermarkt naar Jan zijn tijdelijke domein had Faneta het door haar bedachte scenario voor de rest van de dag met Jan doorgenomen.

‘Als we jouw spullen hebben uitgeladen ga ik door naar huis om mijn inkopen op te bergen en mijn e-mail te checken of er nog wat bijzonders is. Daarna kom ik weer hier na toe, dan kun jij intussen je tandarts bellen. Ik denk tegen drieën wel weer terug te zijn.’

‘Oké.’

Jan meldde zijn tandarts dat hij goed was aangekomen, zich…

Voor de ingang van de Lidl stond een man. Toen ik naar binnen ging hoorde ik achter me een oude motor een verwoede poging doen om aan te slaan. Het bleek de man, hij hoestte. Toen ik weer naar buiten kwam, stond hij er nog. Hij sprak me aan. Een bedelaar, dacht ik. Terwijl hij me smekend aankeek strooide hij met een hese grocstem een reeks enge ziektes over me uit waaraan hij leed. Tot mijn verbazing geen longkwaal. Wel suikerziekte en…