Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
In Frankrijk heb ik soms het gevoel, dat het gezellig samen zijn belangrijker is dan de entourage. Dat verklaart misschien ook wel dat er soms bankjes geplaatst worden met uitzicht op een blinde muur, terwijl je als je achterom kijkt het mooiste landschap zou kunnen bewonderen. Prachtige huizen met uitzicht op troosteloze industrieterreinen zijn hier ook geen uitzondering. In restaurants bestaat het meubilair soms nog uit formica tafels en stoelen, met daar boven, een Neon lamp want goed licht is belangrijk, en net als een televisietoestel, dat de hele dag aan staat, onmisbaar.
Kort geleden, waren we weer eens in een restaurant, waar we zeker tien jaar geleden, voor de eerste en tevens laatste keer waren geweest. Het was toen net geopend. Er stonden wat formica tafels, de kale peertjes hingen aan de elektradraden aan het plafond, uit de keuken kwam het gekrijs van een baby dat je door merg en been ging, en de zaak hing vol rook, omdat er bij het bakken van spek in de keuken, iets mis gegaan was. Gezellig is anders, dachten we toen. Maar omdat we vonden, dat je iedereen een kans moet geven, zijn we heel dapper in de rokerige ruimte gaan zitten. We waren samen met een ander stel, de enige klanten op dat moment, en omdat het nog even duurde voor er iemand uit de keuken kwam om ons te helpen, keken we elkaar maar zo'n beetje met verwonderde blikken aan, en besloten tenslotte zelf maar een paar ramen open te zetten om de rook te verdrijven. Uiteindelijk, bleek het eten niet eens zo slecht, maar als echte Hollanders, wil je toch ook wel een beetje gezelligheid, en dat was hier ver te zoeken.
Omdat er al geruime tijd een affiche in het dorp hing, waarop vermeld werd, dat er binnenkort in de betreffende zaak, varken aan het spit werd geserveerd, en we dat wel eens mee wilden maken, besloten we het samen met een paar vrienden nog eens te proberen. Deze keer was het druk. De slager, de bakker, de loodgieter. Iedereen leek aanwezig. Aan het interieur was weinig veranderd. Dezelfde formica tafels, en de kale peertjes hingen nog steeds aan het plafond.
We werden bediend, door een vriendelijk meisje. Ze was een beetje mollig en droeg een kort strak rokje, dat de neiging had omhoog te kruipen, Onwillekeurig trok ze daarmee de aandacht van de aanwezigen, die haar telkens als ze de keuken met volle borden verliet met hun ogen volgden. Het begon er een beetje op te lijken of het rokje van het meisje en de afstand tot de verst verwijderde tafeltjes op elkaar afgesteld waren, want telkens bereikte ze net op tijd de tafeltjes zodat ze haar kleding weer in orde kon brengen
Doordat er onweer dreigde, en de lucht betrok, werd het al snel donker in de zaak. Het was onvermijdelijk, dat op een gegeven moment de lampen aan moesten. We vonden het niet zo erg, dat de verlichting boven onze tafel kapot bleek te zijn. We hadden naar ons idee ruim voldoende licht van de andere lampen, Het meisje van de bediening had daar toch ander ideeën over. Ze kwam al snel met een gloeilamp in haar hand aangelopen, vroeg ons de borden even opzij te zetten, klom via een aangeschoven stoel op tafel en begon de lampen te verwisselen. Terwijl wij met belangstelling de werkzaamheden boven onze hoofden volgden, dwarrelden er wat vlokjes stof naar beneden. Al met al, werd het toch nog gezellig.
Weergaven: 5962
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Je hoeft geen medelijden te hebben Frans, met mij gaat het prima. Ik weet heel goed wat ik schrijf en wat ik bedoel. Dit forum is niet de afspiegeling van de maatschappij en ik verwachtte ook tegen een muur van geconditioneerde ideeën en gedrag aan te lopen. Dat betekent niet dat ik me geïntimideerd voel of stop; ik ben tevreden dat ik de knuppel in het hoenderhok heb gegooid.
Lilian, als je op mij reageert mag dat best in gewoon Nederlands. Wees niet bang, ik begrijp het prima, maar mijn haren gaan recht overeind staan van je taalgebruik.
Vervelend voor je Janny. Of zoals mijn Franse collega’s zeggen ‘j’m’en ballec’.
Wat denk je hier nu te bereiken?
Om terug te komen op het onderwerp: In mediterrane landen doe je er verstandig aan om restaurants die romantisch aangekleed en verlicht zijn over te slaan. Halletjes met formica tafels en neon buizen verlichting zittten vaak vol met plaatselijke volk en daar moet je zijn voor lekker eten met een vriendelijk prijskaartje. De mediterrane mens wil precies kunnen zien wat er op zijn bord ligt dus zijn hun favoriete eethuizen hel verlicht. Dit zijn mijn ervaringen in Portugal, Spanje, Italië en Griekenland.
In de Hérault is het niet anders, de gezelligheid komt van je disgenoten en niet van de wanddecoratie.
Bernhard,
Dat jij me op een openbare site in navolging van Lilian neerzet of althans de sugestie wekt, dat ik een oude grijze man ben die naar jonge meisjes gluurt, dit naar aanleiding van een onschuldig werkelijk gebeurd verhaal vind ik beneden alle peil en misselijkmakend.. Ik vraag me werkelijk af of je je wel realiseert waar je mee bezig bent. Je schijnt wel eens iets op Facebook gelezen te hebben waaruit zou blijken, dat ik dingen opschrijf vanuit een mannelijke kant bekeken. Vraag je je soms ook af waarom Lilian vanuit een ziekelijke fixatie dingen opschrijft vanuit haar vrouwelijke kant. Verder verwijt je me, dat ik ongevraagd verhaaltjes schrijf en dat dat voort zou komen uit een verlangen naar aandacht. Je wilt toch hoop ik niet beweren, dat iedereen die verhalen of boeken schrijft dat alleen maar doet om aandacht te kriigen. Ik schrijf verhalen omdat ik oprecht geïnteresseerd ben in mensen, en ze me onlangs mijn leeftijd nog steeds verwonderen en verbazen. Ik wil dat graag delen met anderen en 99% van de mensen waarderen dat gelukkig. Ik kan alleen maar gissen naar jouw motivatie om een ander onderuit te willen halen, maar ik heb zo'n vermoeden dat er niet veel goeds achter zit.
Frans, Van een oude schipper kreeg ik eens een geborduurde badge ,om op de mouw van een jas te naaien, met de tekst "Weest Bevlogen" . Blijf je dus vooral verwonderen, interesseren en verbazen! Er staat geen verkeerd woord in je tekst.
Fijne dag en verwonder ze.
Sequoia
Bedankt voor je opbeurende woorden.
@ Henri. Ik herken de ervaringen van jou in de mediterrane landen. Met fel licht en formica tafels. Om dan meteen te concluderen dat de gezellig ingerichte restaurants dan maar overgelagen moeten worden is misschien wat kort door de bocht, maar ik snap je punt. Voor ons is altijd een goede maatstaf om te kijken naar de hoeveelheid witte fourgons die er voor de deur staan. In Requista zit een hotel-restaurant dat er best gezellig (het moet je smaak zijn) uitziet. A midi staat het parkeerterrein vol met betonwagens en camionettes. Heerlijk eten daar. Smakelijk en copieus met de bekende soep van de overblijfselen van de dag ervoor. En dat alles voor een bedrag waarvoor ik zelf niet zou kunnen koken. Overigens, het hebben van een télé in het restaurant levert punten op bij de classificatie voor het aantal sterren.
Chris,
Ja Chris ik heb je reactie verwijderd., omdat ik daar in neer gezet wordt al een oude voyeur. Wellicht dat het verhaal bij jou bepaalde gevoelens oproept, waarin je iets van jezelf herkent maar ik hoef die vunzige verdachtmaking van jou niet te accepteren. Misschien kan je de reacties van anderen even door lezen en dan zal je zien, dat er behalve Lilian geen enkele vrouw is die zich er aan ergert Integendeel ze vinden het een leuk verhaal en zo is het ook bedoeld. Honi soit qui mal y pense!
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr