Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Eén van de redenen waarom ik zo dol ben op de fransen is vanwege hun passie voor eten. En die passie gaat zoveel verder dan enkel opeten dat op je bord ligt. De herkomst van de producten, de bereidingswijze, de ingredienten en welke wijn er het beste bijpast, dat vinden ze even fascinerend en belangrijk. Daar kunnen wij noordelingen nog veel van leren. Even een snelle hap uit de muur trekken voor de lunch, dat is in Frankrijk praktisch ondenkbaar.
Het genieten en leren kennen van de meest uiteenlopende voedingsmiddelen wordt er hier al van jongs af aan met de paplepel ingegoten. Op de scholen wordt er elke dag een ander 4-gangen menu aangeboden. Op de school van mijn zoontje hangt het menu voor de hele week uit op een bord bij de schoolpoort. Ik heb hier al dikwijls met veel fascinatie naar staan kijken. Als voorgerecht meestal een soort salade, dan een hoofdgerecht met vlees of vis, aardappeltjes, pasta of rijst, dan een kaasplankje en vervolgens nog een dessert. En natuurlijk brood en water erbij. Elke dag worden de groenten en het fruit vers aangeleverd door plaatselijke boeren en de worsten worden vers gemaakt in de schoolkeuken. Prachtig vind ik dat, je weet dan tenminste wat de kinderen op hun bord krijgen en dat het vers is. Ze maken op deze manier ook al op vroege leeftijd kennis met de meest uiteenlopende smaken, texturen en geuren, en leren om van eten te genieten.
Er worden tevens regelmatig “thema-dagen” georganiseerd op de scholen, rond een bepaald product, land, streek of soort gerecht. Zo was er vorig jaar op de lagere school in ons dorp een “Dag van de Soep”. Voor-, hoofd- en nagerecht waren dus… soepen, ik weet niet meer precies wat voor soorten maar wel dat het dessert een koude soep van rode vruchten was, waar de kinderen dolenthousiast over waren. Op het collège, waar mijn dochter sinds september naartoe gaat, zijn ze ook behoorlijk creatief. Onlangs was er nog een “Bretonse” dag, met de bekende “galettes”, en ook een “appel-dag”, waarbij ze op zeer originele wijze appels in alle gerechten hadden verwerkt, op een zeer smakelijke manier.
In de kleuterklas wordt er ook al vroeg op speelse wijze kennis gemaakt met de wondere wereld der voedingsmiddelen. Zo hebben ze in de klas van mijn zoontje verschillende 3-D puzzels, met heel erg realistisch nagemaakte groenten, fruit en een heuze kaas-plateau. Blijkbaar vinden de kindjes het er ook nogal overtuigend echt uitzien, want her en der zijn tandafdrukken te ontdekken in de plastic Brie, Cantal en geitenkaas. Vorige maand werkten de kindjes van de kleuterklas omtrent het thema “smaak”. Elke ouder mocht iets meebrengen om de smaakpapillen van de kleintjes te prikkelen. Er passeerde vanalles de revue; ananas, bossen knoflook, versgebakken taarten, kastanjepuree, citroenen, rozebottels, verschillende soorten fruit en noten, noem maar op. Omdat het thema volgende maand “Geur” zal zijn, besloot ik, om behalve een verse tros druiven, ook een paar kruiden en specerijen in kleine potjes te doen, die de kindjes dan kunnen proeven én ruiken. Vanzelfsprekend heb ik de peper en pili-pili achterwege gelaten, en gekozen voor de wat kindvriendelijkere varianten zoals kerrie, kaneel, anijs, paprika, komijn, zoete en bittere cacao, vanillesuiker, dat soort dingen. Over geuren gesproken; een tijdje geleden vond ik op de rommelmarkt een geweldig spel; een “geuren” loto, waarbij je de geuren moet raden die in de kleine potjes zitten. 30 stuks zijn er, waaronder originele geuren zoals “haardvuur” en “zeelucht”. Het is snel éen van de favoriete spelletjes van de kinderen geworden (en van mij ook moet ik bekennen.)
Ik heb inmiddels ook geleerd dat je nooit een franse markt moet overstruinen met een lege maag. De zalige smaken en geuren die je daar tegenkomt…daar zijn maar weinig mensen tegen bestand. Het is alleen al een genot om naar dit alles te kijken, en dan mag men her en der ook nog proeven van de heerlijke kazen, olijven en ambachtelijke worsten die aangeboden worden. Als ik met de kinderen naar de markt ga krijgen ze standaard elk een stuk fruit gratis, en mij maken ze meestal erg blij met een grote bos “persil plat”, oftewel platte peterselie. Heerlijk om verse kruidenboter mee te maken, op een broodje tomaat met olijfolie, in de salade of in de soep… Maar om een lang verhaal kort te maken, ik kom dus vaak goed beladen thuis van zo’n markt.
Het is heerlijk om te zien hoe mijn kinderen kunnen genieten van eten, dat ze dingen opsmikkelen waar menig kind in Nederland of Belgie de neus voor op zou halen, gewoon omdat ze het niet kénnen. Ik vergeet nooit meer de reactie van de man op een markt in de buurt die olijven verkocht. We hadden de kinderen laten kiezen welke soorten we zouden meenemen. Ze mochten alles proeven en genoten met volle teugen, zelfs de olijven met knoflook en spaanse pepers werkten ze zonder problemen naar binnen (zelfs de kleinste van 4!). De marktkramer genoot nog meer van dit schouwspel. Hij vond het erg bijzonder en leuk om niet-Franse kindjes zo te zien genieten van zijn olijven, dit maakte hij maar zelden mee. Als blijk van waardering kregen we nog een extra zakje mee, speciaal voor de kinderen. Verder kochten we die dag nog wat verse geitenkaasjes, drie worsten, met provençaalse kruiden, hazelnoten en “garrique” (met jeneverbessen, thym en rozemarijn), een ambachtelijk bruinbrood, verse salade en tomaten, knoflookteentjes op olie en een pot kastanje-honing van een plaatselijke imker. Ik hoef jullie waarschijnlijk niet te vertellen dat we hierna een zeer geslaagde lunch hadden!
Weergaven: 1848
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Leuk geschreven!
Nathalie, het begint al in de creche! Ik ben adjunct directeur van crèches. We hebben 2 fulltime cuisinières voor een crèche van 70 kids. Iedere dag gevarieerd eten met geur en kleur en daarbij ook nog speciaal voor als kinderen wat ziek zijn. Het is veel werk, ook controles oa(HACCP), maar ik denk niet dat alle kinderen iedere dag thuis zo goed te eten krijgen. Zo hebben we ook aan de smaakweek mee gedaan, vooral voor de groep van de grotere kinderen. Het is een genot om te zien hoeveel plezier aan de maaltijd besteed wordt. Verder is eten natuurlijk érg belangrijk. Door de goede voeding zorg je dat je lichaam zijn functies kan onderhouden. Wij proberen ook veel over goede voeding aan de ouders door te geven. Wel moet ik je vertellen dat in Parijs en regio toch steeds meer een snelle hap gekocht wordt. En daar was de laatste jaren veel veranderd , maar ik zie ook dat de jongeren van nu toch weer wat terug gaan naar betere voeding.
Bedankt voor dit prachtige artikel Nathalie. Wat kan Nederland hier toch veel van leren!
Bedankt voor de leuke reacties. Fijne dag gewenst iedereen!
Leuk om te lezen! Hier in Toulouse zijn mijn kinderen niet zo enthousiast over de kantine, behalve tijdens het ene jaar toen mijn dochter in de 6ème zat. Dat schooljaar werd er zeer lekker en zorgvuldig gekookt, daarvoor op de école primaire werd het eten centraal in de stad bereid dwz in grote hoeveelheden en smaakverlies tijdens het transport, en na dat ene jaar ging die kok ergens anders werken. Jammer voor iedereen! Vriendelijk gegroet, Monique
Leuk verhaaltje en ik dacht er vroeger ook zo over tot dat ik een keer kon proeven wat voor eten ze op de Collège kregen. 4 gangen menu ..ok. Maar er wordt erg veel mayonaise en cremefraiche gebruikt. Kruiden ontbreken, groentes hebben geen smaak. Het vlees of de vis is erg droog en wordt bedekt met te veel saus. Als oudervereniging moet je niet alleen kijken naar het menu maar ook eens gaan proeven hoe het in werkelijkheid smaakt. Mijn zoon kwam liever thuis eten. :-)
Ach dames, je moest is weten hoeveel kinderen in NL tijdens de middagpauze naar de friettent gaan voor een grote friet met dubbel mayo en een fricandel speciaal!
Ik blijf toch echt van mening dat we in Nederland frietenland veel kunnen leren van het Franse culinair/culturele erfgoed. Het is prachtig om te zien hoeveel Franse kinderen meekrijgen aan kennis, kunde en ervaring op het gebied van basisingrediënten en bereidingsvarianten van een breed scala aan gerechten. Dat krijgen ze niet alleen mee van hun ouders en grootouders maar ook van school.
Ik kan mij geheel aansluiten bij Nathalie en Noe. Ook ik kijk regelmatig met een blijde verbazing naar Franse kinderen die met smaak en kunde genieten aan tafel.
Het verhoogt mijn plezier van het eten, als ik b.v. in een zelfbedieningsrestaurant zie hoe zelfs kleine hummels zich zelf bedienen en dan aan tafel bij elkaar proeven. Veelal wordt dan besloten dat ze nog een keer wat gaan halen b.v. omdat dat op het andere bord ook wel heel erg lekker bleek te zijn.
Ik zal niet beschrijven hoe ik mijn kleinkinderen soms aan tafel heb gezien en gehoord. Laten we het er maar op houden dat het er heel anders aan toeging en dat dat mijn eetlust niet bevorderde.
Gr. Harry van Wees
Mooi verhaal Nathalie. Lief en ik hebben weer genoten. Zo herkenbaar. Die Franse culinaire cultuur, heerlijk! Ze kunnen er de hele dag over babbelen. Nemen tijd en geven aandacht. Dat is nog eens iets anders dan voetbal en auto's als gespreksonderwerp. Kom, Lief en ik stappen de keuken in!
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr