Francofileintje 11

Er wonen ongeveer 35.000 Nederlanders in Frankrijk (een schatting gebaseerd op verschillende schattingen uit verschillende bronnen, want niemand schijnt het zeker te weten). Jaarlijks komen er minstens 1000 Nederlandse gezinnen bij, die naar Frankrijk emigreren. Naar schatting 50% van die emigranten is binnen drie jaar terug in Nederland, een ervaring rijker, vaak een illusie armer. Van de overige 500 gezinnen is na 7 jaar nog eens de helft terug in Nederland, dus emigratie naar Frankrijk is in ongeveer een kwart van de gevallen permanent. Toch groeit het aantal Nederlanders in Frankrijk nauwelijks, want er zijn ook nog Nederlanders die overlijden in Frankrijk, of die terugkomen na veel langer dan zeven jaar in Frankrijk te hebben gewoond. Over die laatste groep van tussen de naar schatting 200 en 500 Nederlanders per jaar willen we het even hebben.

Na tien, twintig, dertig jaar gelukkig te zijn geweest in Frankrijk, vindt deze groep een terugkeer naar Nederland wenselijk. Daar kunnen verschillende redenen voor zijn: het overlijden van de partner; het missen van kinderen en kleinkinderen; beginnende dementie, waardoor hun Franse taalvaardigheden achteruit gaan; soms andere medische redenen en vaak een combinatie van al deze redenen.

Helaas wordt deze groep meer en meer geconfronteerd met een vilein probleem, dat de meesten niet hebben aan zien komen, laat staan hebben ingecalculeerd:

Verreweg de meeste Nederlandse emigranten vestigen zich op de campagne, waar het leven eenvoudig is, de rust ruim voor handen en de huizen goedkoop zijn. Ze hebben tien, twintig, dertig jaar geleden een huis gekocht voor een of hooguit twee ton, ze hebben dat huis mooi opgeknapt, de eventuele kleine hypotheek afgelost en ze zetten het in de verkoop, voorafgaande aan definitieve terugkeer naar Nederland. Een mooi opgeknapt goed onderhouden vrijstaand huis met een lapje grond kan op het diepe Franse platteland zomaar € 250.000 opbrengen, wie weet zelfs nog wel wat meer…

Met dat enorme kapitaal begeven ze zich op de Nederlandse huizenmarkt…..om meewarig aangekeken te worden door de eerste de beste snotneus van een makelaar. Behalve op de uiterste randen van Nederland is voor dat bedrag geen huis te koop. Hypotheek? Vergeet het maar voor een 70plusser. Huur dan? In de vrije huursector zijn huurprijzen ter hoogte van de volledige maandelijkse AOW heel gebruikelijk en een sociale woning komt er niet, want daarvoor had je 10 jaar op de wachtlijst moeten staan. En bovendien kijken verhuurders alleen naar inkomen (vaak alleen AOW met eventueel een klein pensioen) en niet naar vermogen. En zo wordt de gewenste terugkeer naar Nederland van veel oudere emigranten gefrustreerd door die verdomde Nederlandse huizenmarkt!

En een oplossing: we hebben al vaak proberen mee te denken met deze remigranten, maar ook wij hebben het gouden ei nog niet ontdekt!