Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Wist jij dat er elke twee dagen iemand sterft op de straten van Parijs?
Op 14 april 2023 was het slachtoffer een jongen, slechts 20 jaar oud.
"La rue n’est pas une fatalité".
Leur vie devait-elle s’achever là ?
De straat is niet voorbestemd om te sterven
Moest hun leven daar dan ten einde lopen?
Hing aan de Parijse clochard vroeger nog een zweem van romantiek, hoe onterecht ook, vandaag de dag is de Parijse clochard gemondialiseerd. Meer dan de helft, zo’n 56%, komt uit het buitenland. Vroeger waren het arme sloebers afkomstig uit Bretagne of uit Auvergne maar nu zijn het vooral migranten uit Oost-Europa, Afghanistan, Soudan, Irak, Eritrea en Ethiopië. Parijs telt tien-tot vijftienduizend mensen zonder vaste woon- en verblijfplaats. Deze Sans Domicille Fixe, kortweg SDF, bevinden zich vooral in de binnenstad. ’s Nachts trekken ze zich terug naar de vele krottenwijken en tentenkampen onder en rond de périphérique. Schrik niet, Parijs kent ongeveer 120 krottenwijken met 7000 tot 9000 ‘bewoners’. Overdag trekken ze de stad in om te bedelen bij supermarkten, de boulangerie, onder een geldautomaat of bij de ingangen of de gangen van de metro. Sommigen maken vriendelijk een praatje, anderen kijken stil voor zich uit met een bekertje of een omgekeerde pet voor zich en een bordje “J’ai Faim”, ik heb honger.
Dan zijn er ook nog de professionele bedelaars, vaak Roma’s die overdag in Mercedessen over de stad worden verspreid. Vrouwen, jong en oud, met slapende, vaak gedrogeerde, kinderen. Zij worden weer geposteerd bij de ingangen van kerken en in de diverse metrostations, meestal met een bord “Famille Syrienne”, maar ook bij de toegangsweg bij porte de la Chapelle. Tussentijds worden ze door mannen voorzien van eten en drinken om later op de dag weer te worden opgehaald en vervoerd naar de boulevard Ney in het 18e arrondissement. Deze sloppenwijk is niet zichtbaar vanaf de weg maar is gebouwd langs een lager liggend, sinds 1934, ongebruikt traject van de Petite Ceinture. Als er geen dikke rookpluimen opstegen vanuit het ongebruikte treinspoor zou je nooit weten dat hier een van de grootste krottenwijken schuil gaat van de Franse Hoofdstad. Veel bewoners zijn Roma afkomstig uit het zuiden van Roemenië of uit Boekarest.
Het aantal daklozen in Frankrijk is moeilijk in te schatten, deels vanwege het ontbreken van geschikte statistische instrumenten, de mobiliteit van deze bevolkingsgroep en het feit dat het van nature moeilijk te detecteren is. De huizencrisis, de ‘economische crisis die de meest kwetsbaren op brute wijze treft’, maar ook de kwestie van de migranten die ronddwalen in de openbare ruimte zijn een van de belangrijkste oorzaken. In 2012 registreerde INSEE, het Franse CBS, 142.500 daklozen. In 2022 bedroeg het aantal daklozen 330.000, een meer dan verdubbeling in tien jaar tijd. Waarschijnlijk veel meer, omdat het hier alleen gaat om mensen die bij hulpverleners bekend zijn. Wat maakt Parijs dan zo aantrekkelijk voor daklozen? De stad is tolerant voor daklozen omdat zij deel uitmaken van de Parijs traditie. Jarenlang hoorden zij bij het geromantiseerde beeld van Parijs. Vastgelegd door bekende fotografen als Eugène Atget, Brassaï en Robert Doisneau. In de jaren dertig telde Parijs al zo'n twaalfduizend 'vagabonds', de eveneens geromantiseerde benaming voor clochards. Balzac noemde ze 'Peau de Chagrin', Atget sprak over Chiffonnier (lompenboeren), het Parijse stadsbestuur heeft een officiële benaming: S.D.F. 'Sans Domicile Fixe' of zoals wij zeggen; 'zonder vaste woon- en verblijfplaats', de daklozen.
In 2012 registreerde INSEE, het Franse CBS, 142.500 daklozen. In 2022 bedroeg het aantal daklozen 330.000, een meer dan verdubbeling in tien jaar tijd
Clochards zijn onlosmakelijk verbonden met het beeld van Parijs. Een roman of film over de stad is niet compleet als er niet ergens een clochard in figureert. En in het straatbeeld zijn ze net zo talrijk als de monumenten. Parijs hoort bij de clochards net zoals de clochards horen bij het Parijse straatbeeld. In de jaren dertig beschouwden de clochards het clochard zijn als een beroep. Het verhaal doet nog steeds hardnekkig de ronde dat veel clochards vrijwillig gekozen hebben voor dit bestaan. Weggevlucht uit de zware last van het dagelijkse bestaan. Een echte clochard is trots en staat op zijn vrijheid. Het hoort bij zijn levensopvatting dat hij niet gebonden wil zijn en geen verplichtingen wil. De clochards hebben maar weinig nodig om van te leven. Ze struinen de markten af waar ze genoegen nemen met het restafval. Van de weinige euro's die zij bij elkaar bedelen 'kopen' ze alcohol. Vaak rode wijn, want wijn voedt. Om hun ellende te vergeten, drinken ze veel, heel veel, want alleen in beschonken toestand is het leven draagbaar. Een clochard zei eens tegen mij op de vraag, “heb je een probleem met alcohol?” “Nee, ik heb een probleem zonder alcohol!”
Om hun ellende te vergeten, drinken ze veel, heel veel, want alleen in beschonken toestand is het leven draagbaar
Ondanks alle voorzorgsmaatregelen van de Parijse burgemeester Anne Hidalgo kampt Parijs met een groot tekort aan opvangplaatsen voor daklozen. Er is hooguit opvang voor 4500 personen en daarmee heeft nog niet eens de helft onderdak. De overigen slapen noodgedwongen op straat, in de beschutting van portieken, bij de warme luchtroosters en onder bruggen. Met name in de wintertijd wijken er velen uit naar de metrogangen. Het Parijse vervoersbedrijf, de RATP, heeft speciale ordebewakers in dienst die ’s nachts de metrogangen afstruinen om de daklozen, die zich hebben laten insluiten, na middernacht uit de metro te verwijderen. Deze nachtploegen, zogenaamde 'Outreach' teams, gaan met zaklantaarns de gangen in, nemen koffie, broodjes en sigaretten mee om het contact met de clochards te vergemakkelijken. Ze worden aangesproken met “mijnheer” en “u” en begeleid naar een gratis bus van de RATP, die ze vervolgens naar een opvanghuis brengt. Vorig jaar transporteerden de RATP medewerkers in totaal ruim 40.000 daklozen uit de metrogangen naar de opvangvoorzieningen.
De RATP heeft speciale ordebewakers in dienst, die ’s nachts de metrogangen afstruinen om de daklozen, die zich hebben laten insluiten, na middernacht uit de metro te verwijderen
Parijs legt veel interesse aan de dag voor het daklozenvraagstuk. Maar die compassie strekt zich niet uit naar de andere categorieën, zoals bedelende zigeuners of ontheemde illegalen. Ook notoire harddrugverslaafden, die eveneens rondzwerven en in een deplorabele toestand verkeren, worden uitdrukkelijk niet aangemerkt als daklozen. Zij worden weer opgevangen door vrijwilligers van het ‘Secours Catholique’, de 'Samu Social', of de liefdadigheidsinstelling Abbé Pierre. Wist jij dat er elke twee dagen iemand sterft op de straten van Parijs? Op 14 april 2023 was het slachtoffer een jongen, slechts 20 jaar oud.
La Nuit de la Solidarité
Sinds 2018 is er een jaarlijkse nachttellingsoperatie voor daklozen, onder leiding van de stad Parijs, die elk jaar meer dan 2.000 vrijwilligers en sociale professionals mobiliseert. Het heeft tot doel om op een gegeven moment het aantal mensen te tellen dat zich in een straatsituatie bevindt , dat wil zeggen geen slaapplaats heeft voor de nacht of slaapt op een plaats die niet geschikt is om te slapen (auto, tent, portiek van een gebouw, enz.), en om het profiel van deze laatstgenoemden, evenals hun behoeften, beter te begrijpen en te kennen. Om zo de publieke opvang-, huisvestings- en integratiesystemen en -beleid vooruit te helpen. Tussen 2022 en 2023 werden 417 extra daklozen geregistreerd in de straten van de hoofdstad. Vooral kinderen en gezinnen zijn steeds vaker aanwezig. Deze bevindingen zijn zorgwekkend. Terwijl de zesde editie van ‘la Nuit de la Solidarité’ (NDLS) op 26 januari werd gehouden laten de eerste geregistreerde cijfers een aanzienlijke toename zien van het aantal mensen op straat in 2023.
Notoire harddrugverslaafden, die eveneens rondzwerven en in een deplorabele toestand verkeren, worden uitdrukkelijk niet aangemerkt als daklozen
Van de 3.015 daklozen die in 2023 in Parijs werden geregistreerd, zijn er 105 minderjarig. Een andere belangrijke stijging is die van het aantal echtparen en gezinnen. In totaal vertegenwoordigen zij 14% van de daklozen in de hoofdstad, terwijl ze in 2022 slechts 6% vertegenwoordigden.
Les Morts de la Rue
Ook eens per jaar worden in Parijs alle 'straatdoden' van Frankrijk plechtig herdacht door het 'Collectief Les Morts de la Rue', onder leiding van de Fransman Christophe Louis. Zijn collectief, opgericht in 2002, bestaande uit 150 vrijwilligers, voert actie voor daklozen, maar bekommert zich vooral om hen na hun dood. Dan wordt de begrafenis georganiseerd en nabestaanden worden opgezocht. "Sinds het begin, zo’n twintig jaar geleden lag de gemiddelde leeftijd van een straatdode op 49 jaar", vertelt Christophe Louis in een interview aan Le Figaro. "Dat is na al die jaren nog steeds onveranderd".
De medemenselijkheid in Parijs is mede door de komst van vele migranten verhard
Dinsdag 13 juni 2023 was het weer zover. De 631 daklozen, in 2022 in Frankrijk op straat gestorven, waarvan maar liefst 178 in Parijs binnen de périphérique, werden herdacht tijdens een bijeenkomst op de place de la Nation. De jongste waren twee baby’s van slechts vier maanden oud, een kind van anderhalf jaar en een kind van zes jaar. In 2023 is het trieste record tot en met juli 305 doden waarvan in Parijs 93. De meesten in het 13e arrondissement vervolgens het 10e, 12e, 15e en 14e.
Ondanks alle voorzorgsmaatregelen van de Parijse burgemeester Anne Hidalgo kampt Parijs met een groot tekort aan opvangplaatsen voor daklozen
Trieste cijfers
In 2021 stierven 623 daklozen op straat, in 2020; 535, in 2019; 531, in 218; 612, in 2017; 510, in 2016 501, in 2015; 510, in 2014; 513, in 2013; 453, in 2012; 423, 2011; 402 en in 2010; 431.
Het hoofdkantoor van het Collectif Les Morts de la Rue bevindt zich in het 19e arrondissement aan de rue Léon Giraud nummer 5. Door hier te klikken kom je rechtstreeks op hun website als je een donatie zou willen doen. Collectif Les Morts de la Rue kun je ook telefonisch bereiken voor een donatie onder telefoonnummer 00 33 1 42 45 08 01 / 00 33 6 18 03 17 63
De medemenselijkheid in Parijs is mede door de komst van vele migranten verhard. Bij het schrijven van deze blog zit in mijn hoofd het liedje van Edith Piaf: 'Les Clochards de Paris'
"Het zijn de zwervers van Parijs. Van Montmartre tot Bastille.
Ze zwerven in het donker van de nacht, moe en in lompen langs bordelen.
Hun beroep is niet van belang zolang ze maar met de armen delen, de clochards van Parijs".
Ce sont les clochards de Paris
De Montmartre ou de la Bastille,
Ils errent dans la sombre nuit.
Lassés, ils traînent en guenilles…
Aux portes des boîtes de nuit,
Leur métier n'a pas d'importance,
Pourvu qu'il donne la pitance
Aux pauvres clochards de Paris.
Loop even met me mee door de stad en kijk wat er gebeurt op straat
Op YouTube zoek ik ook nog even naar de woorden van Guus Meeuwis; 'Op straat':
Zie je daar die oude man
graaiend in een vuilnisbak
zoekend naar iets bruikbaars voor in zijn oude plasticzak
net iets te veel meegemaakt
waardoor die dakloos is geraakt
praat in zichzelf
over hoe het vroeger was
en dan zeg jij
dat je eenzaam bent
omdat het even tegen zit
loop even met me door de stad en kijk wat er gebeurt op straat
dan zul je zien dat het met jou zo slecht niet gaat
zie je daar dat meisje
ze is net zeventien
en heeft nu al zo'n 10 jaar haar ouders niet gezien
muurtje om zich heen gebouwd
omdat ze niemand meer vertrouwt
vraag je haar wat liefde is
dan noemt ze jou de prijs
en dan zeg jij,
dat je eenzaam bent .
omdat het even tegen zit,
loop even met me door de stad en kijk wat er gebeurt op straat
dan zul je zien dat het met jouw zo slecht niet gaat
zie je daar die oude vrouw
die rustig voor de regen schuilt
deze bui is minder
dan de tranen die ze heeft gehuild
die vroeger een gezin bezat
maar later klap op klap gehad
nu sjouwt ze haar verleden
in een zelf gemaakte tas
en dan zeg jij
dat je eenzaam bent
omdat het even tegen zit
loop even met me door de stad en kijk wat er gebeurt op straat
dan zul je zien dat het met jou zo slecht niet gaat
zie je daar die jonge man
hij is bijna al zijn tanden kwijt
hij beet zich stuk op het vergif van deze tijd
elk uur een marteling
altijd zoekend naar een ding
kruipt eens per dag door het oog van de naald
en dan zeg jij
dat je eenzaam bent
omdat het even tegen zit
loop even met me door de stad en kijk wat er gebeurt op straat
dan zul je zien dat het met jou zo slecht niet gaat.
Weergaven: 867
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Ik zag onderweg naar Nederland dat ze de tentjes aan het opruimen waren. Het is triestig elk geval.Bedznkt voor het artikel.
heer v Vliet 19 ik weet het dit was ook al toen ik het jaar1985 in Parijs bij Quai Austerlitz woonde dat veel mensen gedwongen in Paris en door heel France op straat leven.
Soms ook door de onbarmhartigheid van "het systeem langs het net vallen, echter als je de beelden ziet wordt ik weer even stil...
@Ferry, bedankt dat je het met ons deelde. Het is verschrikkelijk, maar jammer genoeg in vele landen de waarheid. Ook in Nederland!
Ferry, een verhaal, zo vol met leed, een spiegel voor het geluk wat wij hebben! Is er voor deze mensen geen voedselbank of een restaurant de Cour?
@ Lida, jazeker er wordt veel hulp geboden, maar sommigen laten zich niet helpen, verslaving etc. en er is ook niet voldoende geld.
Dank voor (je zorgvuldige samenstelling van) dit bericht . . . je word er stil van.
Al jaren geleden, ook naar aanleiding van een bericht hier op Nederlanders.fr ben ik donateur geworden. jaarlijks ontvang ik een het trieste verslag met de cijfers namen van degenen die overleden zijn op straat. Doet je weer even realiseren hoe kwetsbaar we zijn en wat een geluk wij hebben met een dak boven ons hoofd.
Dus raakt dit verhaal je, ga dan naar de website en doneer! Nog aftrekbaar ook!
Ook dit verhaal moet zo vaak mogelijk verteld worden. En de foto's zijn ook deze keer weer zeer doeltreffend in combinatie met de tekst. Helaas zal het nooit lukken om dit probleem op te lossen ondanks dat moet je het natuurlijk wel blijven proberen. Het is en blijft een "smet" op heel veel grote steden.
Maar er is een ding wat ik niet helemaal begrijp. Ferry, je zegt aan het begin van het artikel "Parijs telt tien-tot vijftienduizend mensen zonder vaste woon- en verblijfplaats." om kort daarna op te merken "Schrik niet, Parijs kent ongeveer 120 krottenwijken met 7000 tot 9000 ‘bewoners’." Als ik dat uitreken uitgaande van het laagste inwoneraantal per wijk (120 x 7000) dan kom ik uit op een schrikbarende 840.000 mensen, en dat is heel wat anders dan de eerder genoemde 10- tot 15-duizend.
Wat is nu het juiste aantal? Of zie ik iets heel erg over het hoofd?
Je kent het verschijnsel, je komt soms bij een bezoek aan de "grote stad" wat zwervers tegen, maar dit verhaal met zijn zeer pakkende foto's maakt mij triest. Natuurlijk zijn er mensen die niets willen horen van hulp, maar ik vermoed dat het overgrote deel van de mensen een ander bestaan wil. Ikzelf help waar ik kan, lokaal via de voedselbanken bijvoorbeeld en nationaal via bijdragen aan verschillende organisaties. Een druppel op een gloeiende plaat, ik weet het, maar veel druppels zorgen voor een stroompje...
Dank voor deze (triestmakende) pakkende bijdrage, Ferry.
Die tegenstellingen blijven me verbazen, hier een vrolijk terrasje en even verderop plotselingwat tenten. In 1969 was m'n verbazing nog groter: met de D-trein naar Parijs en bij het naderen van Gare du Nord zag ik plotseling aan de rechterkant een hele bidonville opdoemen. Dat kan toch niet waar zijn, Frankrijk is toch een modern en beschaafd land? Een eerste deuk in m'n romantische blik op de lichtstad, ooit treffend in zwart/wit op de foto vastgelegd door Cas Oorthuys. Clochards die onder bruggen slapen met elk soms een verbazingwekkend levensverhaal. Ooit chirurg en nu hier.
Nu staan daar bij het binnenkomen van Parijs keurige moderne kantoorgebouwen. Problemen verschoven maar niet opgelost. En niet echt uit het zicht.
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer. Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr