Rusthuis in Frankrijk

Reactie van Wilma van Opstal op 24 Februari 2013 op 19.18

Ik wil iedereen graag de enquête sturen die in het gebied Lot, Lot et Garonne en Dordogne op dit moment gehouden wordt, maar dan moet men wel even het emailadres sturen aan ouderworden244647@gmail.com

Ik stuur Patricia de enquête, van de anderen heb ik geen emailadres, dus zie boven. 

Reactie van Patricia Wansink op 24 Februari 2013 op 19.41

Dank Monique, Anneke en Dick voor jullie reacties! Zal er morgen op reageren, fijne avond, groet Patricia

Reactie van Wonen en leven in Frankrijk op 25 Februari 2013 op 0.13

Het zou mooi zijn als zoiets van de grond zou kunnen komen. Weet overigens wel, dat in de afgelopen jaren vier van dergelijke projecten zijn gesneuveld (weigeren medewerking gemeente, deelnemers die op het laatste moment (financieren) afhaken, stijgende remigratie van 70-plussers).

Wim Bavelaar

Reactie van Cornelis Robat op 25 Februari 2013 op 8.31

Dat verschijnsel dat je een aangeleerde taal vergeet op oudere leeftijd is bekend. Werd in de VK over geschreven. Daarom ontstaan daar ook verscheidene centra met NL sprekend personeel.

Mede naar aanleiding van Patricia's reactie en de vele reacties via deze draad, het aantal keren gelzen enz. Denk ik dat er in LDF veel belangstelling is voor een bejaarden centrum met NL sprekend personeel.

Dat het niet eenvoudig zal zijn vanwege de regels lijkt me ook voor de hand liggend gezien de franse overheid juist de bejaarden voorzieningen zeer geod geregeld wil hebben zodat er weinig fout kan gaan. Waar ze het meest voor vrezen is dat de oudjes uitgebuit en disrepectvol worden behandeld. Dat er een verschil is tussen wat de overheid zegt en doen is uiteraard ook geen vreemd verschijnsel.

Als er iets dergelijks van de grond komt zal er niet alleen een goed business model maar ook een soort van garantiestelsel moeten komen dat de oudjes het vertrouwen hebben niet als een wandelende geldzak behandeld te gaan worden. 

Ik heb ooit eens gelezen dat er in LDf veel dorpen bestaan die totaal ontvolkt zijn, daar liggen vestigings kansen voor een soort 'ons dorp'

In de commentaren staat een aantal keer dat plannen op regels en geld wastliepen. Als je dat al weet dan kun je er wat aa ndoen dunkt me. Niet eerst in het diepe springen en vervolgens help roepen lijkt me, want dan is het te laat en zijn de oudjes er de dupe van. Als ik Patricia goed begrijp is dat het laatste wat ze wil.

Reactie van Wim van Teeffelen op 25 Februari 2013 op 9.16

Ik denk dat het geldprobleem steeds wordt onderschat. Waar we het over hebben is de golf van 50plussers die in de jaren 80 en 90 naar Frankrijk is verhuisd. Die zijn inmiddels (hoog)bejaard. Er is een groeiende stroom remigranten, maar nog altijd een behoorlijk groep die het liefst in Frankrijk zou blijven. Nagenoeg al die emigranten hebben een huis gekocht en opgeknapt. Typische Nederlands: een heel groot huis kopen met een forse lap grond. Maar als je dan 80 wordt, dan is dat huis en die tuin geen genot meer, maar een molensteen. Wat idealiter zou moeten gebeuren is dat een aantal mensen in deze situatie tegelijkertijd hun huis verkopen en de winst gebruiken om zich in te kopen in een rusthuis. En dat allemaal binnen één regio.
Dat ideaalbeeld is in de praktijk nauwelijks te realiseren en dat betekent dus dat het rusthuis niet kan worden opgezet met het geld van de toekomstige klanten, maar dat daarvoor financiering nodig is. Ik ken geen enkele Nederlandse initiatiefnemer die daarin is geslaagd (maar misschien zijn ze er wel). Ik ken wel een paar voorbeelden van eigenaren van een groot pand of een complex, die iets dergelijks hebben opgezet. Dat gaat bijna altijd fout op ongelijkheid tussen de eigenaar/oorspronkelijke bewoner en de nieuwe bewoners.

Een groot pand/complex huren, met als doel te gaan onderverhuren aan bejaarden (inclusief dienstverlening) betekent een bail commercial, die tenminste 9 jaar duurt en die als een zware belasting zal gaan voelen voor de initiatiefnemers indien de onderverhuur slecht op gang komt of stagneert. Een verhuurder loopt dan ook erg veel risico als hij in zee gaat met een onervaren partij. En dat allemaal nog los van de noodzakelijke investeringen om een pand aan te passen aan de eisen van een rusthuis.

Ik lees veel idealisme in dit draadje en dat is heel mooi. Maar wat ik al eerder schreef, dit idealisme komt elk jaar wel een keer terug in een van de frankrijkfora. Maar zolang het probleem van de financiering niet wordt opgelost, komt hier weinig van terecht. Het wachten is op een idealist die ook nog eens veel geld heeft...

Wim

Wim

Reactie van Cornelis Robat op 25 Februari 2013 op 9.23

@wim

De financiering zou je die kunnen zien in een collectief aandeelhoudersschap. Of zelfs een timesharing basis?

De regeltjes daar is altijd wel een modus in te vinden.

Maar het wordt beslist iets voor een lange adem.

Reactie van Wim van Teeffelen op 25 Februari 2013 op 9.44

@cornelis. Inderdaad, maar de financiering moet EERST geregeld worden, voor alle andere onderwerpen en dat is niet hoe de meeste initiatiefnemers hiermee beginnen.

De juridische oplossing is simpel, daar bestaat bv een Franse SCI voor en er zijn nog wel een paar andere constructies denkbaar. Timesharing lijkt me niet.

Wim

Reactie van Patricia Wansink op 25 Februari 2013 op 10.23

Goedemorgen nederlanders in fr, ik heb wel wat ontketend, hè?! De oudedagsvoorziening is wel iets waar we vroeg of laat allemaal mee te maken krijgen en daarom leeft het natuurlijk bij iedereen. Ben heel blij met alle reacties. Inderdaad, zoals Wim en Cornelis hierboven al bespraken is de financiering een heikel punt. Mijn bericht op deze site was om te peilen of er animo voor is en dat is er heel duidelijk. Er zullen zeker mensen teruggaan naar NL, maar er is ook een forse groep, die het liefst blijft. Begrijpelijk, zeker als je hier al jaren woont. Ik heb niet de illusie dat het plan morgen van de grond is, maar met alle goede raad en intenties ga ik eerst, via mijn echtgenoot, op zoek naar investeerders; daarnaast ga ik onderzoeken hoe de ned en fr overheden/verzekeringsmaatschappijen hier tegenover staan. N.a.v. een aantal reacties heb ik wel de indruk gekregen, dat die niet graag meewerken. Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen, dat dit plan voortkomt uit idealisme, liefde voor de oudjes en uit protest tegen de wantoestanden in de bejaardenzorg en ik heb het nodige gezien!!! We gaan de mouwen opstropen en aan de slag! Ik hou jullie op de hoogte, groet Patricia

Reactie van Cornelis Robat op 25 Februari 2013 op 10.32

@wim

in mijn werkzame verleden begonnen we altijd met een haalbaarheidsstudie (enquetes, kansen financiering...) dan kwam er een soort project initialisatie document waarin stond hoe het project aangepakt ging worden. Een van de belangrijkste dingen was te beschrijven welke voorwaarden je stelde aan het levensvatbaar maken van je project. Fondsen stonden altijd eenzaam op numero uno.

Ik denk dat Patricia goed op weg is door eerst een haalbaarheids studie te doen. Markt verkenning is een van de onderdelen daarvan. Dat is precies wat ze nu aan het doen is, toch? Zo aan de reacties te zien is de behoefte aan een veilige haven aanwezig. Hoe je het denkt te gaan realiseren / financieren zal dan het volgende agenda punt moeten zijn.

De financiering zal naar mijn idee een slim in elkaar gezette constructie moeten zijn welke niet gepaard gaat met leningen en garanties van banken. Die laatsten zijn in deze tijd een te onvoorspelbare factor. Een soort van collectieve financiering leek mij een goed idee om eens verder over te breinstormen.

Hup, Patricia zet hem op!

Reactie van Ine op 25 Februari 2013 op 11.11

In Nederland heeft "Centraal Wonen" een aantal samenwoon projecten opgezet voor ouderen. Ik heb geen ideee hoe het daarmee is afgelopen, maar misschien valt er iets te leren.

Zelf vierde ik de milleniumwisseling met een tiental leeftijdgenoten (50-ers) in Zuid Frankrijk en wij vatten toen het idee op om met zijn allen een aantal huizen dicht bij elkaar te kopen om later eventueel ook verpleging of verzorging samen te regelen. Een dorp kopen in Spanje b.v.  In 2006 hebben mijn partner en ik samen een huis in de Tarn gekocht, omdat het ons duidelijk was geworden dat een commissie niet in staat is een aankoop te doen die iedereen bevalt.  Maar ik zou tzt graag in Frankrijk kunnen blijven als we verzorging nodig hebben.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels. 

• ‹ Vorige
• 1
• 2
• 3
• 4
• Volgende ›
• Pagina