Verhuizen met kinderen en werken

Hallo iedereen,

Ik ben een 37 jarige mama en al een tijdje denk ik eraan om met mijn 2 kinderen 9 en 11 jaar naar Zuid Frankrijk te verhuizen.
Maar de angst is er om verkeerde beslissingen te nemen waar de kinderen de gevolgen van dragen.
De kinderen willen ook wel verhuizen maar stellen zich natuurlijk ook vragen wat betreft school en vrienden enz.
Ik ook: hoe vind ik werk dat ik kan combineren met mijn kinderen, mijn zoon heeft ASS.
Wat met scholing voor de kinderen en betaalbare woning?
En alle papieren die in orde gebracht moeten worden?

Zoveel vragen in mijn hoofd...

Ik wil echt wel werken en kan niet stil blijven zitten maar ik wil er ook zijn voor mijn kinderen.
Ik sta er alleen voor.

Ik heb voornamelijk in de verkoop gewerkt maar ben bereid om bij te leren. Ik heb een auto.

Het liefst zoek ik iets dichtbij Aigues Mortes daar mijn grootouders er wonen maar ik wil niet op hen steunen.
Ze zijn al op leeftijd, enkel bij hen in de buurt wonen zodat we meer contact hebben en ik hen ook kan helpen indien nodig.
Een betaalbare woning dicht bij hen met een klein tuintje voor de kinderen zou ideaal zijn.

Mijn dochter zit in haar laatste jaar basisschool, mijn zoon volgt type 8 onderwijs.

Als jullie tips hebben hoor ik het graag

Alvast bedankt hiervoor

groetjes

Tascha

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20130830, Kinderen, Languedoc-Roussillon, Werk Algemeen

Reactie van NATASCHA PEETERS op 2 September 2013 op 22.03: Ingrid, type 8 is kinderen met leerproblemen.
Ik zou het liefst omgeving Aigues Mortes wonen vanwege mijn grootouders.

Bedankt voor de informatie Ingrid

grtjs

Reactie van Wim van Teeffelen op 2 September 2013 op 22.14: Luister naar Ingrid, vrouw van de praktijk! Aigues-Mortes ligt drie kwartier rijden van Montpellier, de dichtstbijzijnde grote stad. Ik heb even snel op Google gezocht, maar geen speciale school of aangepast onderwijs gevonden in Montpellier voor autistische kinderen. Misschien dat een heel serieuze zoektocht wel iets oplevert, maar dan zul je daar nog steeds dagelijks heen moeten rijden om hem te brengen en te halen. Kun je dat combineren met een serieuze job? Bedenk dat part-time werken in Frankrijk lang niet zo normaal is voor moeders als in Nederland.

Je schrijft het zelf: 'hij heeft qua sociale en communicatieve vaardigheden ondersteuning nodig,' en dan wil je hem uit zijn vertrouwde omgeving halen en dumpen in een omgeving waar sociale omgangsvormen en communicatie nieuw en ingewikkeld zijn, wat voor een volledige communicatief vaardig Nederlandse pré-tiener al een enorme zware opgave is?! En dat ook nog eens in een maatschappij waarin de zorg voor kinderen met een dergelijke afwijking nog veel minder ver gevorderd is en in een schoolsysteem waar over het algemeen bijzonder weinig geduld is met kinderen met minder goede sociale omgangsvormen of communicatievaardigheden?

Het is mijn kind niet, maar ik heb hele trieste verhalen van nabij gezien, waarin pré-tieners en tieners het niet redden in Frankrijk en een enorme deuk oplopen in hun vaak toch al niet zo'n grote zelfvertrouwen. Je had misschien kunnen gaan emigreren toen je kinderen nog kleuters waren, maar heb het nu voor je kinderen over om nog 8 of 10 jaar te wachten.

Wim

Reactie van Wanda op 2 September 2013 op 22.47: Hoi Natascha,
Er zijn wel mogelijkheden voor kinderen met leerproblemen, maar je moet je kinderen wel op een privé school plaatsen. Dit heeft vaak te maken het aantal kinderen per klas in een publieke school en het lesprogramma. Samen met een centrum in Montpellier voor kinderen met achterstand, stel je een programma op voor het hele jaar. Dus de mogelijkheden zijn er, MAAR je moet helaas wel rekening houden met de wijze waarop de samenwerking ouder-school-centrum zal verlopen. In Frankrijk wil men graag de ouders vertellen hoe alles moet verlopen met niet altijd veel inspraak van de ouders zelf. Ik ken zelf op dit moment 3 gezinnen die met deze methoden werken. Een tip: zorg dat je een medisch dossier in het frans of engels meeneemt van je zoon, dat je direct kunt voorleggen aan het centrum in Montpellier of de school in Aigues Mortes, voordat je definitief naar het Zuiden verhuist.

Reactie van NATASCHA PEETERS op 3 September 2013 op 7.08: Bedankt Wanda voor je objectieve, neutrale, niet veroordelende informatie.

grts

Reactie van Gerrit van Rossem op 3 September 2013 op 11.28: Natascha, ik kan me voorstellen dat je best schrikt van de stroom info en meningen die je over je heen krijgt. Al vind ik de toon over het algemeen vrij mild deze keer. Maar blijf je eigen plan trekken, gebruik makend van alle info die je ontvangt. Ik wens je veel wijsheid bij je keuzes en hoop dat je een gelukkige periode ingaat. Groet, Gerrit

Reactie van NATASCHA PEETERS op 3 September 2013 op 12.46: Bedankt Gerrit, dat ga ik zeker doen want ik ben zeker dankbaar voor de info hier verkregen en zou gek zijn die naast me te leggen.

grts

Reactie van Wim van Teeffelen op 8 September 2013 op 9.04: @MonAmi,
Wat een karakaturale beschrijving van het hoger onderwijs in Nederland! Overdrijven is ook een kunst!
Wim

Reactie van Nityam op 8 September 2013 op 13.33: Beste MonAmi,

Wim heeft volledig gelijk, je overdrijft schromelijk in je eerste bericht.

Voor Frankrijk zouden we namelijk ook kunnen zeggen dat de student, na jaren op z'n gemakje te hebben gestudeerd, meerdere studies te hebben voltooid en dat alles zonder geldzorgen, hij/zij vervolgens niet aan de bak komt, de jeugd/jongerenwerkloosheid in Frankrijk is namelijk veel hoger dan in Nederland. Wel kunnen ze nog eindeloos 'stage' lopen, een soort van gesubsidieerde arbeid die zeer onderbetaald wordt. Velen betreuren het dan ook dat het CPE (contrat de première embauche) van Sarkozy het dankzij alle stakingen van de studenten, die daar overigens ook alle tijd voor hadden, niet gehaald heeft. Zo heeft elk voordeel z'n nadeel. Overigens wordt ook over het (dalende) niveau van het lager onderwijs in Frankrijk steen en been geklaagd; te weinig lesuren, te veel en te lange schoolvakanties, kinderen kunnen slecht lezen, schrijven en rekenen.

Ik heb mij als leerling overigens nooit 'gast' gevoeld in de lagere schoolklas, dus dat lijkt mij een toch geheel nieuwe aanpak. En concurrente in het L.O. lijkt mij ook wat overdreven.

Reactie van Nityam op 8 September 2013 op 17.15: Beste A+
Je hebt het over "ouderwets" onderwijs, ik ben tussen 1964 en 1971 naar de lagere school geweest. Ik woon nu bijna 8 jaar in Frankrijk. De kinderen van mijn man hebben kinderen die nu de lagere school verlaten, verder veel Nederlandse vrienden met schoolgaande of studerende kinderen.

Dat er veel meer Nederlanders naar Frankrijk verhuizen dan Fransen naar Nederland heeft ook te maken met het feit dat Fransen niet zo "emigratie-minded" zijn; ze gaan zelfs nauwelijks naar het buitenland op vakantie, terwijl Nederlanders van oudsher emigranten zijn, over de hele wereld!

Ik begrijp niet goed wat je met je berichtje wilt zeggen dus, maar met de cijfers, die ik overigens niet ken, maar ik neem aan dat er meer Nederlanders naar Frankrijk vertrekken dan Fransen naar Nederland, weet ik nog niet veel over de redenen dat mensen verhuizen naar een ander land, jij dus wel?

Reactie van Sylvie Wilson op 13 November 2013 op 3.09: Ik woon sinds 16 jaar in het zuiden van Frankrijk en heb een zoon van 13 die hier geboren is en dus nu op collège zit. Ik ben het voornamelijk eens met Wim zijn adviezen en zeker wat betreft de scholing faciliteiten. Voor kinderen met 'handicap' is hier in frankrijk niet zo veel 'begrip' en tijd en geld aan te besteden. De werkloosheid percentage is 14%. De levenwijze en franse cultuur is zo heel anders dan de Hollandse dat je daar de eerste jaren regelmatig tegen de 'muur' hier aanloopt.

Ik heb altijd de 'nederlandse' kolonies vermeden om zo goed mogelijk in de franse cultuur en gemeenschappen te integreren. Doe je dit niet dan blijft je dus heel lang 'buitenlander' en de 'nederlanders' staan niet overal heel welkom. Ik moet eerlijk zeggen dat ik zoveel mogelijk vermijd te vertellen dat ik uit nedeland kom. Veel trotser zeg ik dat ik indonesisch ben!!!

Wat ik heel vaak hoor van nederlanders die hier in frankrijk wonen is toch....... ja maar in nederland kan het wel....... of ja maar in nederland doen ze het zo...... ja maar de fransen zijn zo .......

Niets is onmogelijk, maar inderdaad bekijk eerst heel rustig en praat er met verschillende personen over je plannen en bedenk dat hier alles anders is en dat je niet moet rekenen dat het gaat zoals in nederland.

Ik ben 16 jaar geleden naar frankrijk gegaan omdat ik dat koude en regenachtige nederland zo zat was en de warme zonnestralen hard nodig had. En omdat ik de nederlandse maatschappij zo 'hard' vond. alles wat je deed moest perfect zijn, geen plaatst voor zorg, om je vrienden te zien moest je je agenda open trekken, iedereen liep met burn out, iedereen werkte voor een tweede auto, dure vakanties of dure koophuizen. De eerste keer dat ik met mijn kind naar een schoolfeest ging en dat ik zag dat alles nog zo 'amateuristisch' was opgezet en dat het niet erg gevonden werd, omdat je als familie en vrienden alleen maar belangrijk vind dat de 'kids' trots waren op hun uitvoeringen. Of dat nou hier en daar fout liep of dat er 'vals' gezongen werd, was niet belangrijk, wel dat we met z'n allen , vader, moeder, ooms en tantes en zeker grootouders er bij waren!! iedereen maakte een taart, een wijntje, een biertje en maar bij kletsen met z'n allen. Heel simpel, zonder al te veel poespas, maar heel gezellig.

En veel 'nederlanders' hebben dan de behoefte dit te willen veranderen, want het kan toch allemaal 'beter'!!!!

Heb dit ook in indonesie meegemaakt. Ik zat heel rustig bij een rijstveld te kijken hoe de mannen en vrouwen de nieuwe rijst aan het planten waren. Tot dat ik op een gegeven moment hoor dat er een busje stopt en een nederlandse meneer hoor zeggen: " Zie je nou wat ze nu nog doen? Ze planten de rijst nog op de oude manier terwijl het toch allemaal veel efficienter en gemakkelijker kan""!! Ze werken zelfs nog met de buffels terwijl er nu toch machines voor zijn"!!

Ik kon het niet voor me houden om deze nederlandse toeristen dus over de indonesische cultuur te vertellen en hen uit te leggen over de rijstvelden en de tradities en ceremonies daarom heen.

Tja..... er zijn culturen waar tradities en ceremonies nog zo sterk geldt en dat het minder belangrijk is dat het perfect moet zijn of efficienter of veel meer geld moet opbrengen.

Ook in frankrijk kom ik het tegen dat ik denk .... tja waarom moet het anders of nog 'beter' als iedereen happy is en het ok vind?!!

Om écht het goed te hebben in het land waar je je gaat vestigen is het belangrijkste denk ik dat je instaat ben om je in die gemeenschap te integreren en niet om veranderingen te bewerkstelligen of je eigen ideeen te 'verkopen' in ieder geval niet de eerste jaren, en anders stoot je je hoofd tegen een flinke muur en de muren hier zijn heel dik en heel hard!!

Sylvia