Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Beste forumleden,
In juli van dit jaar heb ik al een bericht geplaatst met een vraag over de aankoop van een naburig huis dat deel uitmaakt van een erfenis (34 erfgenamen). We willen het huis graag, voordat het echt op de markt komt, kopen tegen de taxatiewaarde. Het staat dus niet te koop bij een makelaar maar zit in de portefeuille van de notaris om verkocht te worden.
Al 3,5 jaar hebben we contact met een etude-notariat die, zacht uitgedrukt, niet meewerkt. Bellen, mailen, bezoek, 2 x een bod uitbrengen. Het mag allemaal niet baten. De etude reageert niet (meer) op onze vragen per mail. Als ik haar per hoge uitzondering aan de telefoon krijg, draait ze steeds hetzelfde riedeltje af: ik weet nog niets, het is complex, u hoort van mij. Dit nu al 3,5 jaar.
Mijn vragen : is een etude vergelijkbaar met een kandidaat-notaris? Is dit een, voor Frankrijk, normale gang van zaken? Is het zinvol om een afspraak te maken met een notaris van hetzelfde kantoor om zo beweging in deze zaak proberen te krijgen?
Als we geduldig afwachten zijn we over 5 jaar nog geen streep verder ben ik bang.
Alvast dank voor jullie input.
Weergaven: 2479
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Inderdaad is een 'étude' in dit geval niets anders dan een ander woord voor kantoor. Er is dus geen kandidaat notaris aan het werk.
Het is zoals velen al schrijven; de notaris kan niks doen, de erven hebben geen haast, dus zul je ook geduld moeten hebben.
De notaris heeft intussen wel wat anders te doen, zaken die wel geld opleveren en op een normale wijze plaatsvinden. Wat is het belang voor de notaris om 34 erfgenamen aan te schrijven voor hun akkoord? Dit kan dus nog wel 10 jaar zo blijven en wel 20 jaar ook, maar wat is het probleem dan voor jou?.
De waardebepaling is gedaan om de erfdelen van de erfgenamen in de successie te bepalen en het belastingpercentage dat ze eventueel moeten betalen, of eenvoudigweg voor de aangifte van de successie. Deze waarde is niet door de notaris bepaalt om hiermee een koopwaarde aan te geven. Het feit dat dit al jaren heeft geduurd geeft aan wat de prioriteit is voor de notaris en de erfgenamen.
Het enige wat je nu zelf kunt doen is 1 van de erven opsporen en proberen een voet achter de deur te krijgen in de hoop dat deze erfgenaam de andere erfgenamen benadert en motiveert om 'ja' te zeggen tegen jullie bod. En maar hopen dat er geen ruzie is in de familie om het een of ander want dan kun je het schudden voor de komende 20 jaar. En ja, doe er wel een klein schepje bovenop want de waardebepaling voor een erfenis is iets totaal anders dan de marktwaarde en kan wel 10 tot 20 % onder de marktwaarde liggen.
In principe geldt dat als je 1 erfgenaam mee hebt, het tot een goed einde kán komen, want niemand is verplicht in onverdeeldheid te leven, maar ja, procedures kosten ook wel veel geld en kunnen eindeloos duren.
Beste forumleden, hartelijk bedankt voor jullie reacties. Ik realiseer me nu dat, in een poging om niet al te lang van stof te zijn, mijn verhaal te beknopt en daardoor onduidelijk is geworden. Het belang om het huis te kunnen kopen is groot voor ons. Het grenst direct aan ons terrein en het zou voor ons een zeer welkome uitbreiding (woonruimte, opslag, garage) betekenen. Het huis van de buren komt maar 1 x te koop! We hebben moeite met de opstelling van de medewerkster van het notariskantoor omdat zij bij herhaling niet doet wat ze belooft en ons aan het lijntje houdt. We hebben haar gevraagd om ons bod over te brengen aan de erfgenamen en ons te laten weten of ze het accepteren. Niet dus. Alles lijkt in een heel diepe put te zakken. Ze vond ons bod trouwens goed. Er schijnt een genealogist bij betrokken te zijn die 30 Franse erfgenamen vertegenwoordigd en beslissingen voor hen mag nemen.
Ze hebben overduidelijk geen haast. Wij wel omdat de toestand van het huis steeds verder achteruit gaat. Wordt vervolgd.....
@Lies
Duidelijk. Waarschijnlijk is het handiger om direct met de erfgenamen contact op te nemen. De notaris ziet (zie ook de reactie van Jeannette) er geen brood in en gaat achterover leunen. Waarom zou hij hier iets aan doen. Hoop correspondentie, hoop gedoe, dus een hoop werk, en dat bij gelijkblijvende inkomsten. Ik kan me heel goed voorstellen dat de notaris denkt: dit dossier zit goed opgeborgen in de kast, en ik ga pas iets doen als de erfgenamen tot inzicht zijn gekomen. Het is ook niet de rol van de notaris om de groep tot inzicht te brengen. Voor de notaris is er dus geen eer aan te behalen en geen geld te verdienen. Dus doet-ie gewoon niets. Daar heb jij last van - begrijpelijk.
Vraag de buren of ze een paar van de erfgenamen kennen en ga daar langs.
Yep inderdaad via via werkt vaak wel hier in France, beter nog via iemand die de erven kennen...dat moet toch kunnen lukken de informele weg...succes
In aansluiting op bovenstaande: De notaris is in dit stadium eigenlijk helemaal geen partij. Vergeet die dus. De notaris stempelt straks de compromis de vente voor je af. Zorg dat je in gesprek komt met in ieder geval een van de erven, allicht kan de burgemeester helpen (was bij ons ook zo). En zorg dat die gesprekspartner persoonlijk gemotiveerd is de neuzen van het clubje en de vertegenwoordiger van de 30, de juiste kant op te laten wijzen. Allicht een vergoeding gunnen voor zijn of haar moeite….
Beste Lies,
Jouw situatie is voor mij heel herkenbaar. Toen ik in 2000 mijn huis kocht vertelde de notaris nadrukkelijk dat een deel van wat wij nu gebruiken als achtertuin niet bij de koop hoorde. Het betrof een stuk van onverdeelde nalatenschap uit 1969. De oorspronkelijke erven hadden onderling heibel. Ik heb eerst via een notaris getracht de erven te achterhalen. Lukte niet. Daarna in de buurt gevraagd of mensen nog erven of hun nazaten kenden. Geen succes.
Inmiddels was ik er door een Franse kennis op gewezen dat je door ingebruikneming na verloop van tijd eigenaar kunt worden. Mij werd verteld 20 jaar. Na 18 jaar de grond in gebruik te hebben gehad kreeg ik een boos schrijven van de gemeente, of ik onmiddellijk wilde ophouden met het illegaal gebruik maken van gemeenteterrein.
Op bezoek bij de burgemeester bleek dat de gemeente inmiddels naar de rechter was gestapt. Men had een kleine halve eeuw aan achterstallige belastingen opgeteld en kreeg bij de rechter gedaan dat als betaling voor die belastingen de grond aan de gemeente toekwam.
Sindsdien ben ik bezig via de koninklijke weg om de grond te verwerven. De gemeente heeft bewilligd dat ik de grond mag onderhouden en gebruiken. Alleen mondeling overigens.
Wellicht dat ik ooit nog meemaak dat de grond aangekocht kan worden.
Jeroen B, 062
Na het lezen van Jeroen B, 062 zakt de moed mij in de schoenen. De Franse wegen zijn ondoorgrondelijk. Ik ben altijd van mening geweest dat 'de aanhouder wint' maar die moet ik hier in Frankrijk waarschijnlijk los laten. Nogmaals dank voor jullie verhelderende reacties.
@jeroen62: voor alle duidelijkheid:op geen enkele manier kun je eigenaar worden door in gebruikneming van grond in de wetenschap dat het niet van jou is. Verkrijging door verjaring (30 jaar!) kan alleen als de gebruiker in de veronderstelling was dat het goed van hem was en ter goeder trouw de zaak onderhouden heeft als goed huisvader, de daadwerkelijke eigenaar het gebruik niet betwist heeft en iedereen in de omgeving in de veronderstelling was dat de gebruiker ook de eigenaar was.
https://www.service-public.fr/particuliers/actualites/A16649#:~:tex...'acquérir,invoquer%20la%20prescription%20acquisitive%20trentenaire
Dus al had je die 20 jaar gebruik vol kunnen maken, dan nog had je nooit het werkelijke eigendom kunnen verkrijgen door een beroep te doen op verjaring.
Ik begrijp dat je de moed in de schoenen zakt Lies en wij kunnen je ook niet het tegendeel vertellen. Je moet goed begrijpen dat het vak van notaris een ambt is, zijn verdiensten liggen zeer omschreven vast, hij kan niet als een makelaar optreden die hier een verdienste in kan zien. In bepaalde gevallen kan de notaris wel onderhandelingen voor je aangaan en contact leggen maar ik denk dat hier de notaris ook machteloos staat, het is geen onwi.
Situaties als door Jeroen beschreven kennen we allemaal wel denk ik, eigendom is aan de ene kant heilig in Frankrijk en aan de andere kant laten eigenaren zich leiden door andere motieven dan geldelijk gewin.
Maar als 1 partij al 30 van de erfgenamen vertegenwoordigt is er wellicht toch hoop, de taxe foncière zal toch betaald moeten worden, dat kost jaarlijks geld.Is er achterstallig onderhoud waar jullie als buren last van hebben?
Ik kan de situatie wel een beetje begrijpen. Wij hadden een boerderij gekocht uit een onverdeelde boedel. De Notaris moest van 22 mensen een handtekening hebben. Die zaten ondertussen over de gehele wereld, waarbij er nog een aantal ondertussen gestorven waren. De nazaten ervan wisten nog niet eens dat ze nog ergens bezit hadden. Kun je nagaan voor wat een opgave die notaris staat. In zo'n geval helpt een andere notaris niet. Maar misschien kun je wel een deal sluiten met de notaris dat je het alvast in gebruik neemt, dan kunnen ze niet zomaar meer naar een ander.
Het is uiteindelijk wel goed gekomen, doordat de notaris het aanhandig had gemaakt bij de rechtbank. Die uitspraak telt. Diegene die getekend hebben, hebben hun geld ontvangen. En het resterend deel van de opbrengst staat op een rekening derden van de notaris waar de nazaten zich kunnen melden????
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr