Op zijn Frans

In de Perigord, het gebied langs de rivier de Dordogne in Frankrijk, hing de herfst¬lucht zwaar in het dal van een zijriviertje van eerdergenoemde stroom. Op het terrein van een aldaar in de zomer en herfst maanden verblijvende Nederlander, genaamd Jan, was Pascal, een ondernemer in het bezit van ondermeer een shovel, bezig het terrein rond het huis te egaliseren en van overtollige bomen te ontdoen.

Het is belangrijk te weten dat Pascal behoort tot de jagersclub van deze gemeente, een lieflijk dorpje aan de Ceou. Nu wil het toeval dat een Franse kennis van onze Nederlandse Jan die morgen in het dal een groot wild varken had gezien en hij vertelde dit in geuren en kleuren aan Jan, op wiens terrein Pascal nog steeds druk bezig was, want het werk had al een week eerder moeten worden uitgevoerd, hetgeen ook was toegezegd; echter in Frankrijk wil een en ander nog wet eens uitlopen door omstandigheden, die dan breed worden uitgemeten.

Ook Pascal kreeg echter iets van het gesprek mee en het driftige werken met de grote machine werd allengs minder en na ongeveer vijf mi¬nuten draaide hij resoluut de contactsleutel om, wisselde een paar woorden met de Franse kennis van Jan en mompelde zoiets van "Ik moet even overleggen" en verdween in de op de rural geparkeerde camion.

Na een kwartier kwam hij vergezeld van Didier, een collega-jager, langs rijden, een krijsende hond van onbestemd ras in de laadbak en de geweren tussen hen in. Kennelijk toog men, visioenen van grote wilde varkens hebbend, ter jacht. Het werk bleef liggen. Jan baalde als een stekker en deed zijn beklag bij de vader van Pascal, die was komen inspecteren hoever het werk was gevorderd.

Hij hoorde de klaagzang aan, keek peinzend het dal in, waarin de beide jagers waren verdwenen, schudde het wijze grijze hoofd en antwoordde: "Maintenant ils s'amusent". Jan heeft, tot zijn grote ergernis, Pascal die dag niet meer terug gezien.