Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Op de HBS heb ik destijds geleerd om de 'e' aan het eind van een Frans woord niet uit te spreken, maar aan te duiden door de laatste medeklinker nadruk te geven.
In 2002 verhuisden wij naar de Hérault en wat blijkt : die stomme 'e' wordt hier WEL uitgesproken en soms zelfs met nadruk, zoals tijdens de feestelijke optocht hier als de comentator de naam van ons stadje als MèzE uitspeekt met de naduk op die laatste e.
Het inslikken van die stomme e wordt hier ervaren als geaffecteerdheid van de Fransen van het île d France. Ja het heet niet voor niets de 'langue d'oc', de streek waar lange tijd het latijnse 'oc' ipv oui werd gebruikt. Een overblijfsel van de strijd tegen de Noord-Franse onderdrukking is naar mijn smaak deze plaatselijke afwijking, die mij inmiddels als heel prettig in de oren klinkt en voor ons Nederlanders het Frans wat simpeler maakt.
Wellicht denken de Walen (parfois plus francofiel comme les français) daar anders over, evenals de Vlamingen zuiverder op het Nederlands zijn dan die onbehouwen Bataven.
Weergaven: 491
Leuk om te weten. Hier in Bretagne praten ze "gewoon" Frans, soms met rollende R als de persoon gewoon is om Gallo te praten. Dit is geen Bretons, maar een andere taal, sommigen zeggen dialect, maar dat vinden zij dus niet! Wij wonen in het Gallo gebied in de Morbihan. Er is een duidelijke scheidslijn tussen de twee talen. De lijn loopt van noordoost naar zuidwest, dwars door de Morbihan heen, waar het Gallo hoofdzakelijk gesproken wordt.
Warme groet Ada
Ja, ik ben als 16-jarige in de Hérault in een collège terecht gekomen, met als enige bagage mijn nette nederlandse schoolfrans en een spoedcursus in Spa; ik verstond practisch geen woord in het begin van wat er verteld werd, maar uiteindelijk bleek dit frans eenvoudiger voor een nederlandse mond, je mag alle letters uitspreken en je hoeft je neus niet dicht te knijpen... !
In veel regio's in Zuid-Frankrijk wordt 'Patois' gesproken, de streektaal. Waag dan niet om dit een dialect te noemen, de betrokkenen zouden hevig beledigd zijn. In het algemeen wordt in het zuiden van Frankrijk vanaf de Italiaanse grens tot aan Biarritz de stomme 'e' uitgesproken en de 's' aan het eind van een woord, waarbij het kan voorkomen dat dan ook de klemtoon op het eind van het woord komt te liggen.
Ik doe het zelf inmiddels ook, dat wordt een beetje een gewoonte als je niets anders hoort. Mijn schoonvader die van origine uit de Aveyron afkomstig was sprak de 'b' in een woord uit als een 'p'. 'Table' werd zo 'taple'. Zo heeft iedere regio zijn eigenaardigheden waar het de taal betreft. Het is jammer dat de oude streektalen steeds minder worden gesproken. Zo verdwijnt langzamerhand een stukje cultuur. Ik juich alle initiatieven toe die proberen deze talen in stand te houden.
Mijn schoonmoeder behoorde tot de 'pieds noir' (oorspronkelijke Franse bewoners uit Algerije). Deze bevolkingsgroep spreekt met een geheel eigen intonatie, die je op termijn wel leert herkennen. Luister b.v. eens naar een interview met Enrico Macias. Zo zijn er verschrikkelijk veel interessante nuances te (her)kennen in de Franse taal.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
