Alle berichten zijn gemarkeerd als 'Korte Verhalen' (739)

Dag mensen,



Zoals zovelen wilde ik Parijs leren kennen, maar ik wist niet waar te beginnen. Op straat liggen de verhalen zo voor het oprapen, zeggen ze weleens. Daarom nam ik een bezem ter hand. Vegen is ontmoeten.

Over mijn periode als Parijs' straatveger is nu een boek(je) gepubliceerd, 'Uit de goot gezogen, straatvegen in Parijs':

“Hoe zou het zijn als Nederlandse vrouw in de multiculturele wereld…

Omdat op de op dit forum gestelde vragen en verzoeken meestal met grote bereidwilligheid worden beantwoord, en er zich onder de lezers een groot aantal deskundigen op divers terrein bevindt, richt ik mij tot jullie met een roep om hulp. Het probleem, waar ik een oplossing voor zoek heeft dusdanige vormen aangenomen, dat het wel eens een bedreiging van mijn relatie zou kunnen zijn.

Een verschil van mening tussen mij en mijn partner over de manier van ophangen van de WC rol heeft al…

" Heb je nog leuke mensen gehad “  vraagt een vriend van ons.

Hoezo? We hebben alléén maar leuke mensen in onze chambre d’hôtes. (Bed & Breakfast)  Natuurlijk hebben we ook mensen, waar we weinig kontact mee hebben. Bijvoorbeeld, die voor Marciac komen. Dat is een Jazz festival, en die mensen komen eind van de middag even kijken waar ze slapen, dan komen ze midden in de nacht “thuis”  de andere morgen ontbijt en ze vertrekken weer. Wij snel hup, hup, bed en kamer verschonen en de…

Tegenwoordig moeten wij als Nederlander in den vreemde naar een ambassade om een nieuw paspoort aan te vragen. Vroeger was het voor ons het consulaat in Toulouse of Bordeaux, al een wereldreis op zich, maar nu wordt het Parijs! Of een andere ambassade. Dat alles vanwege de bezuinigingen. Belachelijk natuurlijk!

Maar je kunt er lang en breed over praten, vragen of het anders kan (aan wie?), maar voorlopig zitten wij al sinds maart zonder geldig paspoort, dus daar moet wat aan gedaan…

Als kind ben ik nooit mishandeld -laat staan misbruikt-, heb geen ernstige ziekte gehad of een trauma aan een ernstig ongeluk overgehouden. Ook had ik voor zover ik weet geen stofje te veel of te weinig in mijn hersens. Mijn ouders zijn zelfs niet eens gescheiden.Mijn hele leven heb ik leuk werk gehad, aardige kinderen, een lieve vriendin, en nu een leuk huis in Frankrijk. Je zou denken, alle ingrediënten zijn aanwezig om tevreden en gelukkig te zijn. Maar toch knaagt er iets van binnen. En…

De kat van mijn buurvrouw ging er onverschrokken met een slang van door. Mijn buurvrouw vond beide dieren later levend terug in een afgesloten ruimte op zolder. De kat was met slang en al door een dakraam naar binnen gekropen.

Ons dorp wordt doorsneden door het riviertje de Coney en het Canal de l'Est. Daar tussenin loopt het jaagpad, waar in vroeger tijden de paarden liepen die de schepen moesten trekken. Het is een mooi stukje ongerepte natuur, waar maar weinig mensen komen, en je kunt er prachtig wandelen. Vanaf het pad kijk je op de helling en op de achterkant van de huizen in het dorp.

Toen ik daar onlangs met een vriend een wandeling maakte, zagen we in een tuin een paar schapen lopen.We vonden het…

Het is maandag dus marktdag in St.Loup. Die trekt altijd mensen uit de wijde omgeving aan.Het is drukker dan anders. Het lijkt wel of het mooie weer de mensen heeft verleid om een bloemetje, een plantje voor de tuin of een mooie nieuwe fleurige jasschort te kopen. Overal staan groepjes mensen te praten en ik kan me met de auto maar nauwelijks een weg door de hoofdstraat banen.Even verderop zie ik een oude man langs de kant van de weg staan. Het lijkt er op dat hij op iemand staat te…

Als we bij het restaurantje aankomen, zit er « een man alleen » buiten te eten. Ik wil graag buiten eten, Bob binnen. De eigenaar zegt, dat er alleen nog maar plaats buiten is.

Hoi!

We nemen een tafeltje in beslag, ik graag in de zon, bestellen een pilsje en een glaasje rosé. We babbelen wat, de tafel wordt gedekt en ineens staat “de  man alleen” op en stelt zich aan ons voor. Vraagt of we hier in de buurt wonen, nee, we zijn op de camping in het dorp. Hij woont in de buurt.…

Elke dag, rond dezelfde tijd, kwam hij bij ons door de straat met zijn hond aan de lijn. Een vriendelijke, beetje verlegen, man van een jaar of zestig. Je hoorde hem al van verre aankomen, want hij had iets aan zijn heup waardoor bij elke stap één voet hard op de grond klapte. We groetten elkaar: "Bonjour monsieur", en daar bleef het voorlopig bij.

Toen ik na verloop van tijd een paar woorden meer in het Frans tegen hem zei, keek hij me niet begrijpend aan.

Hij bleek Engelsman…

Ons dorp wordt doorsneden door het riviertje de Coney en het Canal des Vosges.Toen ik van de week, na een lange wandeling over het voormalige jaagpad langs het kanaal weer bij het dorp terug kwam, hoorde ik op de steile helling achter een van de huizen wat geritsel in de struiken. Toen ik wat beter keek, zag ik dat daar een oude man lag, die verwoede pogingen deed om tegen de helling omhoog te klimmen. Kennelijk was hij gevallen en probeerde hij uit alle macht weer overeind te…

Gedurende lange tijd heb ik in een oude auto gereden. In die tijd heb ik nogal veel met pech te maken gehad. Op een keer was het weer zo ver. De olie van de stuurbekrachtiging lekte uit de auto en er kon niet meer mee gereden worden.

Omdat de garage in ons dorp inmiddels gesloten was, belde ik een garage in een naburig plaatsje. De eigenaar, monsieur Grenier, had ik al eens eerder mee gemaakt. Een driftig baasje, dat altijd druk is en de hele dag door loopt te rennen.

Toen hij…

Er is geen land waar de bureaucratie op een hoger niveau staat, dan, denk ik, in Frankrijk. Men zou er boekdelen over kunnen schrijven en van tijd tot tijd, als men er weer eens mee geconfronteerd wordt, zou men een bulldozer door de hele papierwinkel willen laten razen.

Net als die ene dag….we woonden nog niet zo lang in Frankrijk. Zo'n ruim 30 jaar geleden.

Ik ben vastbesloten assertief op te treden. Daar heb ik net een boekje over gelezen. Terwijl ik in de auto zit, ben ik…

Als ik mijn  profielfoto bekijk, moet ik altijd weer terug denken, aan mijn eerste jaren in Frankrijk en de soms moeizame contacten met autoriteiten, garages, aannemers en in dit specifieke geval, de schoorsteenveger.

Op onze eerste ritten naar Frankrijk kwamen we ze vaak tegen. Volledig uitgebrande boerderijen en woonhuizen, waar alleen nog wat smeulende resten van over waren. Later hoorden we dan, dat de oorzaak vaak een uit de hand gelopen schoorsteenbrand was, en dat…

We wisten eigenlijk niet zo goed, wat we er van konden verwachten. Je gaat natuurlijk wel naar een concert van een man van bijna 90.Het begon allemaal wat ongemakkelijk. Tijdens het eerste nummer bleek al gauw, dat zijn oortje niet werkte, zodat hij zichzelf niet kon horen. Ook de autocue bleek niet te werken, wat, zoals hij zelf zei, heel lastig was. Vooral als je in vijf verschillende talen zingt, wil je af en toe nog wel eens je tekst op een scherm kunnen zien.In zo’n situatie herken je…

Even na Nieuwjaar zie ik mijn buurvrouw en wens ze gelukkig nieuwjaar. Ook al hebben we een kaartje in de brievenbus gedaan, maar beter twee keer dan geen keer.

Ze vraagt wat we gedaan hebben met de kerstdagen en ik zeg, dat we bij onze jongste dochter waren in Zwitserland.

“Kennen we die?” vraagt ze? Want ze zijn nog niet zo lang onze buren, hoewel ze jaren geleden bakker waren in het dorp. Toen ze met pensioen gingen hebben ze eerst in een ander dorp gewoond en nu sinds een…

Beste,

Bretagne.... heeft nu een blog in het Nederlands! Een paar maanden geleden ben ik - Betty Rombout, journalist/tektschrijver en wonende in Bretagne - dit blog begonnen: www.b-write.nl/blog.  Elke week schrijf ik meerdere keren over bijzondere plekken in Bretagne; over dorpjes, steden, de natuur, mythes, legendes et cetera. 

Wil je mijn blog elke keer 'automatisch' ontvangen, abonneer je dan op mijn…

Het is zo’n middag, dat ieder telefoontje of een bezoekje een welkome onderbreking is. Buiten is het warm, het strand is beslist aanlokkelijker dan wijn proeven in het Maison de Vin, waar ik werk.

En toch hoor ik op een gegeven moment een motor aankomen en hoopvol kijk ik naar buiten. Een man alleen, korte broek, T-shirt en een helm op. Hij komt dus beslist niet van ver.

Joviaal komt hij binnen, ook zin in een babbeltje. Een bon-vivant, z’n uitgewassen shirtje zit strak over…