Ieder jaar op de derde donderdag in november daalt de fameuze Beaujolais Nouveau gracieus op de wereldmarkt neder. Geen dag eerder of later. Afgesproken werk. Een krasse belofte die Frankrijk, hét wijnland bij uitstek, ooit over zichzelf heeft afgeroepen.

Het 'moment suprême' prijkt onmiskenbaar als rotsvaste traditie op de toch al overvolle Franse Feestdagenkalender, die ene derde donderdag.

Maar ja, druiven trekken zich daar uiteraard geen ruk van aan. Die rijpen wanneer het hen schikt en Moeder Natuur de tijd én omstandigheden daartoe rijp acht. Daar hebben zelfs de Fransen niks over te zeggen. Gokje dus. Oeps!

Rijpen kost nou eenmaal tijd. En eerst pas wanneer die druiven helegaar zijn uitgezwangerd, kortom eerst pas écht volrond rijp zijn, valt er eventueel over een mogelijk op handen zijnde pluk te praten. Niet anders! En zo heurt het ook.

De Beaujolaisdruif Gamay vormt daarop geen uitzondering. Alhoewel deze zich wél heeft laten uit- of afpersen om tenminste twee maanden vóór die derde donderdag in november rijp te zijn.

Welnu, dat lijkt me kras, wat u? Een wurgcontract, dunkt me. Lief krijgt haar tomaten, kweeperen of peentjes in de moestuin toch ook niet zo krankjorum. U wel?

Maar ja, evenzogoed staat die derde donderdag wél vast! Gelijk een maison de maitre!

En die wijnboeren schijten alle kleuren merde van angst in de Beaujolais. In de streek bedoel ik, niet in de wijn.

En dat in de eerste plaats vanwege de toch best talrijke heftige regen- en hagelbuien aldaar. En daar houden druiven niet van. Die blieven dat niet. Een snotterig griepje is tenslotte zo gevat. Druifjes zijn gevoelige vruchtjes. 

Druiven houden nou eenmaal van een aangenaam warm en tikkeltje vochtig klimaat. Je moet ze dus niet zuidelijk zonnebrandend opfikken en evenmin noordelijk kil verkleumd en snotterend verregend verzuipen. Stadskanaal of Schubbekutteveen zijn dus minder geschikt.

Vandaar ook dat de meer noordelijke volkeren sinds mensenheugenis massaal in het ruime biersop verzuipen en hooguit bij gelegenheid een spuugje wijn nippen. Aan de Kerstdis.

Hoe dan ook, vanwege die opdringerige traditie rond de Beaujolais Nouveau, kiepert men onmiddellijk na de oogst de hele bliksemse boel subiet in kolossale kuipen en begint de koolzuurgasvergisting.

Een vinificatie van het ADHD-type. Opschieten en rap een beetje, luidt het motto. Het spul moet per slot van rekening ook nog op de fles én naar alle windstreken en uithoeken van de wereld worden uitgezonden en uitgestald. Dat is toch waarachtig geen kattenpis.

En warempel, op die bikkelharde derde donderdag in november stáát de Beaujolais Nouveau weer te schitteren. Wereldwijd.

Een breed, rijk en fier regiment glanzende bouteilles met prestigieuze titels op fraai gekalligrafeerde, hoogst verleidelijke, etiketten. Wijnfestijn! Feestje!

Lief en ik zijn altijd van de partij! Wij gaan acuut en route om een zootje van die flessen Beaujolais Nouveau te proeven én te scoren.

Gisteren nog, ondanks hoogst on-Franse sneeuw en ijzel hier, stoven Lief en schrijver dezes per smerige Berlingo naar de alhier dichtstbijzijnde wijnboer in de regio en hebben daar ter plekke DE Beaujolais van DIT jaar in het ruim gesmeten. Niet al te kinderachtig. Hopla! Vergeet die Hollandse zuinigheid! Dit is Frankrijk! Gewoon volgooien!

Daaraan toegevoegd een volle bolle ronde smeulend zachte Epoisses plús een heftig en hevig knapperig gestookt stokbrood alsook een pittige dikke droge knoflookworst en die hele zooi wordt thuis op de oude houten eettafel soldaat gemaakt. Alles! U leest het goed, alles! Op! Kost een paar uurtjes. Van harte aanbevolen.

© LUDIQUE LE VERT

schrijver in Frankrijk

Verschenen boeken in de reeks Frankrijk

‘Hilarisch Frankrijk’

‘Kolderiek Frankrijk’

‘Kaaskoppen in Frankrijk’

'Het beste van Ludique'

Roman

'Het Laatste Huis'

Een intrigerend verhaal over levensloop, familierelaties en -geheimen.

Te verkrijgen via boekhandel, internet, Uitgeverij Grenzenloos en Uitgeverij September

ook als e-boek en/of luisterboek te verkrijgen