Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
NEDERLANDS ONDERAAN
Je l’avais annoncé la semaine dernière, et voyez, ça n’a pas raté : plus d’un million de Français ont défilé jeudi dernier en brandissant banderolles et pancartes contre le projet du gouvernement de retraite à points et d’augmentation progressive de l’âge du départ. Les gens ont peur que leur temps de retraite heureuse après une vie de labeur ne soit fortement réduit. Alors, bien sûr, je suis parti à la pêche des slogans, car l’ambiance d’une manif – et son succès auprès des photographes de presse - dépend en grande partie des formules qui font mouche ! J’en ai sélectionné quelques-unes pour vous, et vous en donne la clé :
- le mot ‘retraite’ à plusieurs sens – dont celui du recul d’une armée en difficulté. D’où ce ‘Nous ne battrons pas en retraite !’ agité sous le nez d’un CRS !
- un jeu de mot sur les degrés de cuisson d’un bon beefsteak : ‘Vous la voulez comment, votre retraite : ‘à point(s)’ ou ‘saignante’’…
- ‘Retraites à points = retraites à poil’ (être à poil = être tout nu)
- une variation du fameux motto de l’engrenage quotidien (métro-boulot-dodo) : ‘métro, boulot, caveau’ (= tombe)
- une parodie de la folie dépensière du ‘Black Friday’ : ‘Black Macronday : liquidation totale de tous nos acquis’ (les manifestants considèrent l’âge actuel de départ à la retraite comme un acquis de la gauche)
- des paroles rappelant ‘Lili’, chanson très connue de Pierre Perret sur une travailleuse immigrée
- le souhait d’un grand-père qui lui, a peut-être profité des retraites avantageuses ayant cours à la fin des Trente Glorieuses (les années d’abondance)
- une adaptation du ‘Yes, we can’ de Barack Obama, mais avec une canne (la béquille aidant les vieux à marcher)
- ‘Pot de départ ou mise en bière’ : le pot de départ est la petite fête qui se donne lorsqu’on part en retraite, mais la ‘mise en bière’ est le moment où on place le corps d’une personne décédée dans son cercueil
- et enfin un cri du cœur : ‘La retraite, on s’en fout : on veut plus bosser du tout !’
- …et le panneau à l’orthographe incertaine d’un enfant d’une dizaine d’années : ‘On ne veut pas prendre sa retraite à 64 ans’
La prochaine journée de protestation est prévue le 31 janvier. Les manifestants sauront-ils se renouveler ?
Chanson de Pierre Perret : ‘Lili’
NL/ Ik had het vorige week aangekondigd, en kijk eens: meer dan een miljoen Fransen hebben afgelopen donderdag gemarcheerd met spandoeken en borden tegen het plan van de regering over een op punten (les points) gebaseerd pensioen en een geleidelijke verhoging van de pensioenleeftijd. Mensen zijn bang dat hun gelukkige pensioentijd na een leven lang werken sterk zal afnemen. Ik ben natuurlijk naar leuzen gaan vissen, want de sfeer van een demonstratie - en het succes ervan bij de persfotografen - hangt grotendeels af van de rake formuleringen! Ik heb er een paar voor jullie uitgezocht, en ik geef jullie bij deze de sleutels ervoor:
- het woord "retraite" heeft verschillende betekenissen - waaronder die van de terugtocht van een leger in moeilijkheden. Vandaar dit "Nous ne battrons pas en retraite !” (We zullen ons niet terugtrekken!) dat onder de neus van een CRS wordt gezwaaid!
- een woordspeling op de kookgraden van een goede biefstuk: "Hoe wilt u uw pensioen: "à point(s)" of "saignante"...
- ‘Retraites à points = retraites à poil’ (être à poil = poedelnaakt zijn)
- een variatie op het beroemde motto van de dagelijkse sleur (metro-boulot-dodo): "metro, boulot, caveau" (= graf)
- een parodie op de uitgavenwaanzin van "Black Friday": ‘Black Macronday: liquidation totale de tous nos acquis’ (‘Black Macronday: totale liquidatie van al onze verworvenheden’); de demonstranten beschouwen de huidige pensioenleeftijd als een verworvenheid van links
- een tekst die doet denken aan het beroemde lied "Lili" van Pierre Perret over een gastarbeider.
- de wens van een grootvader die misschien heeft geprofiteerd van de voordelige pensioenen aan het einde van de Trente Glorieuses (de jaren van overvloed)
- een aanpassing van Barack Obama's 'Yes, we can', maar dan met een ‘canne’, een wandelstok
- ‘Pot de départ ou mise en bière": de ‘pot de départ’ is het feestje wanneer je met pensioen gaat, maar de "mise en bière" is wanneer je het lichaam van een dode in zijn kist legt.
- en tenslotte een hartenkreet: ‘La retraite, on s’en fout : on veut plus bosser du tout !’ ("Het pensioen kan ons niet schelen: wij willen helemaal niet werken!”)
- ...en het onzeker gespelde bord van een tienjarig kind: ‘On ne veut pas prendre sa retraite à 64 ans’
‘We willen niet met 64 met pensioen’.
De volgende protestdag is gepland voor 31 januari. Zullen de demonstranten zich kunnen vernieuwen?
Liedje van Pierre Perret: 'Lili
- Tekst met vertaling: www.talenvoortalent.nl/lili.pdf
Weergaven: 1349
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Ach je moet het allemaal niet zo letterlijk nemen. Veel Nederlanders balen evenveel van hun werk als veel Fransen en omgekeerd werken veel Fransen ook graag en hard. Werken staat toch steeds minder centraal, een gelukkig en evenwichtig leven voeren wel maar dan moet je er de middelen voor hebben. Fransen met een lager inkomen, maar nu ook steeds meer middenklassers, kijken daar anders tegen aan dan Nederlanders. Ze stellen zich kritischer op tegenover hun regering. Ze hebben ook minder vertrouwen in de toekomst en dat laten ze weten op straat. Die akties hebben wel degelijk invloed op het politiek beleid (en op de verkiezingen). In Nederland gaat het meer consensueel ; de vraag is hoe lang nog want de maatschappelijke vraagstukken stapelen zich daar ook op.
Uit allerlei onderzoeken blijkt dat Fransen veel minder blij zijn met hun werk dan bijvoorbeeld Nederlanders. Voeg daarbij dat veel te veel mensen hun hele leven het minimum verdienen (SMIC) met weinig of geen vooruitzicht op verbetering. Het onderwijs op bijna alle niveaus sluit nauwelijks aan bij de vraag en ondanks alle pogingen om meer mensen tussentijds om- of bij te scholen blijft dat een probleem.
Daarenboven heeft de 35 uur het accent van werken om te leven nog verder vergroot naar leven, vrije tijd en daarnaast een beetje werken. In Lefigaro van deze week stonden reeksen artikelen en analyses over dit onderwerp. Ik zie om mij heen hoeveel moeite het de kleine ondernemers het kost om hun mensen gemotiveerd te houden, ondanks zeer correcte salarissen rn opleidingsmogelijkheden.
Tenslotte vind ik de maandelijkse peilingen naar de populariteit van de president en premier bijna hilarisch. In tijden van echte crisis, zoals aan het begin van de covid-periode nam de populariteit enorm toe. Macron werd hoe dan ook in mei jl met een behoorlijke meerderheid gekozen en is nu weinig populair (30%). Alsof je regeert om populair te zijn. Maar het blijft blijkbaar moeilijk iedereen te overtuigen van de noodzaak iets aan de pensioenen of leeftijd te doen. Ik zie te weinig heldere cijfers die de noodzaak moeten aantonen. Ik hoorde deze week iemand van de club van Melenchon roepen dat ze "gewoon de dividenden van de CAC40 moeten opeisen" om het probleem op te lossen. Ook een zienswijze...
De aankondiging van de cheminots (conducteurs bij de SNCF) om op 4 februari heel het treinverkeer weer stil te leggen, terwijl zij al met pensioen kunnen op de belachelijke lage leeftijd van begin 50. (Pour les agents sédentaires, l'âge minimal de départ à la retraite est situé entre 55 et 57 ans. Concernant les conducteurs de train, ils peuvent partir à la retraite entre 50 et 52 ans. Afin de pouvoir partir en retraite, les agents doivent totaliser au moins 15 ans de service à la SNCF) Dit helpt ook niet echt mee bij mij voor het kweken van begrip voor de zoveelste staking.
Wel heb ik begrip voor de grote groep werkenden in Frankrijk die rond moeten komen van 1200€ netto per maand of soms nog lager. En dat dan vaak voor een hierarchische kl..tzak van een baas.
Het zou te ver voeren om hier nog eens uitvoerig in te gaan op de grote culturele verschillen tussen de arbeidsverhoudingen en sociaal-economsche gebruiken. Een diepe kloof. Met aan de ene kant de Nordics, aan de andere kant de Mediterranen. Wat de verhouding Nederland-Frankrijk betreft aan te duiden als het Rijnlandse model tegenover het syndicalistische model. Slechts een paar korte opmerkingen.
De Belgische journaliste Mia Doornaert heeft in haar boek "De ontredderde Republiek" over die onderliggende cultuurvrschillen al een zeer leesbaar en toch goed gedocumenteerde analyse op papier gezet, nog steeds een aanrader. Een interview met haar valt nog terug te vinden op InfoFrankrijk.
Nog meer journalistes aan het woord, nu Sophie Pedder. Zeker sinds een indertijd spraakmakend artikel in het Britse blad "The Economist" werd dat blad, niet alleen door links Frankrijk, toch gezien als een soort satanskerk van liberale economen. De voorpagina van die editie, een eigentijdse variant op "Le déjeuner sur l'herbe" leverde niet voor de eerste keer aanstoot én waardering op. Sarkozy en Hollande samen op het gras.
A country in denial by Sophie Pedder: Les derniers enfants gâtés de l'Europe.
Overigens kreeg deze studie van de OESO in Parijs in de jaren tachtig ook al niet de handjes op elkaar in Parijs, misschien nog terug te vinden in de een of ander bureaula. Woorden die lijken op het woord "zuinigheid" doen het niet echt lekker in Frankrijk. Het noemen alleen al van het woord austérité is goed voor een paar grote demonstraties in Parijs.
Nog wat verder terug in de tijd, enkele observaties van Julius Caesar over de lichte ontvlambaarheid van het karakter der Galliërs.
Je suis heureux de voir que mes quelques pancartes résultent en un vrai débat :-)
Sylvain, ce débat, d'ailleurs - encore une journaliste, cette fois une Française pour garder un peu l'équilibre - a été lancé bien avant. Jusqu'à quelques années après la démission de De Gaulle, le budget français fonctionnait encore très bien, dans le respect des traditions d'un bon père de famille. Puis les choses ont pris une mauvaise tournure.
Le mouvement syndical néerlandais et son sens du "test de réalité" (l'Accord de Wassenaar) ont suscité une grande surprise, comme en témoigne son commentaire, un résumé le plus court possible ..." On croit rêver!"
Malheureusement, son article a complètement disparu des archives internet du Nouvel Observateur. Un certain nombre de passages sont apparus il y a dix ou quinze ans dans le cadre d'un examen final du VWO. En l'absence d'un lien quelque part sur Internet, voici une copie de cette histoire.
Le Bonheur est dans les Tulipes.
En dan ook nog maar het "Akkoord van Wassenaar" in het Nederlands. Leuk detail op die foto daar: Herman Bode (FNV), afkomstig van de NKV bloedgroep, het CNV deed niet mee aan de fusie, ging zelfstandig door, in gesprek met Ruud Lubbers
Merci beaucoup, Rob!
Aangekomen in Nederland in 1981, ik heb het land gekend dat in het begin van het artikel beschreven is. Het is nu jammer genoeg een ander land geworden, hoewel, als wij vergelijken, Nederland nog steeds een veel betere sociale situatie kent dan Frankrijk.
'Imaginez un monde où les jeunes n'auraient pas peur du chômage. Un monde sans SDF, avec des consommateurs qui consomment, des chefs d'entreprise qui entreprennent, des comptes sociaux qui s'équilibrent... Un monde où syndicats et patronat travailleraient main dans la main pour diminuer le temps de travail et créer des emplois. Un monde sans cités-ghettos, sans scandales politico-financiers, sans patrons en prison. Oui, un monde de citoyens solidaires qu'un gouvernement de coalition mènerait en ordre et en douceur vers une intégration européenne nullement contestée... Vous l'avez rêvé? Les Pays-Bas l'ont fait!.'
Sylvain,
Il est cinq heures. Paris s'éveille. Amsterdam s'éveille. Les travestis vont se raser. Les stripteaseuses sont rhabillées. Les traversins sont écrasés. Les bricoleurs sont fatigués.
Die laatste categorie heeft dus tijd over om nu eens niet iets over de NFC-15-100 normen te vertellen maar rustig achter het clavier over andere zaken. Sprak de toerist in eigen stad en geboorteland en inderdaad, je hebt gelijk: on croit rêver!
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr