Festival de Cannes

Op 2 september mag ik op uitnodiging van Anton Noë op dit platform vertellen over mijn boek La Petite Irène. De literaire roman gaat over de Nederlandse au pair en studente kunstgeschiedenis Tamar, die bij toeval een geheimzinnig koffertje vindt met dagboeken, foto’s en babykleertjes. Ze blijken te hebben toebehoord aan Irène Cahen d’Anvers, die in 1880 op achtjarige leeftijd werd geportretteerd door Pierre-Auguste Renoir. De zoektocht naar sporen van het leven en nabestaanden van Irène voert hoofdpersoon Tamar dwars door Frankrijk. Van Normandië, via Parijs, naar de Côte d’Azur. Telkens zal ik een passage uit het boek citeren, waarover ik vervolgens iets persoonlijks vertel.

‘In het vliegtuig raak ik al snel met mijn buurman in gesprek. De Amerikaan vraagt me waar ik heenga. Het vliegtuig heeft als eindbestemming Nice. Ik ga met de trein door naar Cannes. Hij gaat daar ook naartoe, maar voor hem staat er in Nice een taxi klaar. Hij vraagt of ik mee wil rijden.
‘Misschien,’ antwoord ik. Eerst maar eens deze vlucht uitzitten…
Hij vraagt me wat ik ga doen in Cannes. Ik vertel hem dat ik een van de vele persmuskieten ben die rond het filmfestival zwermen. Hoogtepunt van mijn bezoek zal de première van Pulp Fiction zijn, volgende week zaterdag.
Mijn vliegtuigbuurman is ook op weg naar het filmfestival. Hij is filmproducent en stopt me achteloos een visitekaartje toe. Hij vraagt me of ik mee wil naar de openingsfilm morgen. Helaas kon zijn vriendin op het laatste moment niet mee en nu hoopt hij dat ik die plaats voor een avondje in wil nemen.
‘Alleen op de rode loper hè,’ zegt hij met een grote grijns.’

Vandaag begint het 78e Filmfestival in Cannes. Ooit was ik er ook, lang geleden. Als au pair reisde ik met een peuter en kleuter business class naar Nice. Eenmaal geland stonden we op onze bagage te wachten (veel, kan ik je zeggen, we zouden een maand in Cannes bij opa en oma bivakkeren). Bij de bagageband raakte ik in gesprek met een Amerikaanse meneer. Hij vertelde dat hij op weg was naar het Filmfestival. Hij was een van de producenten van de openingsfilm. Toen hij door kreeg dat de kinderen niet van mij waren, vroeg hij of ik met hem mee wilde naar het openingsgala, de volgende avond. Wat een kans. Alleen, ik moest werken, want ik zou continu voor de kinderen zorgen en alleen op zondag vrij zijn. Dat was zo afgesproken met madame mijn opdrachtgeefster en de moeder van de kinderen. Zij had de komende maand andere bezigheden en daarom kregen de kleintjes, samen met hun au pair, onderdak bij les grandparents in Cannes. Ik moest dus vriendelijk bedanken voor deze once in a lifetime kans. Ik ben me altijd blijven afvragen, wat als ik brutaal wél op de uitnodiging van meneer de producent was ingegaan…

De volgende dagen zag ik regelmatig een reclamevliegtuigje boven het strand en de boulevard in Cannes rondcirkelen. Achter het vliegtuigje de naam van de openingsfilm. Het werd later nog een kassucces, ook in Nederland.

Als schrijver gebruik je ook ervaringen uit je eigen leven. Toen Tamar, de hoofdpersoon van La Petite Irène, haar zoektocht naar sporen van het leven van Irène Cahen d’Anvers in Cannes en omstreken vervolgde, besloot ik dan ook haar een bezoekje te laten brengen aan het beroemde filmfestival. Zij maakte mee, wat ikzelf misschien in mijn jonge jaren ook mee had kunnen maken. Gelukkig liep het allemaal goed af en werd het geen ‘Me too-affaire’.