Handen schudden

Handjes schudden

Ieder dag als ik mensen hier in Frankrijk tegenkom, is het weer hetzelfde. Handjes schudden met de mannen en vluchtig twee zoenen uitwisselen met de vrouwen. Ik ken dat verschijnsel overigens al van de Belgen. Ik heb een paar jaar in Oostende gewerkt en daar ging je niet aan de arbeid zonder eerst de handen van een man of twintig te hebben geschud (vrouwen werkten er niet).  
Je went er natuurlijk aan, maar als Nederlander ben je gewend om bij aankomst op je werk je hand op te steken, idereen goede morgen te wensen en aan het werk te gaan.
Nog grappiger is het gebaar als je iemand voor de tweede keer een hand wilt schudden. Dat hoort niet. Dan gaat de rechterhand op de rug, buigt men zich naar je toe en zegt; ”Hebben we elkaar al niet gezien?”
Misschien dat de vrees voor het corona virus deze gewoonte gaat veranderen.
Ook bij de Koninklijke marine had je van die gewoontes die strikt dienden te worden nageleefd. Ik kwam van origine van de koopvaardij, dus kende niet alle gebruiken bij de KM. De eerste keer dat ik “de” admiraal tegenkwam wilde ik beleefd zijn. Dus stak ik mijn hand uit en vroeg of ik me mocht voorstellen. Helemaal fout! Gelijk namen de lakeien van de admiraal (twee kolonels) mij apart en spraken mij bestraffend toe. De admiraal beslist zelf wel wie hij een hand wil geven en jij mag hem daartoe niet dwingen. Ze stelden het niet op prijs dat ik in de lach schoot. Het was blijkbaar een serieuze fout.

☺☺