Interview met Ludique

In de maanden oktober en november heeft een innovatief interview met Ludique le Vert plaatsgevonden. Het door interviewer en geïnterviewde gehanteerde medium? “Messenger”, een afgescheiden berichtenservice van Facebook. Gewapend met smartphones hebben we ruim de tijd genomen om het interview op te bouwen en af te ronden. Soms zaten er dagen tussen vraag en antwoord en andersom. Het werd daardoor een interview zonder stress, deadlines en bloeddrukverhogende tijdsdruk. Naast slow cooking en slow food is er nu een nieuwe variant; slow interviews. Een aanrader!

De publicatie van dit interview komt op een moment dat Ludique een waar drieluik aan meeslepende, beschouwende en humoristische boeken heeft neergezet; Hilarisch Frankrijk (2014), Kolderiek Frankrijk (2015) en nu dus ook Kaaskoppen in Frankrijk (2016).  Daar houdt het niet bij op. Een nieuw boek is nu al weer in de maak en zal binnen afzienbare termijn worden gepubliceerd.

Ludique is al  vele jaren een lid van Nederlanders.fr en heeft met grote regelmaat onderhoudende en vrolijke anekdotes gedeeld op ons forum.

---

>>> Anton Noë

Veel van je lezers willen graag weten wie er achter die vrolijke humoristische en scherp beschouwende man zit? Ongetwijfeld een lieve partner leuke honden en een fijne boerderij in Frankrijk. Maar iedere humorist verstopt graag een donker deel van zichzelf. Wat is dat deel bij jou?

>>> Ludique le Vert

Haha, daar denk ik even over na. Leuke vraag! Laten we het via email doen en er even de tijd voor nemen. Dit kleine facebook pokkenschermpje stoort me wat.

>>> Anton Noë

E-mail is zoooo vorige eeuw... wat voor telefoon gebruik je eigenlijk?

>>> Ludique le Vert

• Een bakelieten met hoorn en draaischijf. Die doet het niet en dat bevalt me werkelijk uitstekend.
• Ha, ik heb het schrijfschermpje uitvergroot. Dat gaat beter.

>>> Anton Noë

Dan kunnen we toch weer even naar die donkere kant. Heb jij die? Schrijf je die van je af?

>>> Ludique le Vert

Een donkere kant? Niet gezien, te duister! Hoe dan ook, Ludique en Lief dat zijn wij. De columns gaan over ons wonen, leven en werken in Frankrijk. Over onze belevenissen en de mensen om ons heen. Wij gooien onze vensters, ramen, deuren en luiken open. Ik verschuil mij niet. Integendeel zelfs. Ik schrijf louter voor mijn plezier. Noem het een onbedoeld uit de hand gelopen liefhebberij. Ik heb het niet nodig om vrolijk te worden en evenmin enige behoefte aan erkenning. Kortom,de donkere kant van Ludique? Ik zou het niet weten. Lief gevraagd en die zegt, hij is primair een non-stop denker, een observator, een analyticus en strateeg. En daardoor minder spontaan. Een donkere kant? Lief vindt van niet.

>>> Anton Noë

Liefde, impuls, vlucht of iets anders? Waarom ben je in Frankrijk gaan wonen?

>>> Ludique le Vert

Jongensdroom

>>> Anton Noë

Had je nog meer jongensdromen en heb je die allemaal kunnen realiseren?

>>> Ludique le Vert

Meer jongensdromen? Jazeker, ik wilde de muziek en kunst in. Dat was indertijd ondenkbaar. Dan belandde je in de goot.

>>> Anton Noë

Haha... ben je toen maar gaan werken voor de kost?

>>> Ludique le Vert

Ja, van alles en nog wat. Veelal wel raakvlakken met de creatieve kant. Daarnaast levenslang muziek, schilderen, schrijven, kunst, antiek, koken, wijn, politiek, filosofie en meer van dat type vage afwijkingen.

>>> Anton Noë

Je lijkt me een echte levensgenieter. Lig je weleens over iets wakker?

>>> Ludique le Vert

Jawel, ik lig weleens een enkele keer wakker over iets. Bijvoorbeeld over dingen die niet af zijn, nog moeten gebeuren. Dan is daar weer de denker, de observator, de verzorger, analist en strateeg. Ik ben een tamelijk kort en lichte slaper.

>>> Anton Noë

Maar ben je nu wel of niet een levensgenieter?

>>> Ludique le Vert

Ja, ik ben denk ik, evenals Lief, wel een levensgenieter. Bourgondiërs naar oude traditie. De sfeer van Oud Geld. Geen moderne luxe, maar juist sober. Met respect voor kwaliteit en geschiedenis. Voor behoud en traditie. Voor respect. Een historisch huis, klassieke inrichting, oude auto’s, de goede en gezonde keuken, een goed glas wijn enzovoort. Wars van opgeblazen poppenkast. Doe maar gewoon. Jezelf zijn. Het beste dat je immers worden kunt is jezelf. Dat beeld ‘levensgenieter’ klopt dus wel, maar dan in de klassieke betekenis van het woord.

>>> Anton Noë

Voel je je een immigrant in Frankrijk?

>>> Ludique le Vert

Ik ben ontegenzeggelijk een immigrant, maar voel het niet zo....

>>> Anton Noë

Je voelt je dus oprecht en helemaal "thuis"?

>>> Ludique le Vert

• Wat is je definitie van 'thuis'? Ik voel me hier in dit piepkleine stukje Frankrijk, in deze gemeenschap, welkom, opgenomen, gewaardeerd en gerespecteerd.
• Thuis is daar waar mijn allerliefste Lief is, de plek doet er daarbij minder toe.

>>> Anton Noë

Zou die plek dan ook ergens anders kunnen zijn? Niet in Frankrijk?

>>> Ludique le Vert

Ja, dat zou evenzogoed ook elders kunnen zijn. Lief en ik hechten aan elkaar, de kinderen en de kleinkinderen. Ikzelf hecht totaal niet aan steden, regio’s of landen. Wel aan culturen en de Franse cultuur spreekt ons vooralsnog het meeste aan. Levensgenieters. Wat ikzelf echt nodig heb is licht, lucht, zicht en ruimte. Je vindt mij dus niet in een bos, een dal of kuil. En bovenal een redelijk warm klimaat. Ik kan erg slecht tegen kou. Evenmin tegen extreme hitte. Ik heb geen gram vet op mijn lijf. Amper 64 kilo. Een trage hartslag en lage bloeddruk. Een in beginsel gezond familietrekje, maar absoluut niet bestand tegen koude of hitte.

>>> Anton Noë

Over je nieuwe boek, "Kaaskoppen in Frankrijk". Heeft dat autobiografische elementen of gaat het over andere mensen?

>>> Ludique le Vert

Autobiografische elementen? Ongetwijfeld, ik denk dat ieder boek autobiografische elementen van de schrijver bevat. Daar valt niet aan te ontkomen. Ludique en Lief, dat zijn gewoon wij. De verhalen gaan over het wonen, leven en 'werken' van Lief en mij. Over onze belevenissen en avonturen. Hier en met de mensen en dingen om ons heen.

>>> Anton Noë

Je hebt al een eerder boeken geschreven over die onderwerpen en critici zouden kunnen zeggen dat het weinig nieuws toevoegt. Is dat ook zo?

>>> Ludique le Vert

Op welke boeken doel je? De reeks Hilarisch Frankrijk (2014)), Kolderiek Frankrijk (2015) en binnenkort Kaaskoppen in Frankrijk (2016)?

>>> Anton Noë

Ja! Op die reeks.

>>> Ludique le Vert

Critici mogen ervan vinden wat ze willen. Het is de lezer die bepaalt.

>>> Anton Noë

Veel lezers genieten steeds opnieuw van je boeken. Verandert je boodschap misschien iets met de het jaren? Wordt je iets scherper of juist zachter, zit er meer levenswijsheid in de ondertonen van je humor?

>>> Ludique le Vert

Het zijn vooral spiegels van herkenning. En spiegels zijn integer. Soms louter humor, de schaterlach. Maar, en inderdaad, in bijna alle gevallen ook scherpte, zachtheid en (ahum...) wijsheid. Wellicht steeds meer.

Hoop ik.

>>> Anton Noë

Wat vindt je van die vele Nederlanders die zich in Frankrijk gevestigd hebben?

>>> Ludique le Vert

Die kan ik onmogelijk over een kam scheren. Meer concreet....?

>>> Anton Noë

Ik bedoel eigenlijk, zijn er kenmerken en overeenkomsten die je bij Nederlanders die wonen in Frankrijk opvallen?

>>> Ludique le Vert

Wijzelf wonen temidden van louter Fransen en hebben daarbuiten met slechts enkele Nederlanders echt regelmatig contact. Kortom, ik kan daarover weinig vanuit eigen ervaringen zeggen. Meer in het algemeen gesproken en bekend zijn de cultuurverschillen. Zowel charmante als conflicterende kenmerken.

>>> Anton Noë

Welke onderscheidende kenmerken springen je daarbij het meest in het oog?

>>> Ludique le Vert

In de ervaring van de Fransen doen Nederlanders hun best om de Franse taal te spreken. Dat wordt zeer op prijs gesteld. Zij zien Nederlanders bovendien als rijk. Ook worden ze gezien als zeer direct, luidruchtig en aanwezig. Het moet zoals zij het willen en ze hebben altijd haast en alles moet meteen, dadelijk en direct. Veeleisend! In discussies gaat het de Nederlander  er primair om gelijk te krijgen. Op hoge toon en het hoogste woord. Krijgt de Nederlander geen gelijk dan speelt ie op de man. De Fransen, net als de Engelsen, discussiëren omwille van het debat, het onderwerp en het spel van de taal. Nooit op de man.

Voor zover wijzelf (verhalen over) geëmigreerde Nederlanders hier in Frankrijk kennen, ontvluchtten zij hun vaderland veelal vanwege het klimaat, de drukte, de stress, de cultuur en de gekmakende regelgeving.

Op zoek naar rust, lucht, ruimte en privacy kopen ze in Frankrijk dikwijls veel voor relatief weinig geld. In veel gevallen blijkt na jaren dat het gekochte veel te veel is, te groot is en teveel werk, onderhoud en kosten vergt. En bij nader inzien te geïsoleerd ligt. Ondertussen daalt het inkomen of zijn de reserves op. Men onderschat veelal de omvang, complexiteit, kosten en duur van het werk. Veel te optimistische planning en budgettering. Een handige klusser is bepaald nog geen bouwer. Een Frans huis is bepaald geen Nederlandse doorzonwoning. Constructies en installaties wijken al sterk af. Men overschat zichzelf nogal eens waar het kennis, kunde, ervaring, materialen en gereedschappen betreft.

Een ons zeer dierbare Nederlandse/Franse makelarette zei ons eens dat veel van de kopende buitenlanders er al na vijf of zeven jaar de brui aan geeft en de boel weer te koop zet. Teveel, te groot, te duur, te geïsoleerd, dalend inkomen, geen reserves meer en het geheel onderschat. Je kunt tenslotte ook niet de rest van je leven maar blijven klussen!

In mijn columns hamer ik er met enige regelmaat op dat het zo geliefde vakantieland Frankrijk iets totaal anders is dan het dagelijkse wonen, leven en werken in Frankrijk. Die roze bril moet af. Vakantie is pret en jolijt – wonen is realiteit!

>>> Anton Noë

Je schrijft over het dagelijkse leven in Frankrijk. Heb je als immigrant een andere kijk op het dagdagelijkse leven? Zie je als relatieve buitenstaander meer dan als wanneer je geboren en getogen zou zijn in Frankrijk?

>>> Ludique le Vert

Uiteraard beste Anton, als nieuwkomer percipieer je per definitie vanuit de cultuur, omgeving en achtergrond van je herkomst. Daarvoor hoef je niet enkel te emigreren, een verhuizing naar een andere wijk, stad of dorp, alsook een nieuwe baan, heeft hetzelfde effect. En gaandeweg de tijd wordt die nieuwe omgeving 'normaal'.

>>> Anton Noë

Ben je van mening Ludique dat je je de de Franse cultuur eigen hebt gemaakt? Ben je een Hollander die Fransman is geworden?

>>> Ludique le Vert

Of ik eigenlijk een Nederlander ben die Fransman is geworden? Of ik me de Franse cultuur eigen heb gemaakt? Nou, een rasechte Fransman zul je als buitenlander nooit kunnen worden. Die illusie heb ik niet en wij streven daar evenmin naar. Wel zijn we, denk ik, ‘verfranst’ en leven we overeenkomstig het Franse ritme. Maar dat terzijde. Evenzogoed is voor ons de Franse cultuur een jas die ons vele malen beter past dan de Nederlandse. Lief en ik ‘passen’ hier veel beter. Lief en ik voelen ons hier thuis en ten volle geaccepteerd, opgenomen en gewaardeerd.

>>> Anton Noë

Je bent een regelmatige bezoeker op www.nederlanders.fr. Wat vindt je van die site?

>>> Ludique le Vert

De site nederlanders.fr is sinds jaar en dag mijn startpagina en bovendien de wieg en bron van de vraag van het in boekvorm uitgeven van mijn Frankrijk columns alsook een belangrijk en geliefd medium voor de periodieke publicatie daarvan.

Vanuit het perspectief van een willekeurige bezoeker zou ik de specifieke Frankrijk-identiteit ervan wat meer benadrukken. Die is goeddeels verdwenen. Zo'n site is als een geliefd tijdschrift dat men gaarne eens doorbladert. De 'cover' bepaalt de herkenbaarheid en die is m.i. voor verbetering vatbaar. Datzelfde geldt voor de 'stijl' welke mogelijk eens kan worden opgefrist, gemoderniseerd. Qua navigatie mogelijk een verwarrend teveel aan 'knoppen' en 'tabs'.

Inhoudelijk verandert er weinig. En dat is ook juist. Berichten, onderwerpen alsook vraag en aanbod herhalen zich gaandeweg. Ook met de komst van nieuwe leden, nieuwe ambities en plannen. Prima.

Evenzogoed, ter activering, zie ik ook een taak weggelegd voor beheerder en moderatoren. De aantallen berichten nemen af. Het zelf (redactie) plaatsen van (actuele) berichten kan bezoekers betrokken en actief houden.

Het verschijnsel 'azijnpissers en zeurkousen' doet zich op alle sociale media voor. Het zij zo. Gelukkig is de sociale media zelfreinigend. Slechts In uitzonderlijke gevallen moet de beheerder ingrijpen..

>>> Anton Noë

Ondervindt je concurrentie van de nieuwe media bij de verkoop van je boeken?

>>> Ludique le Vert

Neen, eerder promotie

>>> Anton Noë

• Mooi
• Denk je er wel eens over na om weer naar Nederland terug te keren?

>>> Ludique le Vert

Nee, nooit.

>>> Anton Noë

Dat klinkt stellig! Was het zo erg?

>>> Ludique le Vert

Nee hoor, maar je stelt een gesloten vraag. Over terugkeer naar Nederland vertelt de column 'Terug naar Nederland' waarin vriend Vincent die overweging maakt. Ludique gaat daar diep op in.

>>> Anton Noë

Zou je die afweging en jouw reactie daarop in dit interview willen samenvatten?

>>> Ludique le Vert

Ik doe een poging. Een veel gehoord argument is de familie. Broers, zussen, kinderen en kleinkinderen. Sociaal zeker aanvaardbaar en wellicht ook vaak terecht. Maar mogelijk zit het dieper. Met het toenemen van de leeftijd nemen de gevoelens van geborgenheid in het emigratieland af.

>>> Anton Noë

Met de leeftijd komt ook een zekere vorm van toenemende kwetsbaarheid. Zouden Nederlanders in Frankrijk door samen te werken een oplossing kunnen bedenken om die kwetsbaarheden en toenemende zorgvraag het hoofd te bieden? Zo ja, heb je daar ideeën over?

>>> Ludique le Vert

Alhoewel ik de relatie met mij als schrijver en mijn boeken niet direct zie, vind ik je vragen en het onderwerp erg interessant en belangrijk! Ik wil daarop graag reageren. Ondanks situaties van relatief hoge welvaart, welzijn en verregaande individualisering (Nederlanders) nemen met het klimmen der leeftijd de gevoelens van veiligheid en zekerheid af. De instinctieve, basale behoefte daaraan neemt gaandeweg de overhand. Een verklaarbare reactie daarop is terug te keren naar de oorsprong. Naar familie en geboortegrond. Daar waar alle geborgenheid, veiligheid en zekerheid waren. Verklaarbaar en begrijpelijk, maar als oplossing veelal een illusie. Je vindt nooit datgene terug dat je hebt achtergelaten. Nogmaals; een illusie.

Of Nederlanders in Frankrijk door samenwerking een oplossing zouden kunnen bieden om die kwetsbaarheden en toenemende zorgvraag het hoofd te bieden? Jazeker, dat kan. Laat ik daarbij voorop stellen dat het primair gaat om basale, instinctieve gevoelens van onveiligheid en onzekerheid. Die zijn persoonsgebonden. Enerzijds veroorzaakt door de persoonlijke positie (leeftijd, gezondheid en attitude) en anderzijds door de persoonlijke situatie, ergo de omgeving. Die is situationeel bepaald.

In informatieve, preventieve zin zou Nederlanders in Frankrijk veel kunnen betekenen door bij emigratie toekomstige situationeel bepaalde gevoelens van onveiligheid en onzekerheid te voorkomen. De absolute noodzaak van actief sociaal/culturele integratie en taalvaardigheid! Door bij de keuze van de woonomgeving (dikwijls privé, geïsoleerd en niet actief geïntegreerd in een sociale gemeenschap) ook te kijken naar de toekomst. Het ouder worden. Leuk allemaal, dat lekker vrij, geen buren en helemaal privé, maar straks zit je eenzaam en geïsoleerd op een berg met prachtig uitzicht. Kortom, de omgevingssituatie is cruciaal en kan, mits met een blik op de persoonlijke toekomst gekozen, het ontstaan van gevoelens inzake veiligheid, zekerheid en daarmee geborgenheid voorkomen. Die toenemende zorgvraag is objectief gezien juist. Of Nederlanders in Frankrijk daarin een rol van betekenis kan hebben? Beperkt, lijkt me. Het gaat dan om de persoonlijke positie. We hebben Raad&Daad alsook Doctors die uw taal spreken. En de situatie van de Franse Zorg richt zich in toenemende mate actief op het faciliteren van ouderen om 'thuis' te kunnen blijven wonen. Die zorg is uitmuntend! Kortom, de omgevingssituatie 'Franse Zorg' biedt optimale veiligheid en zekerheid. Veel beter dan in Nederland.

[de volgende ochtend…]

Goedemorgen Anton! Nou, als ik mijn wijsneuzerige reactie van gisteravond teruglees herken ik daarin niet de schrijver. Die had het heel anders geschreven. Haha.

Oh ja, dan heb je ook nog de zogenaamde 'bejaardenenclaves' in Frankrijk. Groepen Nederlanders in woonprojectkampjes met collectieve voorzieningen. Dat lijkt me pas echt dodelijk!

>>> Anton Noë

Ik hoor een leuk boek in opkomst. Ouder worden in Frankrijk. Maar dan wel gelardeerd met humor. Wat zijn je plannen voor een volgend boek? Zijn er al plannen?

>>> Ludique le Vert

In de boeken Hilarisch Frankrijk, Kolderiek Frankrijk en Kaaskoppen in Frankrijk passeert het fenomeen 'ouder worden' (in Frankrijk) al met regelmaat de revue. Lief en ik zijn de 30 immers ook al gepasseerd. En ach, in Frankrijk worden de mensen wel veel ouder, maar ze zijn het niet! Hier nog nooit iemand met een rollator gezien.

Een nieuw boek? In de eindfase een roman. Speelt zich eveneens af in Frankrijk. Bedoeling is binnenkort (2016) te verschijnen.

>>> Anton Noë

Wow! In 2016 nog een boek!? Na "Kaaskoppen"?

>>> Ludique le Vert

Ja, klopt.........,

>>> Anton Noë

Daar willen we natuurlijk meer over weten. Kun je ons, de leden en bezoekers van NLFR, wat meer over vertellen?

>>> Ludique le Vert

Nog druk bezig met schrijven en schrappen.....

>>> Anton Noë

Wat schrijf en schrap je dan zoal? Wat is de rode draad?

>>> Ludique le Vert

Eerst maar eens het nieuwe boek 'Kaaskoppen in Frankrijk' dat op het punt van verschijnen staat.

>>> Anton Noë

Blijft een spannend onderwerp. Over 'Kaaskoppen in Frankrijk', de cover is geweldig! Maak jij die foto's zelf?

>>> Ludique le Vert

Er is telkens een kleine selectie van diverse foto's passend in de reeks en het thema. De meeste foto's worden door mijn allerliefste Lief gemaakt. De foto op de cover van Kaaskoppen in Frankrijk is echter niet van haar maar komt van de uitgeverij.

>>> Anton Noë

Sinds we zijn begonnen aan dit interview heb ik heel veel inspirerende en jaloersmakende recepten zien langskomen op Facebook. Koken en lekker eten lijken een belangrijke hobby te zijn voor Lief en jou. Heb jullie wel eens overwogen om een ‘soort van kookboek’ te publiceren?

>>> Ludique le Vert

Jawel, daar hebben we wel eens aan gedacht. Maar ach, het barst al van de kookboeken en –programma’s. Tegenwoordig is iedereen viersterren chef-kok.

Kijk, zowel Lief als ik zijn doorgewinterde kookgekken en zotte wijnliefhebbers. We prefereren de traditionele Franse keuken, houden van echt verse, goede ambachtelijke (streek)producten en klassieke bereidingswijzen. Dus geen zakjes, pakjes, potjes of blikjes uit de super. Puur, vers, eerlijk en gezond. Geen snelle hap of snacks. Geen fabrieks- of massatroep. We serveren ook geen zogenaamde stilistisch verantwoorde kunstwerkjes op designservies. Moderne kunst op een bordje. Onzin! De eter komt om te eten, niet om kunst te bekijken.

Punt is dat wij wel veel in de keuken staan te trutten en frutten maar NOOIT het recept noteren. Wij klooien maar wat aan. Ons kookboek zal dus de werktitel ‘Om op te vreten’ meekrijgen. Recepten uitgesloten. Wat vind je ervan?

>>> Anton Noë

Nou, ik denk dat jullie maar eens moeten beginnen met het wel noteren van die recepten, tips en adviezen. Jullie lijken het proces, van grond tot mond, goed te beheersen. Misschien zo nu en dan iets verwerken in een van je boeken?

>>> Ludique le Vert

Weet je, er liggen op het moment nog drie concepten voor nieuwe boeken op de plank. Twee romans en, jawel, iets kokerigs ‘Om Op Te Vreten’. We zoeken nog naar vorm en inhoud. Wie weet komt er dus nog wel eens zoiets. We denken erover na. Leuk gedachte van je. Inspirerend.

>>> Anton Noë

Toch nog een laatste vraag; “Waar gaat je laatste boek over?” Wat maakt het anders dan je eerdere boeken over wonen en leven in Frankrijk? En natuurlijk… zou je ons de scoop van de titel willen gunnen?

>>> Ludique le Vert

Mijn ‘laatste’ boek? Je bedoelt hoop ik het ‘eerstvolgende boek’. Welnu, dat is de roman met de werktitel ‘Het Laatste Huis’ en de subtitel ‘geheimen van een vader’ is nog in wording. Het verhaal speelt zich af in Frankrijk en dat is dan ook de enige overeenkomst met de humoristische korte verhalen in de boekenreeks ‘Hilarisch Frankrijk’, ‘Kolderiek Frankrijk’ en het net verschenen ‘Kaaskoppen in Frankrijk’.

Het fascinerende en spannende van deze roman ‘Het Laatste Huis’ is dat uitsluitend de lezer de niet uitgesproken maar wel beschreven werkelijke ideeën, gedachten, gevoelens, geheimen en feiten kent van de betrokken personages in de moeizame zoektocht in Frankrijk naar ene Max en de uiteindelijke ontmoeting tussen deze Max en Rein die gedurende zeer vele jaren geen contact meer met elkaar hebben gehad. Meer kan ik er niet over vertellen, beste Anton. Ik ben nog wat aan het schrijven, schrappen en polijsten. De roman zal weldra verschijnen!