Nederlanders.fr

Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!

||  PLAATS BERICHT  ||  PLAATS ADVERTENTIE   || 

Oh!... France, Mon amour… (88) De jaren vijftig!

Tegenover de kleurrijke jaren zestig en de vrijgevochten jaren zeventig staken ze altijd wat bleekjes af: de jaren vijftig. De jaren van burgerlijkheid, truttigheid, verzuiling en de allesoverheersende spruitjeslucht. Een saaie tijd van hard werken, sober leven, een gezagdragende overheid en een onaantastbare kerk. Langzaam maar zeker komt er verandering in dit eenzijdige beeld van de jaren vijftig. Wonden likkend van de tweede wereld oorlog en Indië-gangers die bij terugkomst in 1950 hun verhaal niet kwijt konden!

Wie immers verder kijkt op de fundamenten van knus en kneuterig vindt de eerste contouren van de moderne samenleving. Dit geeft de spanning tussen traditie en vernieuwing weer die de jaren vijftig zo hebben gekenmerkt.

Ik zou U lezer (lees doelgroep) die een gemiddelde leeftijd heeft van boven de vijftig wellicht een plezier kunnen doen met muziek uit de jaren vijftig: van Jerry Lee lewis en Rosemary Clooney tot Heleentje van Kappelle, met de gigantische hit: het aanstekelijke nummer ‘En dan gaan we naar de speeltuin’ dat bij de beelden van spelende kinderen en kwajongens in de Amsterdamse binnenstad hoort , of met allerlei radiofragmenten uit de jaren vijftig, de tijd waarin iedereen nog naar zijn eigen verzuilde omroep luisterde.

Of zou ik U een plezier doen met de draagbare grammofoon die in Frankrijk populair was en “Electrophone” heette, die met zijn model Oscar in 1959 de markt veroverde?

Begin jaren vijftig was het nog een luxe om een radiotoestel te beziten. In Frankrijk heette dat “La TSF” en troonde op een kast in de eetkamer. Een zitkamer was nog niet bij iedereen ingeburgerd. En de muziekliefhebbers luisterden dan naar Radio Luxembourg of naar Europe 1 en de bekendste artiesten waren : Georges Brassens, René Louis Laforgue, Jacqueline François, Yves Montand, Tino Rossi, André Claveau, Les Frères Jacques, Les compagnons de la chansons, Colette Renard, Guy Béart, Cora Vaucaire,  Charles Trenet, Edith Piaf en Mick Micheyl.

In Nederland hoorden we hoe Philip Bloemendal de luisteraars in 1951 over de aankomst van Ambonezen in Rotterdam vertelt: “Allen hoopten dat het verblijf slechts tijdelijk zou zijn.” En hoe prins Bernhard over de noodzaak van export bericht. Over wederopbouw, haringvisserij, industrialisatie, huizenbouw en de aanleg van de Noordoostpolder. Ook worden we overladen met beelden van folklore, de Rotterdamse haven, Schiphol en bollen, héél veel bloembollen op de Floriade in Rotterdam in 1960.

In de jaren vijftig werd de huishouding geautomatiseerd. De komst van elektrische apparaten bespaarde de huisvrouw veel tijd. Tal van nieuwe elektrische artikelen kwamen binnen bereik van steeds grotere groepen van de Nederlandse bevolking. De eerste huishoudbeurs in 1950, door de kranten ook wel ‘het paradijs van de huisvrouw’ genoemd, vormde de ideale gelegenheid om de nieuwste snufjes te demonstreren en aan de man te brengen.

De distributie radio was in de grote steden bijna in ieder huis. En de vaders lieten op zondagmiddag hun nieuwsgierige kinderen alles zien waar Nederland trots op was: de molens, de dijken en de Amsterdamse grachtenpanden. En natuurlijk werd het standbeeld van Hans Brinker – het jongetje dat zijn vinger in de Spaarndamse dijk stak - niet overgeslagen.

De overheid wilde ons het liefst opvoeden. Klompen, molens en andere Nederlandse exportproducten waar de regering zo trots op was.  In de vele voorlichtingsfilms werd de Nederlander op het hart gedrukt dat het verstandig was om ondergoed met pijpjes te dragen - “dit is wel zo hygiënisch èn het goed gaat langer mee” - en dat het verstandig was om te eten volgens de schijf van vijf. Natuurlijk mocht een lepeltje levertraan in de dagelijkse voeding niet ontbreken.

En dan de bioscoop!

Vaak zat er een organist die de films begeleidde. Het meest bekeken was landelijk nieuws, films van Polygoon die in het begin in de bioscoop werden vertoond. Ze hadden vaak betrekking op het koningshuis. Onder de veelbelovende titel ‘Pracht en praal op Prinsjesdag’, zien we van verschillende jaartallen kleurenbeelden van de derde dinsdag in september. ‘Het sprookje van de gouden koets’ bevat beelden van Juliana en Bernhard tijdens hun tocht door Den Haag en van de koningin die de troonrede voorleest. De watersnoodramp van 1953, waarbij grote delen van Zuid-Holland, Zeeland en Noord-Brabant onder water kwamen te staan en waarbij circa 1800 mensen om het leven kwamen, zagen we tot nu toe alleen in zwart wit in gezelschap van Jan de Troye die vanuit een Amerikaans amfibievoertuig de ravage na de watersnoodramp beschrijft: “We rijden nu over Duiveland. Het is moeilijk te zeggen of we nog rijden, het is evengoed mogelijk dat we varen. We bewegen ons in ieder geval voort voor en door het water.”

Na het bezoeken van de bioscoop ( Fl. 0,50 ) nam men soms een drankje of een ijsje op een terras. Ook de Bruijnzeel potloden, de ijsjes van Jamin van 10 cent en de flessen frisdrank van Exota ontbraken niet. Het ontstaan van de verzorgingsstaat, op ‘chewing-gum’ kauwende nozems op (buikschuivers) brommers, Rock and Roll, petticoats, de nu 80 jarige Brigitte Bardot en de Koude Oorlog en de angst voor de bom.

En verder het schilderij van Karel Appel die als onderdeel van de CoBrA-groep (1948-1951) voor heel wat opschudding zorgde. In een tijd dat in één op de vijf Nederlandse huiskamers ‘het hertje van Van Meegeren’ aan de wand hing, zorgden kunstenaars als Appel, Constant en Corneille voor vernieuwing in de Nederlandse kunstwereld. En natuurlijk zorgde Simon Vinkenoog in de jaren vijftig voor een ander geluid: als één van de experimentele dichters die samen met onder andere Remco Campert en Hugo Claus tot de groep ‘de vijftigers’ behoorde, zorgde  hij voor heel wat opschudding in de Nederlandse literaire wereld.

De wederopbouw, van alles wat kwijt was, werd gemoderniseerd en werd als een bezem door de truttigheid van deze naoorlogse jaren gehaald en ach,… zijn we er nu op vooruit gegaan?  Die truttigheid had toch wel iets!

Wilt u niets missen van deze verhaaltjes, dan kunt U mij volgen via mijn weblog. http://ohfrancemonamour.wordpress.com/ U krijgt dan iedere week mijn verhaal automatisch per mail toegestuurd.

Weergaven: 1236

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20141018, Kunst en Cultuur

Het is niet mogelijk op dit bericht te reageren

Reactie van Mar 71340 op 18 Oktober 2014 op 9.18

o ja dat was zo, o ja dat ook  Een wereld van herkenning met een glimlach De soms toch wel de goede oude tijd.

Ik word oud........

Reactie van Hans van Bommel op 18 Oktober 2014 op 9.32

Gezien de houding van enkele lezers is het niet meer mogelijk op dit artikel te reageren!

Reactie van clasien van driel op 18 Oktober 2014 op 10.03
Dat zou wel jammer zijn Hans, want reacties kunnen toch best leuk zijn? Ik kan me van de jaren vijftig niet zo heel veel herinneren ( ben zelf geboren in 1952 ) maar ik lees toch altijd met veel plezier over de dingen van toen. Met name het feit dat in die 65 jaar zo verschrikkelijk veel veranderd is. Geweldig toch? Wij, babyboomers, hebben behoorlijk wat nieuwe dingen voor onze kiezen gekregen ;-)
Reactie van Hans van Bommel op 18 Oktober 2014 op 11.56

Oh!... France, Mon amour….. stopt op deze site te publiceren!

Het schijnt voor sommige een sport te zijn om mij publiekelijk voor schut te zetten.

Deze categori is slechts minder dan 1 promiel van het totaal aantal lezers.

Dit is al eerder gebeurt en nu is de maat vol!

Ik heb genoeg aan mijn eigen weblog en andere site's waar ik publiceer en met meer dan 1000 vieuws per week verdeelt over 45 landen ben ik tevreden en heb geen behoefte aan ongenuanceerd gewouwel!

Wilt u niets blijven missen van deze verhaaltjes, dan kunt U mij volgen via mijn weblog.

http://ohfrancemonamour.wordpress.com/

U krijgt dan iedere week mijn verhaal automatisch per mail toegestuurd!

Hartelijk dank voor de positieve reacties die ik heb mogen ontvangen!

Hieronder de reactie van onze webmaster op mijn besluit.

Hartelijke groet,

Hans van Bommel

Beste Hans,

Ik heb de reacties niet gezien die jou hebben doen besluiten ermee op te houden. Jammer dat je niet meer verder wil. In ieder geval wil ik je heel hartelijk bedanken voor alle 88 bijgedragen berichten op Nederlanders.Fr! Dat is een hele dikke pluim waard!!!

Ik zag dat jij jouw besluit als nieuw bericht ingezonden hebt. Ik heb liever dat je deze aankondiging als reactie onder no.88 plaatst.

Veel succes met je blog en veel genot gewenst in je verdere leven in Frankrijk!

Frans,

GA DIRECT NAAR:

Laatste nieuws uit Frankrijk

© 2024   Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.   Verzorgd door

Banners  |  Een probleem rapporteren?  |  Privacybeleid  |  Algemene voorwaarden