Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Mijn oog viel op dit artikel: https://grenzenloos.nl/in-deze-landen-voel-je-je-het-snelst-thuis/?....
Ik heb de bronnen niet bekeken, weet ook niet hoe betrouwbaar het onderliggende onderzoek of dit artikel is, maar ze hebben geprobeerd om een ranglijst te maken van emigratielanden waar je je het snelst of best thuis voelt als Nederlandse emigrant. Daarbij is de aantekening gemaakt dat het gaat om waarden en opvattingen, zoals hoeveel belang een bevolking hecht aan vrijgevigheid, individualiteit of gelijkheid. Taal of typische gewoonten zijn niet meegenomen.
Zweden staat op de eerste plaats: daar zouden Nederlandse emigranten zich het snelst thuis voelen. Frankrijk staat op een verbijsterende 20ste plaats, nog achter landen als Kroatie en Slowakije.
Ik heb in mijn werk dagelijks te maken met cultuurverschillen tussen Frankrijk en Nederland en er is zeker sprake van verschillen in levensopvatting tussen Fransen en Nederlanders, wat voor sommigen ertoe leidt dat ze voor altijd Nederland de rug toekeren en voor anderen dat ze na twee of drie jaar op hangende pootjes terugkeren naar Nederland, een illusie armer.
Waar ik zeer benieuwd naar ben, is de ervaring van Nederlanders die nu in Frankrijk wonen en eerst in een ander Europees land hebben gewoond, of omgekeerd, eerst in Frankrijk hebben gewoond en daarna zijn door geëmigreerd naar een ander Europees land. Ik weet dat er lezers zijn die in deze categorie vallen. Laats las ik hier dat een Nederlander vanuit Zweden naar Frankrijk is verhuist en ook iemand die eerst in Portugal woonde en nu in Frankrijk (en een precies omgekeerd geval; eerst in Frankrijk woonde en nu in Portugal).
Ik zou Nederlandse lezers van dit forum, die ook in een ander Europees land hebben gewoond, anders dan Nederland en Frankrijk, willen uitnodigen om hier hun ervaring te delen v.w.b. het wennen aan de cultuur.
Ik wil niet (opnieuw) een discussie aanzwengelen over de culture verschillen tussen Nederland en Frankrijk, die al vele malen zijn langs gekomen op dit forum. Dus als u heel graag wilt vertellen over hoe u het verschil tussen Nederland en Frankrijk heeft ervaren, zou u daar dan een afzonderlijk draadje aan willen wijden, zodat we hier hopelijk een interessante discussie kunnen krijgen over de onderlinge culturele verschillen tussen andere Europese landen, door de ogen van Nederlandse emigranten in Frankrijk.
Wim
Weergaven: 4315
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Wim,
Interessante vraag die je stelde.
Maar wat is emigreren en nog moeilijker begrip integreren. Is voor iedereen anders. Wij zeggen altijd ‘’Home is where the heart is’
Frankrijk is het zesde land waar we nu alweer 18 jaar met veel plezier wonen.
Woonde in mijn jeugd op een land weggetje buiten Delft ( Delft jou wel bekend) met veel ruimte, nu volgebouwd.
Zocht 50 jaaar geleden naar zelfde ruimte, een betaalbaar huis met grote tuin en schuur voor de hobbies en mijn vriendin/vrouw zag dat ook wel zitten
Trokken en lijn Assen -Roermond en zochten ten oosten naar werk, en ‘’emigreerde ‘’uiteindelijk naar Noord Limburg. Om daar te wonen en werken. Toen zei men al ‘’zou je dat wel doen, zo anders ?’’, en hebben dit heel ons leven gehoord.
Tussen door nog aan emigreren gedacht , o.a Canada Nieuw Zeeland. 50 jaar later 3 weken heel NZ rond getourd, schitterend land, maar eind van de wereld, eiland en 1 cultuur, te beperkt. Canada , Britisch Colombia, zou nu de voorkeur hebben , als ik jong was. Schandinavie zou ook nog een optie zijn,
Woonde en werkte al snel voor 2 jaar in USA, nog meer ruimte, schitterende natuur, alles was goedkoop, cultuur van barbequen met vrienden in de tuin, etc. sprak ons aan. Na terug keer willen en kunnen emigreren naar USA. Niet gedaan en zou er nu 50 jaar later niet willen wonen, cultuur zo veranderd
10 jaar later 3 jaar in UK gewoond/gewerkt, alles was veel duurder als Nederland, terwijl collega’s minder verdienden. Heel England verkend , en genoten van de oude dorpjes, theater en musea in London. Het rangen en standen verschil veel me op, management in de blauwe pakken. Groot verschil met USA. England niet mijn voorkeur , en zeker nu niet voor allerlei redenen
Was inmiddels 2 keer in Japan geweest voor enkele weken en dat land boeide me enorm, zo anders en we zeiden, al moeten we op een flatje wonen, daar willen we een keer wonen. En uiteindelijk kwam de kans, eerste keer 5 jaar met onze 2 kinderen. Tweede keer 4 jaar met zijn tweeen. Heel Japan verkend met de auto camperend met onze zonen, en nog meer op de motorfiets , tijdens tweede verblijf Lange dagen gedurende de week, maar weekend en vakantie de accu opladen in de schitterende natuur
Moeiljkste land om te wonen, werken , Veel aanpassing en studie moeten doen om te overleven, maar uiteindelijk een van de beste ervaringen uit ons leven geworden. Duur land, heel veel regeltjes, zeer veilig, zeer vriendelijke cultuur, maar voor nederlandse begrippen afstandelijk, Aanpassen aan hun regels is daar key . Zou ik er kunnen wonen en echt integreren, ja op het platteland, maar nee, te veel regeltjes als je echt moet integreren., b.v. door een huwelijk
Plan om in Frankrijk te gaan wonen met pensioen werd toentertijd gemaakt na veel afwegingen en hoorde opnieuw, moet je niet doen, mooi land , chauvinistisch, en alleen goed voor vakantie. Was er 1 keer 1 dag geweest op zakenreis, maar kon nooit erger zijn als zeer chauvinistisch Japan
Terug in nederland ging het slecht met de zaak , en de reis 4 jaar uitzitten viel me zwaar. Oude USA baas vroeg al Jaren of ik wilde veranderen, maar pensioen breuk hield dat tegen, Nu gaf de situatie een zetje en we woonde /werkte 4 jaar in China. Je zou denken , beetje zelfde cultuur als Japan, maar heel anders Alles was goedkoop, alles te regelen, als je maar betaald ,geen regeltjes .Afspraken moeten dagelijks opgevolgd worden, anders gebeurt er niets. Zeer hardwerkende en leergierige mensen Zou ik er kunnen wonen. Nee en China laatste 20 jaar erg veranderd, niet in het voordeel
En nu 18 jaar met pensioen in Frankrijk, gingen van 26 miljoen inwoners naar 16 in ons gehuchtje. En heeft ons elke dag bevallen . Zijn wij geintegreerd? Is maar hoe je het bekijkt. Wij genieten van de beleefde cultuur, de charmante taal, onze franse vrienden, de ruimte en natuur en nog vele andere zaken.
Hebben geleerd integreren is genieten van alles wat anders c.q. beter is (mijn broer zei eens (” jullie pikken de krenten uit de pap”) en had daar waarschijnlijk gelijk in. Stoor je niet aan alles wat minder leuk is, elk land heeft wel zo’n lijstje van plussen en minnen. Zoek maar mogelijkheden!
En per persoon zo verschillend wat je zoekt en waar je van geniet. Zeer belangrijk om te weten voordat je een stap maakt om van woonland te veranderen , en nog belangrijker wat is belangrijk voor de man en vrouw en evt kinderen en groot verschil moet je nog werken of voor pensioen
Samengevat, emigreren is houden van alles wat anders, uitdagender is, maar vergt veel inspanning om er wat van te maken. De kunst is om van die inspanning en het resultaaat te genieten!
Woon nu al enige jaren grote delen van mijn tijd in Frankrijk. Daarnaast woon ik ook in Turkije (voor sommigen ook in Europa gelegen) en heb daar ook gewerkt. Heb ook nog circa twee jaar in België (Brussel) gewoond en gewerkt. Het is onvergelijkbaar: in FR woon ik op het platteland en in TR en B in grote steden. Het de voet aan de grond krijgen, thuis voelen en vrienden maken in FR ging moeiteloos. De ervaringen in TR en B zijn in grote mate gekleurd door het werk. Zou ik het toch willen vergelijken dan staat FR op nummer 1.
Nou Wim ik voel mij fijn in Frankrijk alsof ik op vakantie ben. Ik heb natuurlijk jarenlang gestalt-trainingen gegeven in Frankrijk tijdens de vakantieperiodes. En ik heb erg positieve ervaringen ofwel fricties met de bureaucratie pak ik aan en dan komt alles op zijn pootjes. Heerlijk weer en prachtige natuur, de ruimte als je niet in de stad woont.
Mijn ervaringen met wonen en werken in Thailand, Spanje en Italië zijn weliswaar positief: leuke mensen en prettige leefomstandigheden, maar mijn keuze werd toch Frankrijk vanwege de betere organisatie van de overheid. Onverwacht bleek het ook gemakkelijk om Franse vrienden te maken, dus in sociaal opzicht vinden wij het fijn leven in de Hérault.
Na het lezen van de titel van je bericht, vroeg ik me af: zou ik me nog/weer thuis voelen in Nederland?
Ik heb nu in totaal 26 jaar in Frankrijk gewoond, 1 jaar terug naar Nederland. Eenmaal terug wilde ik zo gauw mogelijk weer weg uit Nederland. En dat is jaren geleden. Nu zou ik er nog minder kunnen aarden. Alles wat destijds tot mijn emigratie heeft geleid is 100x erger geworden.
Ik heb ook 1 jaar in Spanje gewoond maar net als bij Ad van Henk is die periode niet erg vergelijkbaar met met verblijf in Frankrijk. Ik woonde nabij Barcelona (Catalonië, wat toch niet hetzelfde is als "Spanje"), door werk, terwijl ik in Frankrijk altijd op het platteland gewoond heb. Massa-ontslagen bij bedrijf en crisis in Spanje leidden dat ik daar helaas niet kon blijven. Terug naar Frankrijk.
Als ik de 2 landen met elkaar vergelijk: Spanjaarden zijn veel optimistischer (ondanks die crisisperiode), en vriendelijker/behulpzamer bijv. in de middenstand/instanties. In Frankrijk is het altijd crisis: Fransen klagen. Het is aangenamer om te leven in 'n omgeving waar het glas half vol is. Spanjaarden flaneren 's avonds, zitten op 'n bankje op 't plein te kletsen, eten tapas op straat etc. Fransen zitten met de luiken dicht voor de tv (zal ook met het klimaat van doen hebben). In Frankrijk is het (vooral bij instanties) eerst nee en na veel aandringen/bewijs/papier toch schoorvoetend ja. Enorme bureaucratie, bergen papier voor 't minste of geringste, maar steeds meer kan gelukkig online nu. In Spanje is 't "ja hoor geen probleem", geen papier, maar vervolgens heb je geen bewijs en word je opgelicht. En al ben je 'n gewaarschuwd mens en neem je voorzorgsmaatregelen, of zelfs 'n advocaat (2x) dan komen ze er nog mee weg. Bij allerlei zaken: winkels, makelaar, huiseigenaar, telefoonaanbieder, overheid etc. De Spanjaarden hebben over het algemeen meer begrip en geduld als je de taal niet goed beheerst, vinden het interessant 'n buitenlander tegen te komen en doen hun best hun 3 woorden Engels te laten horen. Ik kreeg van de gemeente 'n brief die me welkom heette en een folder om gratis lessen Catalaans te volgen, maar dat heeft wellicht te doen met het sterk verankerde verlangen van 'n hoop Catalanen om zich af te scheiden van Spanje. In Frankrijk heb ik gemerkt (althans hier op het platteland) dat 'n goede beheersing van de taal (en cultuur) echt wel noodzakelijk is om in te burgeren. Hoe beter je die beheerst en over lokale zaken kunt meepraten hoe meer je geaccepteerd wordt.
Spanjaarden jij-en en jou-en zoals de Nederlanders (of zelfs nog meer/eerder), Fransen vousvoyeren en beschouwen tutoyeren al gauw als te familiair. Het kost veel tijd om aan te voelen wanneer je dat wel kunt doen. Op 'n Nederlander komt dat vousvoyeren afstandelijk en overbeleefd over. Overigens komen nu Nederlanders mij soms grof over. Fransen zijn veel beleefder, ingetogener. Spanjaarden komen soms als wat meer ordinair over (als ik dat zo mag zeggen).
Fransen hebben cultuur en hun geschiedenis hoog in het vandaal staan. Dat is in Nederland en Spanje minder. Iets waar ik echter nooit aan zal wennen is het Franse chauvinisme en de argwaan voor alles dat niet Frans is.
Ik heb niet zoveel problemen gehad om te wennen in Frankrijk. Mijn verblijf in Spanje was te kort, maar ik zou er graag nog wel weer naar terug willen. Ik heb in Spanje een hele hoop pech gehad, maar ik denk wel dat 't 'n aangenaam land is om te wonen. De leef/eet/werktijden bevallen me er beter, het optimisme ook.
Overigens, het artikel rekent Israël tot Europa, dus over Turkije zou ik niet vallen. En het is raar dat België, waarvan het Vlaamse deel nog tot 1830 bij het Nederlands koninkrijk hoorde, niet bovenaan de lijst staat. Een Nederlander, en zeker een Noord-Brabander, zou mijns inziens toch héél wat minder moeite hebben met het wennen aan Belgisch Vlaanderen dan aan Zweden, Finland of Noorwegen. Het is 'n vreemd onderzoek dat ik met 'n korreltje zout neem.
Als je niet goed in je vel zit, dan zit je in elk land dan ook in hetzelfde vel met grote mistroostigheid tot gevolg heb ik om mij heen gezien...
Mijn ervaring met de verschillende woon en werklanden is op hoofdzaak ten eerste dat in ene land beter dan het andere de bureaucratie is geregeld op de integriteit index.(corruptie) Ten tweede is in bijv Cambodja het moeilijker contact maken met plaatselijke bewoners dan in GB, Duitsland en of Frankrijk. En de laatste drie zijn vanzelfsprekend ook verschillend;
Daarnaast wordt voor mij Nederland maar steeds "kleiner" in de mate dat je jaren internationaal op pad bent geweest, ..Met de huidige Nederlandse leefsfeer.....? laat mij dan maar lekker hier werken en wonen....
De ruimte hebben letterlijk en figuurlijk juist omdat je niet 'local' bent...
even in EU statistiek gekeken zie afbeelding
Wij zijn in 1978 naar Frankrijk gekomen, eerst in de Parijse regio en sedert 2008 in de Anjou streek.
In 2008 hebben we de eerste week na onze aankomst een aperitiefje georganiseerd voor al onze buren. Dit zijn ze niet gewend in Frankrijk en is echt Nederlands.
Dit voorkomt dat ze allemaal zeggen: “wie zijn die nieuwe buren, hoe zijn ze, wie zijn ze,enz enz…”
Het grote voordeel was dat we dus gelijk kennis hebben gemaakt en gelijk op al hun vragen hebben geantwoord.
We hebben sedert die tijd gelijk met alle buren een zeer goede relatie die, ja inderdaad, ons toen ook op een aperitiefje uitnodigden. Sedert die tijd gebeurt dat dus zo af en toe “regelmatig” sedert 2008.
Dus zeer positief !
En woonde in Maleisië op het Oostelijke deel Sabah, dat was gewoon een avontuur dat ik nooit zal vergeten, maar werken met Maleiërs, Chinezen, Hindoes enz was natuurlijk niet te vergelijken met werken met Fransen, toch een kleine overeenkomst op geen van allen kon je echt aan! Ook nog in Nigeria in Jos Plateau State gewoond, daar wint Frankrijk het natuurlijk op alle vlakken van. Jaartje Parijs indertijd nog tussendoor. Maar alhoewel ik helemaal weg ben van de Gers (nu 23 jaar), kom ik nooit los van Nederland en dan Friesland in het bizonder, want wat is het daar ook aangenaam om te verblijven, op straat groeten de mensen je nog, in de winkels sturen ze de rekening achteraf omdat ze je kennen. (is in de Gers ook zo trouwens). Toch gaat mijn uiteindelijke voorkeur uit naar Fresland en niet naar Nederland/Frankrijk.
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr