De pagina van Wim van Teeffelen

Er was eens een Nederlandse koper van een huis in Frankrijk. Dat liep via een Duitse dame, die makelaar was in Frankrijk en optrad namens de verkoper. Dat kwam goed uit, want deze koper sprak weinig Frans en heel goed Duits, dus de communicatie was geen probleem.

We kregen een reeks e-mails in het Duits toegestuurd maar wij vertrouwden niet meer zo op ons middelbare school-Duits, dus maar eens gebeld. Gelukkig bleek mevrouw de makelaar ook goed Frans te spreken. Sterker nog,…

Zeker tien jaar geleden (ik heb helaas geen exacte referentie meer, maar heb dit altijd onthouden) is er door een groot internationaal taleninstituut een onderzoek gedaan naar de wijze van converseren en de verschillen daarin tussen enkele Europese volkeren.. Dit is wat ik me ervan herinner:

Finnen: persoon A zegt iets. Dan valt er een stilte. Dan zegt persoon B iets en valt er een stilte. Dan zegt persoon A weer wat en weer is het even stil.

Nederlanders; persoon A zegt wat,…

Een paar jaar geleden zaten we op een terras op de Place de la Répiblique, in onze voormalige woonplaats Orange (84).

Op het tafeltje naast ons lagen vier mobile telefoons en daaromheen zaten vier jonge mannen, twintigers, schatten we, druk te discussiëren. Eén van de telefoons rinkelde en de eigenaar nam zichtbaar verstoord op. Hij luisterde even, zei toen: ‘J’peux pas te parler, J’suis posey avec mes bros à la Place Rep en train de chiller’ en gooide de telefoon weer op…

We waren lang in de Verenigde Staten het afgelopen jaar en als je daarheen gaat met twintig plus jaar aan Franse culinaire woordenschat, dan is dat even wennen.

Neem nou een bezoek aan een typisch Amerikaanse restaurant, wat natuurlijk begint met het openslaan van het menu. Waar je groots de entrees toelachen. Vooruit, we zien het ontbrekende accent even over het hoofd, maar dit betreft niet de voorgerechten, zoals je zou verwachten, maar dit zijn de hoofdgerechten. Dus is de vraag…