De pagina van Wim van Teeffelen

Een paar jaar geleden zaten we op een terras op de Place de la Répiblique, in onze voormalige woonplaats Orange (84).

Op het tafeltje naast ons lagen vier mobile telefoons en daaromheen zaten vier jonge mannen, twintigers, schatten we, druk te discussiëren. Eén van de telefoons rinkelde en de eigenaar nam zichtbaar verstoord op. Hij luisterde even, zei toen: ‘J’peux pas te parler, J’suis posey avec mes bros à la Place Rep en train de chiller’ en gooide de telefoon weer op…

We waren lang in de Verenigde Staten het afgelopen jaar en als je daarheen gaat met twintig plus jaar aan Franse culinaire woordenschat, dan is dat even wennen.

Neem nou een bezoek aan een typisch Amerikaanse restaurant, wat natuurlijk begint met het openslaan van het menu. Waar je groots de entrees toelachen. Vooruit, we zien het ontbrekende accent even over het hoofd, maar dit betreft niet de voorgerechten, zoals je zou verwachten, maar dit zijn de hoofdgerechten. Dus is de vraag…

Franse boekhouders, een eindeloos gespreksonderwerp onder Nederlandse ondernemers in Frankrijk. En meestal heeft een dergelijk gesprek een niet-positieve ondertoon. Ligt dat aan de kwaliteit van de Franse boekhouder? Nee, meestal niet, de opleiding voor comptable (boekhouder) en zeker voor expert comptable (accountant) is zwaar en ligt in Frankrijk zeker niet onder de internationale norm. Franse boekhouders zijn  professioneel en houden zich natuurlijk aan de Franse richtlijnen voor…

Na lang weer eens in Parijs. En natuurlijk lunchen in één van de grote traditionele bistro’s. Je weet dat je weer in Parijs bent als je wordt uitgefoeterd door een ober, een professionele ober. Zo een die het vak al dertig of veertig jaar uitvoert, met dezelfde efficiënte bewegingen, dezelfde gepijnigde blik en met dezelfde ‘Je vous écoute’ (eigenlijk heel onpersoonlijk, afstandelijk en onbeleefd, vergelijkbaar met ons ‘zeg het maar’). De oude grote bistro’s van Parijs, le Moulin à Vent,…