"En Pierre"

"Meesterklusser" Bram van Zanten

Van ruïne tot 'maison de caractère'... het kan wel!

Dinsdag 4 november | 18:00 - 19:00 uur (virtuele zaal open om 17:30)

ENTREZ

Illusies van een expat

De Illusie van de Expat

In het gunstigste geval kunnen expats zich na verloop van tijd nauwelijks nog voorstellen hoe hun leven in het land van herkomst was. Bijna iedereen “romantiseert” aanvankelijk — positief of negatief. De mens lijkt behoefte te hebben aan een beetje zelfmisleiding, vermoedelijk om het innerlijk evenwicht te bewaren: zolang hij het gevoel heeft dat hij in den vreemde woont, blijft hij zijn vroegere woonplaats idealiseren óf verguizen. Wat per saldo hetzelfde effect kan hebben op de gemoedsrust, alleen met andere argumenten.

De twee werelden werken als communicerende vaten: de levendige actualiteit wordt voortdurend naast een verzachte herinnering gelegd. Zo ontstaat een botsing tussen een verleden dat langzaam vervaagt tot een vergeeld beeld, en een heden dat in felle kleuren voor ogen staat. Dat effect wordt sterker wanneer landgenoten elkaar vasthouden — vaak met de stelligheid van mensen die zeker weten hoe dingen “hoorden”, ook al is dat inmiddels een reconstructie met meer nostalgie dan empirisch bewijs.

Kijk naar Amerikaanse maffiafilms: personages spreken met een quasi-Italiaans accent en koesteren tradities waarvan de oorspronkelijke betekenis vrijwel verdwenen is. Het is geen kwaadwillendheid, maar een vorm van bescherming. De schijn ophouden voelt veiliger dan loslaten. En bovendien: zonder dat accent zou de film half zo lang duren — niemand kan zo uitgebreid groeten als een nostalgische Siciliaan.

Deze dynamiek is geworteld in de acculturatiepsychologie. Nostalgie fungeert als verdedigingsmechanisme: selectief herinneren geeft stabiliteit in een onbekende omgeving. Hoe dreigender de nieuwe cultuur wordt ervaren, hoe sterker de oude wordt opgepoetst. En in etnische enclaves voedt die reflex de “mythe van terugkeer”, waardoor men blijft leven in een karikatuur van het verleden. Een terugkeer die vooral populair is bij mensen die hem nooit daadwerkelijk plannen.

Professionals herkennen het patroon. Na zes tot twaalf maanden verdwijnt de eerste roes en ontstaat verwarring. Goede relocation-programma’s doorbreken daarom de enclave-reflex en bouwen lokale netwerken op. Therapeuten vragen dan: “Wat mis je werkelijk — en wat heb je verzonnen om het gezelliger te maken?”

Tradities hebben waarde, maar ze mogen niet het enige venster zijn waardoor men de nieuwe wereld beziet. Het verleden hoeft niet te verdwijnen om ruimte te maken; het mag meegaan, maar niet regeren. Kortom: niemand heeft ooit geprofiteerd van het voortdurend vergelijken van croissants met oliebollen.

Uiteindelijk groeit het besef dat integratie niets afbreekt, maar toevoegt. Het verleden blijft; het heden wordt ruimer. Groeten, FV -arrivé en France en 1983

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20251103, Migratie

< Vorige bijdrage

Reactie van Jako 6 uur geleden: Een Expat is iemand die voor zijn werk tijdelijk in het buitenland woont, daarom niet integreert en vervolgens weer terug gaat naar eigen land. Dit verhaal lijkt mij te gaan over een emigrant en niet over een Expat.

Reactie van Ingrid de Eerste 2 uur geleden: Ik beschouw mijzelf niet als een expat. Ik heb ook geen Nederlandse kring. Ik woon hier gewoon. Ik heb hier 20 jaar gewerkt met veel plezier. Verder vind ik het verhaal warrig.

Reactie van Louise (68 Haut Rhin) 2 uur geleden: Ik snap er ook niet veel van. Ik ben in 1979!! gewoon verhuisd, vervolgens gewerkt, getrouwd, kindjes gekregen in een ander land dan mijn geboorteland. Het had net zo goed in Friesland gekund.

Reactie van Peter A. Schrage 1 uur geleden: Sja weer zo een "benoeming" die voortkomt uit de Marketing, omdat het zo lekker verkoopt.

Ben meer dan 40 jaar verantwoordelijk geweest voor werknemers die met hun gezinnen werden gevraagd om voor het bedrijf waar zij voor werkten, zich tijdelijk te vestigen in een voor hem/haar en de partner en kinderen in een ander land, met een bepaalde opdracht. Een Expat is zoals Jako het in z'n eerste zin omschrijft. Het karakter is tijdelijk, er is een omschreven opdracht en er is een terugkeer moment. De meeste van alle zaken -integratie-taal-onderwijs kinderen-pensioen-medische zorg-fiskaal-carriere partner- etc etc die met deze tijdelijke overplaatsing te maken hebben worden voor een groot gedeelte door het bedrijf ondersteund en verzorgd. (dit was mijn beleid overigens, want de overplaatsing was duur en er moest ook gezorgd worden dat het assignment het resultaat opbracht). Het voorgaande maakt duidelijk dat een Expat een totaal andere "lading" dekt, dan de lezers van deze site. Het merendeel van de lezers zijn emigranten en hebben zelf besloten om ons elders, te vestigen. We hebben onze eigen opdracht en er is niemand die ons vertelt wat wel en niet kan ivm het verblijf waarvoor WIJ gekozen hebben. Wilde dit ff kwijt.

Reactie van Peter A. Schrage 29 minuten geleden: In vervolg op mijn reactie voor het rechtzetten van de gebruikte term "Expat" in de bijdrage van de Heer Voogt, die vanuit mijn optiek nogal "academisch"overkomt, zijn er zowel vanuit de definities Emigrant en Expat wel overeenkomsten te vinden. Vooral ivm het tijdelijke verblijfs karakter van Expat en het in principe "permanent" verblijf van Emigrant, zijn er vooral ivm integratie grote verschillen!

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.