Nederlanders.fr

Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!

||  PLAATS BERICHT  ||  PLAATS ADVERTENTIE   || 

Het is 40 dagen na Kerst, dus is het in Frankrijk het feest van La Chandeleur. La Fête de la Chandeleur komt van de latijnse woorden "Festa candelarum" oftewel het feest van de kaarsen. Oorspronkelijk was het namelijk een heidens feest, dat in Rome werd gevierd.

De Romeinen vierden het Festa Candelarum, maar pas half februari, wanneer de vogels de liefde beginnen te bedrijven. Dat feest vierden de Romeinen door in een optocht door de straten van Rome te trekken, waarbij ze brandende fakkels meedroegen ter ere van Lupercus, de god van de vruchtbaarheid. Ze noemden het feest dan ook de Lupercales.

Het was Paus Gelas I die er in 472 een christelijk feest van maakte als herdenking van de aanbidding van Jezus in de tempel, 40 dagen na zijn geboorte. Vanaf toen staken de mensen kaarsen aan voor de vensters van hun huizen en ze brandden ook gezegende kaarsen in de kerken.


 

Daarnaast boden ze aan voorbijtrekkende pelgrims zelfgebakken flensjes aan ten teken dat de winter eindelijk voorbij was. Voor flensjes (dessert gras) heb je namelijk maar weinig ingrediënten nodig. In die tijd werden ze gebakken van restjes meel, die waren overgebleven uit de winter.

De vorm en de kleur van de flensjes herinneren ons aan de terugkeer van het licht, van de zon. De dagen beginnen al merkbaar langer te worden.

Flensjes bakken werd ook als geluksbrenger beschouwd. Daartoe moet je wel het allereerste flensje meermaals bakken met de pan in de rechterhand en een munt in de linkerhand.




Aan La Chandeleur hebben we ook verschillende franse spreekwoorden te danken:

"À la Chandeleur, l'hiver se meurt ou prend vigueur."

"À la Chandeleur, au grand jour, les grandes douleurs."

"À la Chandeleur, grande neige et froideur."

Laten we maar hopen dat deze spreekwoorden dit jaar niet op werkelijkheid berusten.

Bron: NotreTemps, zie ook: fr.Wikipedia


Weergaven: 1914

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20220202, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur

Reactie van Maria op 2 Februari 2022 op 9.43

Dank Theodora voor dit verhaal! Hoopvol en halsreikend kijken we uit naar de eerste tekenen van de lente.

De Canadese ganzen die vorige week weer op ons meer neerstreken zijn gebleven en bedrijven de liefde op het eilandje. 

In onze commune kunnen we vanmiddag COVID proof flensjes afhalen om thuis te eten. Lijkt me niet echt gezellig dus houden we het op stokbrood met kaas.

Reactie van Robert T op 2 Februari 2022 op 10.57

na een super mini enquête bij de Fransen in het dorp wist er 1 dorpeling van de zes wat La Chandeleur betekende. Maar mogelijk hebben die mensen niet goed opgelet op school ha ha.Die katholieke kerk heeft bijna alle z.g. heidense feesten gekaapt ter meerdere eer en glorie van het Vaticaan zelf.


Mevr Besse blijft een leuk verhaal dat wel.

Reactie van Robert T op 2 Februari 2022 op 10.57

sorry letters willen niet kleiner bovenstaand

Reactie van saskia op 2 Februari 2022 op 11.03

Mmm , lekker , misschien dit voor het avondeten , dank Theodora, ook interessant het verhaaltje

Reactie van Theodora Besse op 2 Februari 2022 op 11.14


Ha Maria, ook ik kijk reikhalzend uit naar de lente, hoewel het hier niet eens zo koud is als gewoonlijk in deze tijd. Het is zelfs behoorlijk warm, al waait de Tramontane behoorlijk hard. Ik ga direct de was ophangen, lekker veel wind en flink wat zon, dus gauw droog.

Hier is helaas geen meer, maar de kikkers zullen binnenkort wel beginnen te kwaken in het meertje dat zich door de regen onderaan de open mijn vormt, waar ik iedere morgen met Pico loop. Want ook zij planten zich voort. Voor mij begint het voorjaar met het gekwaak van de kikkers in de mijn.

Morgenochtend brengt mijn dochter flensjes mee voor bij de koffie. Ze bakt ze vrijwel iedere dag, want daar ontbijten zij en haar man mee. Ikzelf ontbijt met een appel en een mandarijn. Stokbrood eet ik alleen tussen de middag.

Reactie van Peter Jan op 2 Februari 2022 op 11.47

Wat een bijna vrolijk en lekkere trek gevend artikel brengt Theodora ons. Toevallig at ik gisteren een hartige, goed gevulde pannenkoek, zeker geen crêpe.

Hier fluiten de vogels sinds een paar dagen het hoogste lied, dus de lente lijkt op komst.

En tenslotte @ Maria: ik zou zeker even langsgaan in het dorp om de covid-regels bestendige crêpes in ontvangst te nemen. Het samenkomen, even gedag zeggen en de baksters bedanken lijken me belangrijk in deze in sociaal opzicht armoedige tijd. Het gaat om het gebaar. Mijn idee :)

Reactie van Theodora Besse op 2 Februari 2022 op 11.59


Ondertussen hebben anderen ook gereageerd. Tja Robert, la Chandelier is niet zó bekend. Inderdaad hebben de christelijken veel heidense feesten (Pasen, Pinksteren, Kerstmis (midwinterfeest) tot algemeen erkende christelijke feestdagen omgetoverd. Of dat nu "tot meerdere eer en glorie van het Vaticaan" was, weet ik niet.

Vroeger waren de mensen véél (goed)geloviger waren dan heden ten dage, getuige het feit, dat wij (gelovig of niet) Pasen, Pinksteren en Kerst ieder jaar weer vieren. De Kerstboom is dan toch maar mooi in ere gebleven, evenals de eieren met Pasen!

Reactie van marielle op 2 Februari 2022 op 12.07

In Nederland heet dit Maria Lichtmis. En wordt toch ook hier en daar gevierd.

https://engelendale.squatina.be/blog/waarom-wij-op-maria-lichtmis-p...

Reactie van Theodora Besse op 2 Februari 2022 op 12.39


Dankjewel, Marielle! Maria Lichtmis? Nooit van gehoord. Maar ik ben dan ook ongelovig grootgebracht en dat ook gebleven. Ook al heb ik vele jaren in Limburg gewoond, waar ik veel van de katholieke feesten heb meegekregen. Carnaval heb ik altijd van harte meegevierd! Maar aan vasten deed ik niet.

Een heel interessante link heb je ons gegeven! Bijzonder leuk om te lezen! In mijn link (NotreTemps) staat nog dat het vroeger bij de Joden de gewoonte was om een kind 40 dagen na de geboorte aan de priesters te tonen. Dat was ook dé gelegenheid voor de moeder om zich na haar bevalling weer in het openbaar te vertonen. Waarschijnlijk bedoelen ze dan jongens, want meisjes werden volgens jouw link pas na 80 dagen naar de tempel gebracht.

Reactie van Pieter op 2 Februari 2022 op 12.52

In Luxemburg heet dit Liichtmessdag en iedereen kent het. Bij de ingang van elk dorp staat er vanaf eind januari een verkeersbord "mir gi liichten" ter waarschuwing voor automobilisten, omdat kinderen op 2 februari huis aan huis gaan met gekleurde lantaarns om iedereen geluk voor het nieuwe jaar te wensen in ruil voor snoep.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels. 

Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!

Wordt lid van Nederlanders.fr

GA DIRECT NAAR:

Laatste nieuws uit Frankrijk

© 2024   Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.   Verzorgd door

Banners  |  Een probleem rapporteren?  |  Privacybeleid  |  Algemene voorwaarden