Middelbare scholen zijn een gevangenis in Frankrijk

Iedere keer als ik langs de plaatselijke Lycées en collèges fiets valt het mij op dat alles vergrendeld is. Kinderen en ADO’s kunnen niet zomaar in de pauze wat slenteren en snoep kopen zoals wij vroeger deden. Ik vroeg aan mijn collega’s wat ze daar nou van van vonden. Eigenlijk heel normaal. Stel dat je kind over straat zwerft en door kinderlokkers wordt aangesproken. En dan de drugsdealers. We spreken over een klein provincie stadje van 30.000 inwoners.

Er werd mij uitgelegd dat er drie regimes waren: 1, 2, en 3. Één is alles verboden, twee is je mag er alleen uit in de pauze maar niet tijdens de tussenuren. Drie mag alles. Dus ouders kunnen een briefje schrijven.
Het is toch onvoorstelbaar. Ik vertelde hen dat in Nederland alles open is. Hoe kun je je kind nu verantwoordelijkheid aanleren? Altijd die eeuwige angstcultuur. En vergeet niet, de school heeft er ook baat bij want zij willen geen enkele verantwoordelijkheid nemen. Décharger wordt dat genoemd. Ik heb duizenden zogenaamde certificats moeten invullen voor kinderen die een ziekte hebben waarbij ik moet verklaren dat het kind ´apt ´is om weer naar school te gaan. Dat geldt ook voor de crèche. Verder willen ouders een briefje hebben voor de werkgever waaruit blijkt dat de ouder toch echt met zijn kind bij de dokter is geweest. On vie dans la méfiance ou lieu de la confiance. Ik word er wel eens moe van.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

202301017, Kinderen, Onderwijs

Reactie van Ingrid de Eerste op 19 Oktober 2020 op 19.53: Dat bedoel ik nou. Bureaucraten en verantwoordelijkheden vermijden. Ik woon al sinds 2006 in FR met veel plezier. Maar als je hier werkt en al dit gedoe moet meemaken dan begin ik wel eens te mopperen. De retraités zulllen hier minder last van hebben. Dank voor de bijdrage Karla.

Reactie van Louise (68) op 19 Oktober 2020 op 21.26: Voor ons was het inderdaad makkelijker, wij wonen in een klein dorp, en het collège ligt aan de rand van het dorp. Vanaf het begin wordt met de ouders afgesproken wat de kinderen gaan/kunnen doen: naar huis tussen de middag, of als het rooster eerder eindigde voor de dag. Kinderen die met de bus gaan zitten inderdaad een hele dag aan school gekluisterd, maar voor hen kunnen volgens mij ook afspraken worden gemaakt van te voren. Aan de andere kant kunnen ze hier ook niet verder dan naar de kleine super, om de school zijn open velden!

Ik heb ook even gekeken hoe de reglementen tot stand komen, volgens Service public gaat dat in samenspraak met het onderwijzend personeel, de leerlingen én de ouders (https://www.service-public.fr/particuliers/vosdroits/F1409) De ouders hebben inspraak, daar voor kun je je aanmelden bij de Associations des Parents d'Eleves. Of contact opnemen met een vereniging (FCPE, PEEP, plaatselijke association)! Die reglementen zijn niet identiek voor iedere school.

Nog niet echt met retraite (dit voor de pique), wel meldt zich bij ons een volgende generatie schoolgaanders ;)

Reactie van El Burro Català op 20 Oktober 2020 op 13.16: En plotseling herinner ik mij het woord 'Pions': dat waren de surveillants op het Collège. Beetje lompe figuren die dachten dat ze de baas waren geloof ik. Zij blusten de brandjes op het schoolplein. Tijdens hun Lycée- jaren konden onze kinderen gewoon de stad in gaan, om te lunchen, om te winkelen enzovoort. Maar is enige tijd geleden en -zoals Louise opmerkt- kan dus verschillen per school. Het ging mij vooral om het woord 'pions'. Mooi woord.

Reactie van Marjon op 21 Oktober 2020 op 9.00: Nou het schoolleven is in ieder geval wel totaal anders dan in Nederland! Ik had ook een beetje die indruk en vond het maar niks, al die dikke muren en zware poorten rond schoolgebouwen! Ik woon in Dijon, dus een middelgrote stad met 165 000 inwoners en er zijn veel meer regels. Ik weet niet hoe het met de verantwoordelijkheid van leraren in NL is geregeld, maar in het Franse systeem zijn die van leraren heel zwaar, als er iets met een leerling gebeurt kan een leraar er persoonlijk op aangesproken worden. Mijn 3 kinderen zijn nu ook volwassen en ze hebben een leuke schooltijd gehad, wij zijn ook délégués des parents d'élèves geweest en al met al lukt het dus ook hier. Maar zo gezellig als in Nederland? Nee hoor, vond ik niet!

Reactie van A.L. Longayroux op 21 Oktober 2020 op 23.02: @ El Burro Catala

In het Franse onderwijssysteem L'Education National, moet een docent beschikken over de juiste papieren. Daarvoor moet hij een vakdiploma op zak hebben en een onderwijsbevoegdheid ; de Capes.

Het Ministerie regelt via uitgifte van Capes-diploma's,het aantal en de soort docenten. Het behalen van een Capes in de Franse taal is moeilijker ( veel kandidaten) dan het behalen van een Capes in Wis- of Natuurkunde, waar een tekort aan docenten voor bestaat !

Ik ken gevallen waarbij een nog niet bevoegde docent de rol van Pion kreeg en als toezichthouder/ surveillant en onderwijsassistent. Het salaris is dan veel minder.

Men wordt na het behalen van je graad als docent door het Ministerie een post aangeboden. Je kan dus niet vrij solliciteren als in Nederland. Heb je als docent in een 'moeilijke omgeving' lesgegeven dan zijn je kansen om te muteren naar een mooi gebied in Frankrijk groter.

In Nederland kan een docent met een eerste graads bevoegdheid ( M.O B of academische titel plus onderwijspracticum) vrij solliciteren.

Wil men als docent opklimmen in de richting van Inspecteur dan dient wederom een 'concour' met succes te worden afgelegd. Docenten worden bij een urentekort ook we;l elders ondergebracht.

In Nederland is urenvermindering door bijvoorbeeld minder aanmeldingen van leerlingen 'rekening man' De docent(e) krijgt minder uren en minder salaris en wordt soms zo gedwongen op verschillende scholen uren te sprokkelen om aan een volledig salaris te komen.

Reactie van Ingrid de Eerste op 22 Oktober 2020 op 15.48: Dat komt ook door die eeuwige Concours hier. Jongeren werken zich uit de naad om 1:500 te worden. Het systeem is neutraal, er kan niemand voorgetrokken worden. De beoordeling is volkomen anonym. Je moet wel verschrikkelijk veel uit je hoofd leren om net te slagen. Alsof er geen enkele interesse is voor houding, communicatie,activiteiten buiten de studie om, de talen die je spreekt etc.
Ik heb aan een tweetal concors meegedaan. In Engemald voor het MRCP, member of the Royal college of Physiacians en hier voor praticien hospitalier. Gelukkig dat laatste was zelfs leuk. Ik hoefde geen schriftelijk te doen, allee, mondeling. Enkele juryleden, presentatie van mijn carriere/wetenschappelijk werk en wat ik wil opbouwen in het ziekenhuis waar ik werk. In Engeland was het echt uit je hoofd leren van boekjes en dia's. gelukkig kan ik goed onthouden maar het was niet makkelijk.
Voor het middelbaar onderwijs ben je ook overgeleverd aan concours. daarna ligt je toekomst in handen van de Academie die bepaalt waar je terechtkomt. Ach, zij zijn niet anders gewend hier. Het begint al vroeg op school om de beste leerling, beste in de zin van cijferd, te huldigen. De meeste voelen zich dan ook altijd minder dan de ander door dit oneerlijke systeem.

Reactie van Louise (68) op 22 Oktober 2020 op 18.55: Dat klopt helemaal Ingrid: de "concours" Dat vind ik ook een rare manier om functionarissen te werven. Want wil je leraar, verpleegster, aide soignante, voorheen zelfs postbode en nog meer worden, dus gesalarieerd door de staat, moet je deze examens doen. Dan je hebt wel de zekerheid van nooit ontslagen te kunnen worden.

Voor vers gediplomeerde leraren geldt dat de Academie beslist waar je de eerste jaren les gaat geven, in àlle gevallen is dat voor hen een achterstandswijk. Je moet dan echt wel een roeping hebben. Nu is het in Nederland ook niet meer zo geweldig, ikzelf heb nooit begrepen hoe er in Nederland zo makkelijk zwarte scholen en witte scholen werden geaccepeerd.

En zoals je zegt, deze manier van recruteren is vreemd voor ons maar hier volledig geaccepteerd. Eén item van die concours staat me wel aan, en dat is het examen over "algemene cultuur". Best pittig maar echt heel interessant, en wordt bij iedereen afgenomen.