Napoléon Bonaparte is niet meer in het Franse toponymische landschap aanwezig, maar hij heeft er bij leven wel zijn stempel op willen drukken. Zo wilde hij van Pontivy (Morbihan) de nieuwe centrale hoofdplaats van Bretagne maken. Hij legerde er een garnizoen; de oude binnenstad met haar kasteel werd uitgebreid met een modern gedeelte met rechte straten en nieuwe officiële gebouwen. Daar hoorde ook een naamwisseling bij: tussen 1806 en 1821 heette Pontivy Napoléonville, en toen keizer Napoléon III aan de macht kwam werd die naam hersteld – Pontivy heette opnieuw Napoléonville van 1852 tot 1870.

La Roche-sur-Yon (Vendée) was een dergelijk lot beschoren. Op initiatief van Napoléon werd de stad in de Vendée Napoléon-Vendée genoemd. Toen Napoléon verdreven werd en Frankrijk weer een koninkrijk werd doopte men de stad om tot Bourbon-Vendée – naar de naam van het koningshuis. Toen in 1848 het koningshuis definitief verdween werd de naam Napoléon-Vendée weer aangenomen, tot 1870 toen de stad weer La Roche-sur-Yon ging heten.

De jonge Napoléon heeft een gedeelte van zijn militaire opleiding genoten in Brienne-le-Château (Aube). Ter herinnering aan die schooltijd heeft het stadje een tijdlang Brienne-Napoléon geheten. Het huidige Saint-Leu-la-Forêt (Val-d'Oise) heette van 1852 tot 1880 Napoléon-Saint-Leu, nadat keizer Napoléon III er een kerk had laten bouwen; in de crypte daarvan lagen meerdere leden van het geslacht Bonaparte begraven.