Nicolas Mathieu: CONNEMARA, mooi boek voor de liefhebber

Ik heb een tijd geleden hier een recensie geschreven over een boek van Nicolas Mathieu geheten “Leurs enfants après eux”. Ik vond het een goed boek in voor mij goed leesbaar Frans geschreven. Een paar maanden geleden kwam ik een aankondiging van een nieuwe roman tegen in mijn krant, die mij onmiddellijk naar de pas geopende boekhandel in een naburig plaatsje deed gaan. Daar aangekomen was ik de titel vergeten, maar wist de titel van het vorige boek gelukkig nog. Dom, dom, maar voorheen schakelde ik direct over naar Amazon en kon ik met copie-coller mijn boek bestellen. De eigenaresse van de zaak aarzelde geen moment en haalde CONNEMARA uit het schap.

De roman is er een die zich in de huidige tijd afspeelt en de verkiezing van een nieuwe president, vijf jaar geleden, speelt zich af op de achtergrond. En ook het doorlopend gebruik van de smartphone valt op.

De twee hoofdpersonen Hélène en Christophe zijn rond de veertig, zij moeder van een gezin met twee dochters en heeft een goede baan in Nancy. Ze heeft gestudeerd en heeft de droom uit haar jeugd waargemaakt: Ontsnappen uit het benauwende milieu van haar ouders. Ze woont in een mooi huis, dik salaris en toch heeft ze het gevoel dat er veel mis is.

Christophe is iets ouder en is altijd blijven wonen in het plaatsje waar Hélène ook is opgegroeid. Hij was een “beau gosse”, maar dat vermindert langzaam. Hij heeft van dag tot dag geleefd met de voorkeur voor zijn vrienden, heeft een zoontje, maar zijn huwelijk is stukgelopen. Hij verkoopt met succes dierenvoeding en weet niet goed wat hij met zijn leven moet. Woont weer bij zijn vader, die ook steeds meer zorg en aandacht vraagt. Maar weet zeker dat alles nog mogelijk is. Hij wordt de senior van het ijshockeyteam. 

In het boek voltrekken zich vele gebeurtenissen in het heden en het maakt ook grote stappen terug naar het verleden. Een huwelijk strandt. Ik denk dat soortgelijke situaties zich in vele gezinnen voordoen. En kijk dan om mij heen, waar zich vaak soortgelijke situaties voordoen. De terugkijk naar het verleden brengt je terug naar de jaren tachtig en negentig. 

De titel slaat natuurlijk op het lied van Sardou, dat tijdens een huwelijksfeest van een vriend van Christophe tot nogal wat gedoe leidt.

Ik heb het boek met grote interesse en met veel plezier gelezen. Fraai Frans, maar ik heb regelmatig hulp gezocht bij bepaalde woorden, die niet tot mijn vocabulaire behoren. Dat heb je als gepensioneerde Nederlander op het Franse platteland, misschien wat ver verwijderd van stads taalgebruik, dat door mijn Franse vrienden hier ook weinig wordt gebruikt. Wat mij betreft een aanrader voor de liefhebber van moderne Franse literatuur.