The Economist | French culture: Bleak chic

Reactie van Wim van Teeffelen op 19 December 2013 op 17.16

Inderdaad een interessant artikel met een mooi historisch perspectief. Ik vond vooral deze zin precies uitleggen, zoals ik elke dag naar Frankrijk en de Fransen kijk: Put simply, the French know that they have enjoyed a fabulous way of life, and are depressed by the thought that neither the French model, nor Europe, seems able to provide the prosperity or the national grandeur it once did. Zelfs op het diepste platteland, waar de 'fabulous way of life' nog het langst heeft standgehouden beginnen de rafelranden nu zichtbaar te worden.

Om bij mijn eigen vakgebied te blijven: in het ondernemerschap moet heel erg hard nodig gedereguleerd worden. Regels moeten worden versimpeld of afgeschaft en de door kleine ondernemers betaalde bescherming van de meest geprivilegieerde groepen (ambtenaren, CDI-ers bij grote bedrijven) is onbetaalbaar. Hollande is alleen maar bezig met pappen en nahouden. Al dertig jaar lang een tekort op de begroting, dat zal zijn tijd ook wel duren. De Fransen lijken inderdaad steeds maar weer bereid om steeds meer belasting te betalen, om dit systeem in stand te houden. Maar het gevaar komt niet van binnen, maar van buiten en het blijft mij verbijsteren dat de meeste Fransen dat niet zien (ik was van de week op een Francofone receptie in Amsterdam, waar ik met enkelen Fransen sprak die al weer enige tijd in NL wonen en zelfs die zien het niet!).

De kosten per eenheid van nagenoeg elke bedrijfsactiviteit zijn in Frankrijk hoger dan het gemiddelde in Europa. De Fransen werken harder dan veel andere Europeanen, dus daarmee kan dat verschil enigszins worden goedgemaakt, maar niet blijvend. De kosten moeten dus omlaag anders gaat het echt helemaal fout. Niet door de salarissen te verlagen, maar door de sociale lasten en belastingen te verlagen. En dat kan alleen maar door op te houden met zinloos en betuttelend werk door de zes bestuurslagen met al zijn ambtenaren en door de duizenden semi-ambtelijke organisaties. Ik herhaal maar even mijn stokpaardje: waarom heeft Frankrijk zeven verschillende instanties waar je je bedrijf (afhankelijk van bedrijfsactiviteit) kunt inschrijven en Nederland maar één (de KvK). Waarom hebben die allemaal hun eigen procedures en waarom vallen die ondernemers lastig met het feit dat die iets willen gaan doen dat niet exact in een door ambtenaren bedacht schema van bedrijfsactiviteiten valt?

Het failliet van Frankrijk is al vaak voorspeld en nog altijd niet voorgevallen, maar ik ben er niet meer zo zeker van dat het door pappen en nathouden afgewend kan worden.

Wim

Reactie van Frank Grun op 21 December 2013 op 10.49

Inderdaad een beetje zwartgallig.
Alles is relatief en onderzoeken leveren schijnbaar rare resultaten. In Eskimoland worden de laatste winters als milder ervaren dan in Hawaii.

De meeste Fransen beseffen terdege dat ze nog steeds een fantastisch leven genieten. Ik kan mij vinden in Prochasson‘s opmerking, dat de gemeten mate van bedruktheid bij de Fransen wellicht voortkomt uit hun vermoeden dat het niet (nog) beter wordt.

Reactie van edith janzen op 21 December 2013 op 17.59

Ach , als je voldoende anti-depressiva vergoed en wel kunt krijgen dan is elk leven leefbaar. Voor wie het anders moet doen,  in ruime mate betaalbare (alcoholise) drank te krijgen..Ik denk niet dat de fransen er baat bij hebben als alles ineens 'anders' moet. Lekker in de tredmolehn blijven doorstappen, is toch het meest aantrekkelijk.  

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.